W swoich snach prawdopodobnie nie raz zanurzyłeś się w luksusowym sadzie, który można rozciągnąć w domku. A jeśli ziemia nie jest tak dobra dla ogrodu, jak byś chciał?
Każde pole bramkowe będzie niedoskonałe bez wiśni. To piękno zachwyci Cię swoim kwitnieniem wiosną, a latem zaskoczy Cię soczystymi owocami.
Wielu powie, że niemożliwe jest wyhodowanie dobrej produkcyjnej wiśni w rejonie Moskwy. W tym artykule pokazujemy - nie jest. Głównym sekretem jest wybór odpowiednich odmian wiśni do sadzenia. Ważne jest jednak, aby wziąć pod uwagę warunki pogodowe i możliwe katastrofy klimatyczne.
Warunki klimatyczne w regionie moskiewskim
Przy wyborze wiśni zalecamy zwrócenie szczególnej uwagi na odporność na zimę i mrozoodporność danej odmiany. Konieczne jest wyjaśnienie, że są to dwa podobne, ale nie identyczne terminy.
Odporność na zimę odnosi się do zdolności drzewa lub rośliny do przeciwstawiania się negatywnym czynnikom środowiskowym: mrozowi, oblodzeniu i tak dalej.
Ale dla naszego regionu wymagana jest również mrozoodporność drzewa, czyli naturalna zdolność rośliny do wytrzymywania krytycznie niskich temperatur, ponieważ zimą może spaść do -35 i niżej.
Innym ważnym punktem jest możliwość różnych odmian. oprzeć się infekcjom i chorobom: przede wszystkim coccomycosis i moniliasis. Są to najczęstsze choroby wiśni w rejonie Moskwy.
Niemożliwe jest zwalczanie chorób bez użycia pestycydów, dlatego lepiej jest natychmiast wybrać odmiany wiśni, które są odporne na takie choroby grzybowe. Krótko o tych zakażeniach grzybiczych.
Coccomycosis and Moniliasis. Jeśli drzewo jest zainfekowane grzybem kokcykozy, to jego liście wcześnie żółkną do czarnej plamki i szybko odpadają. Z małpą nie cierpią liście, ale jagody. Są pokryte białą pajęczyną, jak kwiat i zaczynają gnić - takich owoców nie można jeść.
Porozmawiajmy teraz o odmianach wiśni, które najlepiej nadają się do życia i wzrostu w regionie Moskwy.
Wiśniowa odmiana „Apukhtinskaya”
Drzewo tego rodzaju niski, tylko 2,5-3 m wysokości, rośnie jako krzew, ma kilka niższych gałęzi szkieletowych. Owoce są ciemnoczerwone, dość duże i przypominają serce. Smakuje słodko i kwaśnie, ale pozostawia gorzki posmak.
Jest to odmiana późna, jej kwitnienie rozpoczyna się na początku lata, a owoce dojrzewają do końca sierpnia. Drzewo jest dość odporne na zimę i praktycznie przeciwstawia się kokcykozie. Późniejsze kwitnienie to rodzaj ubezpieczenia od wiosennych przymrozków, wysokich plonów.
Owocowanie rozpoczyna się w drugim roku po posadzeniu i odmiana samoploden. Owoce wiśni zawierają wiele pierwiastków śladowych, które sprzyjają tworzeniu się krwi i utrzymują poziom żelaza i hemoglobiny.
Ale są też wady tej odmiany. Późniejsze kwitnienie jest zarówno wadą, jak i zaletą, ponieważ takiej odmiany nie można stosować do zapylania krzyżowego. Późne dojrzewanie może doprowadzić do upadku jagód, jeśli jesień przyjdzie zbyt ostro.
Podkreślamy również specyfikę sadzenia wiśni. Ponieważ wiśnia jest rośliną kamienną, uwielbia ciepło i słońce, dlatego należy wybrać miejsce na południowych lub południowo-zachodnich zboczach terenu, a woda gruntowa nie powinna znajdować się bliżej niż 2,5 m od powierzchni ziemi. Sadzonki najlepiej wybrać dwa lata, z rozwiniętym systemem korzeniowym i lądowaniem przeprowadzonym we wrześniu.
