Rasa kabardyjska została wyhodowana dawno temu i do dziś cieszy się zasłużonym szacunkiem. Masa zalet tych koni powoduje zainteresowanie entuzjastów jazdy konnej.
W artykule przyjrzymy się bliżej tej rasie i jej cechom, poznamy historię jej powstania, zakres stosowania i warunki przetrzymywania.
Historia rasy
Koń kabardyjski pojawił się na terytorium nowoczesnej Republiki Kabardyno-Bałkańskiej, części Północnego Kaukazu. Uważa się, że rasa ta była wynikiem długiego krzyżowania lokalnych koni z rasami wschodnimi. Dzięki takiemu mieszaniu i stałej selekcji alpiniści hodowali zwierzę dobrze przystosowane do lokalnych warunków górskich i spełniające ich wymagania. 
Bezpretensjonalne konie niosące ładunek i ludzi na niebezpiecznych drogach Kaukazu, nie wymagające podkowy, stały się znane w XVI wieku, kiedy Kabarda rozkwitła. Jednocześnie wykazali się dobrymi wynikami w warunkach równiny podczas najazdów wojskowych. Takie wierzchowce chętnie kupowane wiedzą z krajów Bliskiego Wschodu, zostały docenione przez Rosjan. Kiedy Kabarda wstąpił do Imperium Rosyjskiego, kontynuowano prace nad tą rasą.
Wiesz? Podróżnicy zauważyli, że Czerkiesi troszczyli się o swoje konie lepiej niż ich krewni. Nawet książęta, pomimo wysokiego statusu i znacznej liczby sług, sami je sprzątali.Działania militarne pierwszego świata i wojny domowe przyniosły konie górskie na skraj zagłady. Aby przywrócić i poprawić rasę, Kabardianie zaczęli krzyżować się z przedstawicielami europejskich ras jeździeckich. W rezultacie hodowano większą odmianę - konie anglo-kabardyjskie, łączące zwinność angielskich koni i bezpretensjonalność odpornych koni górskich. Ta linia jest uważana przez wielu za nową rasę. Kabardyjskie konie są nadal hodowane w stadninach Malkinsky i Malokarachayevsky, gdzie również starają się przywrócić pierwotny wygląd tych zwierząt.
Opis i funkcje
Konie kabardyjskie to klasyczna rasa konia uprzęży. Mają własne, charakterystyczne cechy, zalety i wady.
Na zewnątrz
Kabardianie mają silną budowę ciała, dobre proporcje. Średnio dorośli tej rasy ważą około 400 kg, a ich wysokość w kłębie wynosi 152-157 cm Według lokalnych gospodarstw zbiorowych z 1993 r. Długość ogierów tej rasy wynosiła 178 cm, a klaczy 183 cm. 19,9 cm i 18,7 cm Stadniny zawierają nieco większe okazy. 
Na zewnątrz Kabardynów jest dobrze rozwinięte ciało o szerokiej klatce piersiowej, prostym krótkim grzbiecie, opadającym szerokim zadu. Na nisko osadzonej muskularnej szyi średniej wielkości znajduje się mała sucha głowa, na której profilu występuje charakterystyczny garb tej rasy. Uwagę zwracają tylne nogi o konfiguracji szablastozębnej i małym kształcie litery X. Cechą charakterystyczną jest również udana forma kopyt („szkło”), ich niezwykła twardość i wytrzymałość. Same nogi są raczej krótkie i suche. Mają też dość długą i gęstą grzywę i ogon.
Dowiedz się, jak wybrać dla siebie właściwego konia.
Teraz w rasie Kabardian istnieją trzy typy:
- charakterystyczny. Konie górskie są najbardziej typowe dla suchej rasy. Lubią go używać do patroli i do celów turystycznych;
- wschodni. Są to bardziej wyraźne wschodnie geny uzyskane od koni arabskich i turkmeńskich. Najczęściej używany do jazdy;
- masywny. Ten typ ma większy wzrost i duży rozmiar, jest używany do celów komercyjnych jako zwierzę domowe.
Garnitury
Koń kabardyjski może mieć następujące kolory:
- zatoka
- szary
- czarny;
- czerwony, z białą plamą;
- motley
Preferowane są zwykle konie gniady i czarne.
Zalecamy poznanie skutecznych metod określania wagi zwierząt domowych bez łusek.
Charakter
Ten bezpretensjonalny koń powszechnego powołania różni się wysoką inteligencją i żywym temperamentem. Mają dobrą pamięć, nie akceptują przemocy nad sobą, preferują łagodne traktowanie. Przy odpowiednim wychowaniu wykazują lojalność wobec właściciela i są zdolni do szkolenia. 
