Cechy grzybów pchających (pływaków)

W naszych szerokościach geograficznych rośnie masa grzybów, ale niewiele osób traktuje to poważnie. To delikatna sprawa, wymagająca doświadczenia i pewnej wiedzy. W końcu, nawet na ekologicznie czystej pustyni, można zobaczyć „wątpliwego” grzyba, który wydaje się być podobny do niejadalnego, ale jednocześnie odmiennego od niego. Jednym z tych typów są popychacze, którzy zasługują na oddzielny opis.

Ogólne informacje

Popychaczoni pływa - To jest cała sekcja grzybów z rodzaju Amanita. Z powodu tego „pokrewieństwa”, do którego są przypisani warunkowo jadalny.

Pływaki są uważane za grzyby średniej wielkości. Oto ich główne cechy:

1. Kapelusz dorasta do 10-12 cm średnicy i może mieć kształt dzwonu lub okrągłego stożka. W miarę jak rośnie, staje się płaska, a pośrodku widać charakterystyczną gruźlicę.
2. Najbardziej mięsisty centralna część, podczas gdy krawędzie są cieńsze.
3. Kolor kapelusza może być biały, szary, brązowy, brązowy lub pomarańczowy. W każdym razie górna część jest gładka i błyszcząca.
4. Cienki i delikatny miąższ przy cięciu praktycznie nie zmienia koloru, pozostając białym (chociaż kremowy odcień jest czasem zauważalny przy krawędziach czapki).
5. Noga 6–15 cm wysokości i do 2 cm średnicy - gładkie lub pokryte ornamentem (mała patyna). W dolnej części rozszerza się trochę, ale bez obrzęku, który jest typowy dla innych grzybów. Kolory: białe, szare lub pasujące kapelusze.
6. Hwypukłe płytki w kształcie. W miejscach ekspansji widoczne są małe płytki. U „młodych” są białe, aw starszych przypadkach - z żółtym odcieniem.
7. Pozostałości folii (Volvo) zanurzony w glebie i widoczny u podstawy grzyba. Ich szeroka forma w kształcie worka przyciąga wzrok.

To ważne! Grzyby jadalne nie są zalecane do zbierania w pobliżu ruchliwych dróg, linii kolejowych, a także w lasach sąsiadujących z miastami.

Doświadczeni grzybiarze wiedzą, że jadalni pchacze mają inną charakterystyczną cechę, mianowicie brak pierścienia na nodze. Wiele z nich wprowadza w błąd film lub brodawki na czapce - są dość rzadkie i łatwo je usunąć.

Wartość odżywcza

Ze względu na ich właściwości odżywcze i stopień przyswojenia przez organizm pływaki są wymienione jako grzyby, rzadko spożywane (tzw. kategoria IV). Oznacza to, że nie reprezentują one specjalnej wartości.

Z drugiej strony nadal zawierają główne białka, tłuszcze w postaci wielonienasyconych kwasów i węglowodanów. Są witaminy z grupy B, a także stosunkowo duża ilość fosforu i potasu.

Zapoznaj się z rodzajami popularnych grzybów jadalnych, zwłaszcza takich jak flakefish, tandetny, shiitake, russula, wioślarstwo topolowe, borowiki, kurki, czarna trufla, ruda, osika, grzyby białe, agaric miodu.

Podobnie jak wszystkie grzyby są uważane za niskokaloryczne (20-30 kcal na 100 g, w zależności od rodzaju i obróbki).

Gdzie mogę się spotkać

W regionach o klimacie umiarkowanym pchacze rosną w jasnych lasach różnego typu (iglaste, mieszane, liściaste). Również spotykaj dobrze oświetlone krawędzie lub po prostu w wysokiej trawie.

Wiesz? W lasach Ameryki Północnej rosną czarne pływaki, które dla wielkości nazywane są królewskimi: średnica czapki wynosi 15 cm (a długość nogi wynosi 25-27 cm).

Niektóre gatunki rosną jeden po drugim, podczas gdy inne zazwyczaj występują w grupach. Często pływak grzybowy można zobaczyć na torfowiskach i kwaśnych glebach. Innym ulubionym miejscem niektórych gatunków jest bliżej pni drzew iglastych lub brzóz.

Gatunki grzybów

Najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem jadalnym jest szary popychacz.

Można go rozpoznać po kolorze szarym lub ochrowym, małym (4-8 cm) i delikatnej czapce. Bliżej środka cienia ciemnieje. Forma o kształcie dzwonka, rzadziej - płaska, ale zawsze z karbowanymi krawędziami.

Noga (średnio 5-12 cm) jest umieszczona w białym Volvo i zasadniczo nie ma pierścienia. Odmiany jego koloru - biały, beżowy, szary. Płyty są bezpłatne i mają biały kolor.

Lepszy czas na zbieranie - od lipca do października. Rośnie jeden po drugim, co rekompensuje duża liczba.

W lasach występują również przypadki innych linii o podobnych rozmiarach, a mianowicie:

1. Tan brązowyco jest interesujące z kapeluszem. Białe na brzegach, stopniowo zmienia kolor na brązowy, i dodaje się nieco wyższe odcienie pomarańczowe, które w środku stają się ciemne. Wolwa jest brązowawa u podstawy i nigdy nie ma pierścienia na nodze.

2. Rzadszy szafran. Główną różnicą jest czapka w kolorze szafranowo-pomarańczowym z ciemnieniem w środku. Ten sam kolor jest nieodłączny w nodze (a także w bieli). Płyty często mają żółty kolor. Występuje rzadziej, głównie na bagnach (zarówno pojedynczo, jak iw małych grupach).

