Dziś krowy Hereford - jeden z najbardziej powszechnych na świecie ras bydła mięsnego (bydło). Te duże, odporne zwierzęta odznaczają się niezwykłym wyglądem i szybkim przyrostem wagi, a także dają wysokiej jakości mięso.
Historia wnioskowania
Po raz pierwszy hodowano krowy rasy Hereford w Anglii w Herefordshire (miasto Hereford) w XVIII wieku. Był to prawdziwy przełom w hodowli, ponieważ zwierzęta tej rasy są szczególnie mięsiste i wciąż zasłużenie popularne na całym świecie.
Rasa została wyhodowana w epoce industrializacji, kiedy zapotrzebowanie na mięso znacznie wzrosło. Była potrzeba hodowania zwierząt, które mogą zaspokoić potrzeby ludności. Kwestia mleczności w tamtym czasie nie była tak ostra i nie kładziono nacisku na zdolność krów. 
Dlatego hodowcy zaczęli krzyżować między sobą duży młody wzrost bydła czerwonego z północnych Devon i czarnych krów Sussex. Cielęta nowej generacji miały dużo ćwiczeń fizycznych, rozwijając masę mięśniową i zwiększając siłę wiosny. Wypasano je oddzielnie od innych krów i karmiono bogatym wzbogaconym jedzeniem. Po dwóch pokoleniach zauważono, że nowe osoby są znacznie większe niż ich rodzice.
Założycielem rasy jest Benjamin Tomkins, który zapoczątkował historię Herefords w 1742 roku. Był właścicielem dwóch jałówek i jednego byka, które stały się oficjalnymi protoplastami bydła Hereford. Wreszcie Herefordy pojawiły się po dodaniu do przodków krwi krów Shorthorn.
Byk Hereford Pan Jeffreys, który zdobył pierwszą nagrodę Królewskiej Wystawy Rolniczej w 1843 roku w Derby
W 1846 r. Herefordowie zostali uznani za prawdziwą rasę bydła, ukazała się ich pierwsza księga stadniny. Po tym, od połowy XIX wieku, zaczął rozprzestrzeniać rasę Hereford na całym świecie.
Wiesz? Rekordzista świata wśród byków, wymieniony w Księdze Rekordów Guinnessa - byk nazwany feldmarszałkiem angielskiej rasy Charolais. Waży 1700 kg i ma prawie dwa metry wysokości!
Funkcje zewnętrzne
Wizytówka bydła Hereford - biała głowa. To najjaśniejsza cecha zwierzęcia. Oprócz głowy, w pomalowanym na biało podgardlu, brzuchu i chwostu na ogonie. Reszta ciała ma kolor ciemnoczerwony lub czerwony. 
Budowa ciała krowy są krępe, o rozwiniętej masie mięśniowej, waga jest duża. Wzrost niski, przysadzisty, nogi krótkie i mocne. Ciało jest szerokie, przypominające beczkę, z wystającymi bokami. Szyja jest nieco krótka, a podgardle wystaje.
Skóra w Hereford cienkie i elastyczne, pokryte miękkimi i raczej długimi kręconymi włosami, co jest szczególnie zauważalne na szyi i głowie. Pod skórą znajduje się warstwa tłuszczu.
Klasyczna rasa Hereford jest właścicielem rogiktóre są skierowane na boki i do przodu lub w dół. Same rogi są białe, ale ich końcówki są ciemne.
Zapoznaj się z mięsem (kałmucki, kazachski, góralski, aberdeen-angus) oraz krów mięsnych i mlecznych (Simmental, Shorthorn).
Obecnie najczęstsze są Herefords z gatunku kolom, które nie mają rogów. To jedyna różnica od klasycznych przedstawicieli. Brak rogów sprawia, że życie zwierząt jest bezpieczniejsze, gdy odkrywa się relacje w stadzie, więc teraz szczególnie wyjęto bezrogie krowy i byki.
Również przedstawiciele tego gatunku nie dają dużych plonów, więc wymię krów nie jest bardzo rozwinięte, zadbane i ma niewielkie rozmiary. 