Ten dzielny koń, nie bojący się wąskich górskich szlaków, może stać się prawdziwym towarzyszem. Czasami pokazuje normę, trudno jest odjechać. Koń jeździecki całkowicie poddaje się właścicielowi. Ogólnie Kabardianie mają przyjazny charakter i wysoką aktywność.
Wiesz? Średnio konie żyją 25-30 lat, Kabardian - do 35-40 lat. Przede wszystkim żył koniem rasy, która trafiła do Księgi Rekordów Guinnessa z powodu 62 lat życia.
Plusy i minusy
Kabardyjskie konie mają niewątpliwe zalety dla innych ras:
- bezpretensjonalność. Konie te były trzymane przez prawie cały rok w stadach i karmione suchą paszą i zbożem tylko w okresie zimowym;
- adaptowalność do różnych warunków. Zwierzę doskonale pokazało się zarówno w warunkach gór, jak i na równinach. Dostosowuje się dobrze do różnych klimatów, toleruje zmiany temperatury i ciśnienia atmosferycznego;
- doskonała genetyka. Zestaw genetyczny pozwala na wykorzystanie ich w hodowli;
- wszechstronność. Ten koń nadaje się do jazdy konnej (zwłaszcza w terenie górzystym) i do transportu towarów. Pokazuje dobre wyniki w sportach jeździeckich, takich jak przebieg i triathlon;
- siła i wytrzymałość. Może przewozić ładunki o wadze 150 kg i zabierać 100 km dziennie. W zawodach wytrzymałościowych często zajmują pierwsze miejsca;
- dobre zdrowie. Mają dobrą odporność na różne choroby, są płodne, żyją długo. Mają wysoką płodność, a plon młodego stada sięga 85%. Klacze są wykorzystywane na plemię do 20 lat, a czasem więcej;
- odwaga i troska. Został opracowany na niebezpiecznych szlakach górskich iw starciach z wrogiem;
- miękki skok. Każdy oznacza komfort tej rasy dla jeźdźców. Nawet poruszając się w galopie lub kłusie, utrzymują wygodne tempo i płynnie się poruszają;
- wysoka inteligencja. Te konie mają dobrą pamięć, można je uczyć różnych sztuczek, są dobrze wyszkolone w treningu;
- mocne, stabilne kopyta. Kształt kopyt i ich twardość, wynikające z częstego kontaktu ze skałami, pozwala zachować równowagę na trudnych ścieżkach gór Kaukazu. W dawnych czasach nie były one kute, aby nie ujawniać położenia jednostek kawalerii z brzękiem kopyt. Teraz są tylko kute przednie nogi.
Przeczytaj więcej o cechach hodowli koni w domu.
Wady tej rasy są nieliczne:
- średniej wielkości;
- nieodpowiednie dla większości rodzajów sportów jeździeckich - nie są wystarczająco szybkie i rozbrykane.
Korzystanie z
Kabardyjskie konie nie straciły na popularności w naszych czasach. W domu w Kabardyno-Bałkarii są używane do przemieszczania się w obszarach górskich, transportu paczek i uprzęży do transportu małych ładunków. Dobra natura, wytrzymałość, a także zdolność poruszania się po trudnych ścieżkach kaukaskich, gdzie pojazdy nie mogą przejść, znalazły zastosowanie w takich dziedzinach, jak turystyka konna i służba straży granicznej.
Miękki kłus koni pozwala jeźdźcom na długie przebywanie w siodle. Zwierzęta te świetnie nadają się do patrolowania obszarów górskich i policji konnej. Dzięki krzyżowaniu z innymi rasami konnymi, kabardowskie rasy koni są bardzo popularne w tych typach sportów jeździeckich, w których wymagana jest wytrzymałość.
Wiesz? W górach, na trudnych do dotarcia ścieżkach, konie kabardyjskie nie zbłądzą w całkowitej ciemności lub mgle. Górale uważają, że ta zdolność jest rozwijana na ich poziomie genetycznym.
Warunki zatrzymania i opieki
W wyspecjalizowanych fabrykach do hodowli koni tej rasy zwykle stosowano metodę stabilnego i wypasania grupowego. Stada są tworzone przez selekcję według płci i wieku. Dzięki tej metodzie wyposażaj stajnie w prostszy projekt. Większość czasu konie spędzają na pastwiskach. Przy braku niezbędnej ilości roślin zielonych do paszy na pastwiskach, zwłaszcza zimą, zwierzętom podaje się siano i gotową paszę produkcyjną. Przy dobrym wypasie stosuj technologię stada tebemenovochnuyu przed początkiem zimnej pogody.