3. Umber żółty (jest amanitą Battarry) z ciemnym centrum i żółto-oliwkową lub szaro-brązową „granicą”. W tonacji czapki i nogi z małymi łuskami, zanurzone w jasnoszarym Volvo.

4. Biały. Na łodydze z bladymi łuskami wycentrowana jest jajowata lub płaska czapka z guzkiem (czasem do 10 cm średnicy). Białawy miąższ jest delikatny i dobrze się kruszy. Rzadkie gatunki rosną w lasach mieszanych i liściastych, w brzozach (z którymi tworzy mikoryzę).

5. Śnieżnobiała. Jest to najmniejszy gatunek - z łodygą 7-10 cm rozmiar czapki waha się od 3-7. Młode grzyby wykazują charakterystyczne płatki. Z wiekiem znikają, a kolor nóg zmienia się: z białego zamienia się w brudną szarość. Ta linia była mało zbadana, a nawet doświadczeni grzybiarze zwykle ją omijają.

Prezentowane są rzadsze odmiany. webbed, oliwkowa zieleń i ołów szary kopie. Nazwy wskazują główne różnice grzybów. To prawda, że ​​z powodu braku doświadczenia łatwo je pomylić z gatunkami trującymi.

To ważne! Jeśli grzyb ma wątpliwości, w żadnym wypadku nie należy go przyjmować w żywności.

Jak odróżnić grzyby niejadalne i trujące

Jednym z powodów niskiej popularności pchaczy - ich podobieństwo do niejadalnych linii (zwłaszcza w przypadku muchomorów i bladych muchomorów).

Przechodząc do „cichego polowania”, aby zebrać pływaki, warto o tym pamiętać główne cechy gatunków, jadalne:

1. Brak pierścienia na nodze. Jadalny grzyb nawet nie ma go w postaci ledwo zauważalnych konturów.
2. To samo dotyczy pasów brodowych.
3. Resztki folii, która chroni czapkę podczas wzrostu.
4. Wyraźne blizny na krawędziach (prawie nie są widoczne w trujących muchomorach).
5. Kruchość nóg i czapek. Jest to minus podczas transportu, ale pewny sposób na określenie, który grzyb jest w twoich rękach. Jadalne jest łatwe do uszkodzenia - zarówno czapka, jak i cienka noga kruszą się.

Wiesz? Grzyby są niezwykle wytrzymałe: nie boją się ani promieniowania, ani wysokiego ciśnienia (do 8 atm). Ponadto eksperymenty na orbicie okołoziemskiej wykazały, że przetrwają one na wysokościach do 30 tysięcy metrów.

Możliwe jest odróżnienie popychacza od muchomora przez zapach - w tym ostatnim często nabiera on ostrych słodkich słodkich nut (podczas gdy jadalny grzyb nie daje namacalnego smaku).

Wideo: jak odróżnić pchaczy od niejadalnych i trujących grzybów

Aplikacja do gotowania

Smakosze nie lubią tych grzybów: smak są bardzo przeciętne, bez specjalnego „podświetlenia” (jedynym wyjątkiem jest biały wygląd o bardziej subtelnym smaku).

Jest ku temu powód: podczas wzrostu w ciele owocowym gromadzą się związki żywiczne, które, jeśli są niewłaściwie przygotowane, są szkodliwe dla żołądka.

Przydatne będzie, abyś nauczył się prawidłowo zamrażać grzyby: białe, boczniaki, grzyby, pieczarki, jak marynować, jak suszyć grzyby.

Aby uniknąć takich trudności, jest wymagane obróbka wstępna grzyby w kilku etapach:

1. Czyszczenie uszkodzeń.
2. Gruntowne mycie z usuwaniem obranych płatków i odpadaniem kawałków.
3. Gotowanie przez 45-50 minut (ale lepiej wytrzymać godzinę).

Techniki te są stosowane przed gotowaniem smażonych i gotowanych potraw z udziałem pchaczy, a także ciast i sałatek. Jeśli kolekcja jest przeznaczona do wytrawiania, wówczas oparzenia nie są przeprowadzane.

To ważne! Bezpieczna częstotliwość przyjmowania dowolnych dań grzybowych - maksymalnie 2 razy w tygodniu. Osoby z wrzodem trawiennym i zapaleniem trzustki, kobiety w ciąży i karmiące oraz niemowlęta są całkowicie przeciwwskazane.

Najczęściej grzyby te są używane jako składnik zupy. Algorytm gotowania wygląda następująco:

1. Oczyszczone pływaki są myte i umieszczane w dużym garnku.
2. Woda z wrzenia gotuje je przez co najmniej 45 minut.
3. Następnie grzyby są usuwane, ponownie myte i dopiero wtedy kruszą się.
4. Następnie umieść ziemniaki na patelni, drobno posiekane marchewki i kostki grzybów na patelni.
5. Wszystko to wlewa się wodą, przyprawy dodaje się do smaku i gotuje aż do w pełni ugotowanych ziemniaków.
6. W końcowym naczyniu jest wypełniona kwaśną śmietaną, nie zapominając o posiekanej zieleni.

Nieźle te grzyby i dodatek do smażone ziemniaki. Tutaj nie ma gotowania. Jeśli przegapisz ten punkt, do organizmu dostanie się dawka szokowa substancji rakotwórczych, a konsekwencje mogą być bardzo poważne. Ogólnie rzecz biorąc, dokładność i ostrożność podczas zbierania danych z grzybów i praca z nimi powinna być na pierwszym miejscu.

Teraz wiesz, co to są pchacze, jak są i gdzie ich szukać. Mamy nadzieję, że nasi czytelnicy pokażą maksymalną ostrożność i znajomość takich darów z lasu będą bezpieczne. Zadbaj o siebie i pozwól, aby każdy dzień przynosił tylko pozytywne!