Należy również zwrócić uwagę na cechy opieki nad taką wiśnią. To jedna z najbardziej bezpretensjonalnych wiśni, prawie bez problemów. Nawozy należy koniecznie wykonywać podczas sadzenia: organiczny (obornik, kompost) i mineralny (superfosfaty i potaż). Następnie konieczne jest nawożenie ziemi co 3 lata.
Konieczne jest podlewanie wiśni bezpośrednio po posadzeniu, a następnie ma wystarczającą ilość naturalnych opadów. Tylko podczas suszy stosuje się dodatkowe podlewanie. Przycinanie powinno rozpocząć się natychmiast po posadzeniu, pozostawiając tylko 4-5 gałązek tworzących koronę, w odległości co najmniej 40 cm od lejka korzeniowego, a następnie przycinanie odbywa się każdej jesieni, tak aby korona nie była zbyt gruba i aby były dobre zbiory.
O odmianie „Lyubskaya”
Jedna z najstarszych odmian wiśni, uprawiana w centralnej strefie Rosji, jej aktywne badania rozpoczęły się w latach 40. XX wieku.
Dorosłe drzewo na wysokości dochodzi do 2,5-3 metrów, które nie wymaga dodatkowego sprzętu do zbioru.
Korona wiśni się rozszerza, ale nie jest gruba, a to wymaga mniej wysiłku przy przycinaniu. Kora ma szarobrązowy odcień i popękaną powierzchnię, a gałęzie o zakrzywionym kształcie rozciągają się od kory pod kątem prawie 45 stopni. W kolorze jagody są ciemnoczerwone, a nasycenie kolorów zależy od ilości wilgoci i ciepła.
Miąższ jest słodki i kwaśny, ale posmak pozostaje kwaśny, co wielu naprawdę nie lubi, dlatego wolą podawać owoce do przetworzenia: wino, kompoty lub dżem.
Największe zalety tej odmiany: wysoka wydajność, drzewa zaczynają przynosić owoce już w wieku 2-3 lat, a w wieku 8-9 lat wchodzą w pełną zdolność. Owoce są dobrze transportowane i nie tracą wyglądu.
Jeszcze jedno - to samoplodnaya cherry, co oznacza, że można go sadzić bez obowiązkowych rodzajów sąsiadów. Wysoka wydajność i późne kwitnienie również przyciągają uwagę ogrodników regionu moskiewskiego do piękna „Łubskaja”.
Nie obywa się jednak bez brzydkich minusów wiśni. Ze względu na strukturę powierzchni kory drzewo spala się podczas silnych mrozów, którym należy zapobiegać. Zmniejsza także zdolność wiśni do przeciwdziałania infekcjom grzybiczym.
Należy zauważyć, że wiśnia Lubska nie jest ocalałą z ogrodu, ponieważ średnio żyje i owocuje do 18 roku życia i tylko z dobrą starannością możliwe będzie przedłużenie życia do 20-25 lat.
Zwróć szczególną uwagę na specyfikę sadzenia i pielęgnacji. Podczas sadzenia pamiętaj, że ta wiśnia jest bardzo wymagająca na glebie - upewnij się, że gleba w twoim ogrodzie nie jest kwaśna, w przeciwnym razie będziesz musiał ją schłodzić.
Dodaj dużo nawozu organicznego, ale nie dodawaj zbyt dużo nawozu chemicznego - ona tego nie lubi.
Podlewanie powinno być umiarkowane - woda nie powinna stagnować w pobliżu korzeni. Wiśnia praktycznie nie wymaga przycinania, jednak ze względu na niezbyt dobrą zimową odporność, jej korzenie muszą być pokryte zimą.
Teraz o odmianie „Youth”
Odmiana ta została wyhodowana w 1996 r. Przez skrzyżowanie dwóch innych odmian: Lyubskaya i Vladimirskaya.
Do głównych cech zewnętrznych tej odmiany należą: wiśnia może mieć zarówno formę drzewa, jak i krzewu; odmiana jest średnio wysoka, wysokość dorosłego drzewa nie przekracza 2,5 metra, a średni okres dojrzewania (owoce dojrzewają do końca lipca).
Liście są ciemnozielone z wyraźną podstawą szkieletową. Owoce ciemnoczerwone z soczystą miąższem, słodko-kwaśne na smaku. Co ciekawe, ta wiśnia najlepiej jeść świeże - będzie więcej korzyści.
Wśród mocnych stron tej różnorodności można zauważyć wysoka wydajność (corocznie), odporność na zimowe przymrozki, dość wysoki poziom odporności na choroby grzybowe, mało wymagające opieki.
