Trudno znaleźć miejsce na naszej planecie, gdzie trawa pszeniczna nie rośnie. Ten słabo wytępiony chwast jest prawdopodobnie znienawidzony przez wszystkich ogrodników. Ludzie nadali mu nawet nazwę „psia trawa” lub „trawa-robak”. Pyraeus jest znany ze swoich korzeni, które są dość trudne do wyciągnięcia, a także ze swoich gęstych zarośli. Ale nie wszyscy wiedzą o właściwościach leczniczych trawy pszenicy. Są leczone niewyobrażalnie szeroką gamą chorób: zapalenie stawów, zapalenie gruczołu krokowego, skazy, żółtaczka i wiele innych chorób. Warto zauważyć, że trawa pszeniczna znalazła się nie tylko w medycynie tradycyjnej, ale także we współczesnej farmakologii. Jeśli nadal nie wiesz o magicznych właściwościach chwastów, w tym artykule opiszemy je szczegółowo.
Opis roślin Pyraeusa
Pyrei to wieloletni dziko rosnący chwast z rodziny zbóż, a jednocześnie magazyn właściwości leczniczych. Słynie z długiego, cienkiego i dość mocnego kłącza. Korzenie rozwijają się w różnych kierunkach, co sprawia, że chwast jest niezwykle silny. Jeśli, gdy pozbędziesz się trawy pszenicy na swojej działce, zostawisz mały kawałek korzenia w ziemi, to w niedalekiej przyszłości roślina w pełni się zregeneruje. Korzenie trawy pszenicznej mają również właściwości lecznicze. 
Na powierzchni trawa pszeniczna jest długim, zielonym liściem o szerokości nie większej niż centymetr. Wysokość trawy pszennej często sięga więcej niż metra. Roślina kwitnie w kłoskach w połowie lata, dojrzewa pod koniec lata lub wczesną jesienią. Taki chwast jest idealny do karmienia zwierząt. Wheatgrass nie rośnie tylko na pustyniach i gęstych plantacjach leśnych. Ulubionymi miejscami chwastów są ogrody frontowe, ogrody warzywne i pola. Ponadto roślina może rozpocząć wzrost na każdej, nawet najbardziej jałowej glebie.
Wiesz? Koty i psy czasami uwielbiają jeść pszeniczną trawę. Wspaniale pomaga w oczyszczaniu ciała.
Właściwości farmakologiczne rośliny
Górna część trawy pszenicznej nie jest faktycznie używana w medycynie. Szczególnie cenne właściwości lecznicze trawy pszennej. Zawiera dużo węglowodanów, takich jak skrobia, fruktoza, cukier. Skład chemiczny trawy pszennej jest bogaty w witaminy B, C, kwas askorbinowy i olejek eteryczny. W miarę wzrostu chwastów w jego kłączu gromadzi się jeden bardzo ważny minerał dla człowieka, krzemu. Dzięki tak wielu właściwościom leczniczym trawa pszeniczna jest mocno zakorzeniona w farmakologii.
Leki na bazie chwastów są stosowane w celu uzyskania efektu przeczyszczającego, gdy występują problemy z układem moczowo-płciowym. Może również mieć właściwości przeciwzapalne i pomagać w odkrztuszaniu plwociny. Suche zmielone korzenie można kupić w każdej aptece. Zastosuj roślinę na problemy z żołądkiem, choroby skóry, a nawet z naruszeniem funkcji układu mięśniowo-szkieletowego. Jednym z najpopularniejszych leków na bazie korzeni trawy pszenicznej jest „Uronefron”, który stosuje się w leczeniu zapalenia pęcherza i zapalenia gruczołu krokowego. Ale z pomocą chwastów pyłku tworzą leki do leczenia i diagnozowania objawów alergicznych.
Wiesz? Wiele wieków temu trawa pszeniczna była nazywana „płonącym ogniem polowym”.
Przepisy na magiczną trawę
Bardzo popularne są właściwości lecznicze korzeni trawy pszenicznej. Był dumny z tradycyjnej medycyny. Podajemy kilka przykładów użycia trawy pszenicznej.
W przypadku infekcji skóry można zastosować wywar z kłączy chwastów. Konieczne jest pobranie około 20 gramów suchego posiekanego korzenia, zalanie szklanką wody i powolny ogień. Gotować do 12 minut z przykrywaną pokrywką. Następnie powstały bulion jest filtrowany i chłodzony. Weź łyżkę po posiłku przez miesiąc.
W hemoroidach i chorobach jelita grubego można również użyć wywaru z korzeni. Aby to zrobić, zalej dwie łyżki suchej mieszanki 200 ml wody i gotuj na wolnym ogniu przez nie więcej niż 10 minut. Odcedzony i schłodzony bulion stosowany jako lewatywy. A dla większego efektu można włożyć pół szklanki do środka przed jedzeniem.
Ostatnio lecznicze właściwości kłącza trawy pszenicznej są aktywnie stosowane w celu zapobiegania leczeniu niepłodności, zarówno męskiej, jak i żeńskiej. W wersji męskiej weź dwie łyżki rozdrobnionych korzeni i zalej 0,5 litra wody. Gotuj na małym ogniu, aż zmniejszy się o jedną trzecią. Po przefiltrowaniu możesz jeść pół szklanki kilka razy dziennie, niezależnie od posiłku.
Gdy niepłodność kobiet, jedna łyżka korzeni zalać szklanką wrzącej wody. Domagaj się około godziny, po której możesz się zmęczyć. Weź ten leczniczy napar z łyżeczki kilka razy dziennie.
Właściwości lecznicze kłącza trawy pszenicznej są stosowane nawet do profilaktycznego leczenia gruźlicy. Aby przygotować magiczną nalewkę, weź dwie łyżki stołowe suchego preparatu, przykryj jedną szklanką mleka i, mieszając, gotuj na małym ogniu przez około pięć minut. Następnie odcedzić i ostudzić w temperaturze pokojowej. Zalecaj cały bulion na raz. Pij ten rosół trzy razy dziennie.
Nie tylko korzenie są używane w tradycyjnej medycynie, ale także lekarstwo można uzyskać z trawy trawy pszenicznej. Aby uzyskać użyteczny sok z trawy pszennej, łodygi i liście są bardzo dobrze myte w chłodnej wodzie, po czym są blanszowane i przepuszczane przez maszynkę do mielenia mięsa lub blender. Następnie wyciśnięty sok wyciska się i miesza z ciepłą przegotowaną wodą w tych samych proporcjach. Powstały sok jest lekko zagotowany i można go zjeść pół szklanki przed posiłkiem. Możesz użyć takiego wywaru podczas skazy i żółtaczki. Otrzymany sok z trawy pszenicznej zachowuje swoje właściwości lecznicze przez dwa dni.
To ważne! Sok z trawy pszennej najlepiej zbierać jesienią.
Przeciwwskazania
Jeśli trawa pszeniczna zawiera właściwości lecznicze, to teoretycznie powinna mieć przeciwwskazania. Ale w tej chwili nie zidentyfikowano żadnych negatywnych aspektów jego użycia. Może tylko przynieść szkodę polom i ogrodom. Pomimo korzystnych właściwości, dla większości ogrodników przynosi tylko niedogodności i długi czas na stronie. Ale nie zapominaj, że wszystkie zdrowe zioła powinny być brane z umiarem, a trawa pszeniczna nie jest wyjątkiem.
Wiesz? Korzeń trawy pszenicznej jest czasami używany nawet do choroby popromiennej.