Idealną opcją dla rezydencji koni kabardyjskich jest rama lub drewniana konstrukcja wykonana z drewna. Grubość ścian stajni dla ciepłego klimatu wynosi około 20 cm, a zimna co najmniej 25 cm. Temperatura powietrza w pomieszczeniu powinna wynosić 5-10 ° C. W stajni należy zapewnić dobrą ściółkę, używając do tego torfu, słomy i trocin, stale czyszcząc cały pokój i stoisko. 
Ważne jest, aby monitorować suchość ściółki, zwłaszcza zimą. W boksach najwygodniej jest używać wyjmowanych podajników - wygodniej jest się nimi zająć i umyć. Pomieszczenie powinno być dobrze wentylowane, ale bez przeciągów i upewnij się, że jest suche. Należy zauważyć, że Czerkiesi nie zapewniają stajni z oświetleniem, aby konie mogły lepiej widzieć i orientować się w ciemności lub mgle.
W trosce o te konie należy okresowo kąpać się za pomocą specjalnych skrobaków i szczotek, aby zadbać o wełniany płaszcz zwierzęcia. Grzywę dokładnie przemywa się żółtkiem i mydłem lub używa specjalnego szamponu dla koni. Po zabiegach wodnych grzywę należy dobrze czesać. Procedura ta jest wykonywana ostrożnie, aby nie zranić zwierzęcia, w przeciwnym razie koń może kopnąć w odpowiedzi i zranić właściciela. Zaleca się, aby kąpanie odbywało się co najmniej raz na 7 dni, a podczas treningu przed zawodami - częściej.
Wiesz? Konieczne jest dokładne zmycie mydła lub szamponu po namydleniu, aby zwierzę nie rozwinęło podrażnienia lub reakcji alergicznej.Innym ważnym punktem w opiece nad tymi zwierzętami jest czyszczenie ich kopyt. Każdego dnia musisz sprawdzać kopyto, czyścić je z brudu i kamieni, a także, gdy istnieje potrzeba ścierania specjalnymi olejami. Co 24 dni należy usunąć zrogowaciałą martwą tkankę z kopyt, aby nie nastąpiły żadne zmiany. Jeśli to konieczne, podkowy. Zwierzęta od najmłodszych lat powinny być nauczone składania stóp do kontroli lub kucia, w przeciwnym razie mogą pojawić się problemy w przyszłości. Konieczne jest również monitorowanie stanu zębów zwierzęcia: w tym celu, co 6-12 miesięcy, są one badane przez dentystę. Dla starszych koni ta procedura jest przeprowadzana częściej.
Należy również zauważyć, że konie Adyghe wymagają regularnych ćwiczeń.Dieta zwierzęca
Pod względem odżywiania ta rasa koni jest bezpretensjonalna: nadają się do nich prawie wszystkie rodzaje paszy dla koni - siano, zboża (jęczmień, owies, kukurydza itp.), Słoma, pasza przemysłowa. W diecie przydatne są dodatki w postaci warzyw. Uprawiana w fabryce racja składa się z siana i paszy przemysłowej. Kiedy są stabilne i wypasane jesienią, kiedy na pastwiskach jest niewiele zielonych roślin, dla plemienia i koni roboczych karmi się do 8 kg marchwi dziennie, a klacze karmią źrebięta, dodają ziemniaki i buraki do diety, a także zawierają ziarna w diecie karmić.
Wiesz? Warzywa muszą być myte, aby nie zakażać zwierząt chorobami grzybiczymi i nie powodować zaburzeń jelitowych.W zakładach hodowlanych koni żywność przygotowuje się w następujący sposób: zboże wlewa się gorącą wodą, następnie otręby, melasę, melasę, warzywa i owoce; siano jest zmiażdżone. Dieta koni zależy od stopnia obciążenia i użytkowania. Podczas hodowli koni w celu uczestnictwa w wydarzeniach sportowych, należy szczególnie uważnie dbać o dietę. W tym celu używaj żywności z dodatkami energetycznymi. Konieczne jest również zapewnienie, że konie otrzymują około 50 litrów wody dziennie.
Kabardyjska rasa bezpretensjonalna i wytrzymała, doskonała do jazdy i przewożenia małych ładunków. Miłośnicy turystyki jeździeckiej doceniają ich wytrzymałość i płynną jazdę. Ze względu na wiele zalet Kabardianie są wykorzystywani w wielu dziedzinach, ale nie są one powszechnie stosowane ze względu na ich niską przydatność do większości rodzajów sportów jeździeckich. Ponadto konie te nie wymagają trudnych warunków do utrzymania i mają doskonałe zdrowie.