Przedstawiciele Hereford KRS mają następujące standardy:
- wysokość w kłębie od 120 do 130 cm;
- obwód klatki piersiowej od 190 do 195 cm u piskląt i od 210 do 215 cm u buhajów;
- głębokość klatki piersiowej wynosi około 72 cm;
- długość pnia do 153 cm;
- krowy ważą od 650 do 850 kg, byki - od 900 do 1350 kg;
- waga noworodków od 25 do 30 kg, byki - od 28 do 33 kg;
- Pierwsze wycielenie u krów występuje między 24 a 30 miesiącem życia.
To ważne! Hodowle uprawiane w Wielkiej Brytanii mają znacznie większe wymiary niż bydło w rosyjskich gospodarstwach hodowlanych. Tak więc w ich ojczyźnie w Anglii krowy zazwyczaj ważą co najmniej 800 kg, a byki - od 1 do 1,5 tony. W Rosji byki osiągają tylko 850 kg, a krowy są jeszcze mniejsze.
Po co trzymać: kierunek
Oto słowa bydło mięsneco daje mięso wysokiej jakości - marmurkową wołowinę, która jest bardzo ceniona w kuchni. Wydajność uboju zwierzęcia wynosi około 60%, a czasami osiąga 70%. 
Mleko od krów jest tłuste (do 4%), jednak wydajność mleczna jest niewielka i głównie przeznaczana na żywienie cieląt. Dlatego ta rasa bydła nie jest trzymana do zbierania mleka.
Hordy są hodowane na sprzedaż mięsa. Cielęta rodzą się małe (do 30 kg wagi). Wskaźnik urodzeń jest wysoki, cielenie przechodzi z łatwością z powodu krępego typu ciała i małego rozmiaru płodu, więc śmiertelność cieląt jest dość mała (nie więcej niż 2%).
Cielęta szybko przybierają na wadze - Do roku byki ważą już do 320 kg, a pisklęta do 270 kg. Przez półtora roku ich waga podwaja się. Wzrost masy mięśniowej średnio wynosi około 1100 dziennie, w okresie dojrzewania bydło osiąga 2-2,5 roku. Maksymalna waga herefordu osiąga półtora tony.
Elastyczne, cienkie i trwałe skóry tych zwierząt są wysoko cenione w produkcji toreb, portfeli i butów. 
Rasa Hereford - To dobre bydło mięsne, a ich produktywność mięsa uważana jest za jedną z najlepszych. Zwierzęta te świetnie nadają się do produkcji mięsa i treści przemysłowych, ale dla prywatnego gospodarstwa rolnego nie jest bardzo opłacalne, ponieważ koszt pozyskania okazu hodowlanego jest wystarczająco duży.
Rasy krów mlecznych są uważane za Yaroslavl, Kholmogory, Jersey, Holstein, brown Latvian, red step, Dutch, Ayrshire.
Rozprzestrzenianie się na świecie
Dziś ta rasa krów wołowych jest jedną z najczęstszych na świecie. Jest najczęściej uprawiany w takich krajach jak Wielka Brytania, Australia, Kanada, USA, Nowa Zelandia. 
W krajach WNP bydło Hereford hodowane jest w największych ilościach w wielu regionach Rosji i Kazachstanu.
Wiesz? Krowy dobrze się czują. Jeśli spóźnisz się z dojeniem tylko o pół godziny, objętość mleka zmniejszy się o 5%, a zawartość tłuszczu o 0,2-0,4%.
Jakość mięsa
Jakość mięsa krów Hereford jest bardzo wysoka. Mięso jest marmurowe i jest uważane za przysmak. Jest koloru czerwonego i zawiera inkluzje tłuszczu śródmięśniowego, co nadaje mu marmurowy wygląd.
Mięso jest soczyste i miękkie, zaleca się do niego używać steki do gotowania - nie smażone i średnie. Smaki są wysokie i bardzo cenione przez smakoszy. 
Ile mleka daje
Nie powinieneś próbować uzyskać wysokiej wydajności mlecznej z krowy Hereford, ponieważ to zwierzę hodowano tylko w celu wyprodukowania dużych ilości mięsa wysokiej jakości.