Ale jego słabości przejawiają się w niewystarczającej odporności kwiatów na zimę i średniej odporności na choroby grzybowe. Warto zwrócić uwagę na ostatnią uwagę, ponieważ podczas gorącego i wilgotnego lata możliwe jest, że choroby te się rozwiną.
Połączenie wszystkich opisanych punktów dyktuje niuanse podczas sadzenia i dbania o roślinę. Decydując się na sadzenie wiśni odmiany Molodyozhnaya, wybierz słoneczne miejsce na wzgórzu, aby zimne powietrze nie zastygło w korzeniach. Do tego nadaje się gleba piaszczysto-gliniasta z dobrym napowietrzaniem wody i powietrza. Ziemia musi być neutralna (niekwaśna).
Nie zapominaj, że aby zapobiec odmrożeniom, konieczne jest schronienie zimą drzew, zwłaszcza młodych, i nie powinieneś dać się ponieść nadmiernemu podlewaniu. Cięcie odbywa się 2 razy w roku, wiosną i jesienią: najpierw, aby uformować koronę, a dopiero potem oczyścić stare gałęzie.
Odmiana wiśniowa „Turgieniewka”
Odmiana jest hodowana przez naturalną hodowlę z odmiany Zhukovskaya i jest szczególnie popularna w regionie moskiewskim.
Dorosła roślina sięga do 3 metrów, a kształt korony przypomina odwróconą piramidę. Owoce zaczynają dojrzewać w pierwszej połowie lipca, dzięki czemu dojrzewają dość dobrze i nie kruszą się.
Jagody Bordeaux mają kształt serca, miąższ jest soczysty i słodko-kwaśny do smaku. Jeśli lato jest bardzo słoneczne i wystarczająca ilość wilgoci, kwasowość prawie nie jest odczuwalna.
Zalety tej odmiany to: wysoka wydajność, odporność na kokcykozę, duże jagody, które tolerują transport, oraz tolerancja na mróz.
Do wad należą: słaba tolerancja pąków kwiatowych przez nerki, co może znacznie wpłynąć na ilość plonów. Drzewo ma raczej niski poziom samozapylenia, dlatego konieczne jest sadzenie odmian zapylających w pobliżu, na przykład Lubińska lub Molodezhnaya.
Należy zauważyć takie cechy sadzenia i pielęgnacji wiśni:
- nie sadzić drzewa na nizinach, co pogarsza sytuację, gdy temperatura spada, co może prowadzić do słabej wydajności;
- zwracajcie uwagę na schronienie drzewa na zimę - pomoże to utrzymać nietkniętą korę przed szkodnikami i chorobami;
- w okresie owocowania wiśnie wymagają dodatkowego podlewania, ponieważ jagody będą pobierały maksymalną ilość wody i składników odżywczych;
- Specyfika kształtu korony wymaga uwagi podczas przycinania niższej warstwy gałęzi, ponieważ mogą one tworzyć gęstą liściastą pokrywę i nie pozwolą, aby jagody zaczęły się wiązać.
Wymieniliśmy najczęściej spotykane odmiany wiśni uprawianych w regionie moskiewskim, jednak konieczne jest przestrzeganie ogólnych zasad uprawy w regionie.
Podstawowe zasady uprawy wiśni w regionie Moskwy
- Aby odnieść sukces w sadzeniu wiśni, wybierz miejsce, w którym będzie dużo słońca, na wysokości, wody gruntowe będą na poziomie nie wyższym niż 2,5 metra, a gleba będzie neutralna.
- Konieczne jest podlewanie wiśni przynajmniej w takich okresach: jesienią, kiedy liście opadną, przed kwitnieniem i po kwitnieniu.
- Nawożenie gleby powinno odbywać się w odstępach co 3 lata - dotyczy to nawozów organicznych, a minerały muszą być uzupełniane co roku.
- Zacznij przycinanie natychmiast po posadzeniu, a następnie możesz to zrobić 3 razy w roku, aby uformować koronę i uniknąć nadmiernej grubości gałęzi.
- Upewnij się, nawet jeśli wybrałeś odporną na mróz i zimę odmianę, przykryj drzewa na zimę i wybielić korę w odległości 50 cm od ziemi. Zapobiega to odmrożeniom, chroni przed infekcjami i szkodnikami.