Udoy zwykle nie przekracza 1000 litrów. Jakość mleka jest wysoka, zawartość tłuszczu jest dobra (4%).
Cała wydajność mleka zazwyczaj jest podawana cielętom w pierwszych miesiącach życia - jest wystarczająco dużo mleka do tych celów. Ale do celów przemysłowych mleko od tych krów nie jest zbierane.
Dowiedz się więcej o zaletach i wadach stosowania dojarki dla krów.
Pielęgnacja i konserwacja
Obory dla Herefordów czynią je przestronnymi, gdzie zwierzęta mogą się swobodnie pomieścić. W środku znajdują się podajniki. Głównymi warunkami takiego pomieszczenia są suchość, brak przeciągów i czystość. Mimo, że rasa łatwo przystosowuje się do zimnej pogody, nie toleruje przeciągów i wysokiej wilgotności. Ponadto zwierzęta te nie przepadają za nadmiernym ciepłem, więc niech zimę w kabinie będzie trochę chłodna, ale nie za gorąca. 
Aby zwierzęta nie zamarzały, muszą regularnie czyścić i czesać wełnę, ponieważ jest cienka, długa i kędzierzawa, a zatem podatna na tworzenie się grudek. Jeśli wełna jest filcowana, nie ogrzeje krowy i nie będzie wyglądać estetycznie.
Ponadto na straganie jest zainstalowana osobna chata do wycielania, gdzie krowy są przenoszone na kilka dni przed porodem i trzymane tam przez pewien czas po ocieleniu. Możliwe jest wyposażenie podobnego oddzielnego pióra dla cieląt, aby oddzielić je według wieku. Jednak na letnim pastwisku wszystkie zwierzęta są razem na wolnym pastwisku.
Krowy Hereforda kochają wolność, więc nie są trzymane na smyczy. Powinny się swobodnie poruszać wokół pióra, mając dostęp do misek z wodą, które muszą być regularnie wymieniane.
To ważne! Rasa ta jest z natury nieśmiała i może być przerażona jakimkolwiek nagłym ruchem lub głośnym dźwiękiem obok. Dlatego, opiekując się zwierzętami, zachowaj spokój, a twoje ruchy powinny być powolne i delikatne.
Tu są zdrowie i nie chorują tak często. Jednak mają tendencję do poważnych chorób dziedzicznych. Na przykład mogą rozwinąć się rak płaskonabłonkowy oka. Osoby żyjące w gorących krajach, gdzie otrzymują za dużo światła UV, są na nie najbardziej podatne. Zagrożone są te krowy, które nie mają ciemnych kręgów wokół oczu. 
Również krowy żyjące w stałych warunkach słonecznych często poparzą wymię. Wynika to z faktu, że pod białą wełną występuje zazwyczaj biała skóra - nie ma w niej pigmentu melaninowego, który jest odpowiedzialny za ochronę przed promieniowaniem ultrafioletowym. Wymię ma najcieńszą sierść, więc często się pali.
Przeczytaj także o chorobach krów i ich leczeniu: obrzęk wymienia, choroba kopyt, białaczka, zapalenie sutka, pasteryzacja, ketoza.
Co do reszty, rasa Hereford jest łatwa w utrzymaniu, nie wymagająca warunków i temperatury, i jest w stanie jeść różnorodne potrawy.
Jak wytrzymuje zimno
Rasa krów Hereford jest w stanie dostosować się do każdej pogody. Wytrzymuje zimne, nawet surowe syberyjskie przymrozki, szybko dostosowując się do zmieniających się warunków klimatycznych.
Krowy tej rasy są w stanie tolerować gorący afrykański klimat, zmienne warunki pogodowe w środkowej strefie i niskie temperatury północne. Chłodne powietrze jest nawet bardziej preferowane niż stałe gorące słońce. 
Co karmić
W hodowli rasy Hereford hodowcy postawili sobie za cel stworzenie krowy, która aktywnie zyskałaby na wadze na samej trawie, na zubożałych pastwiskach. Dlatego ich żywienie powinno być najlepiej trawiaste.
Wskazówki dla hodowców zwierząt: jak karmić krowy mleczne i cielęta.
Latem zwierzęta mogą swobodnie wypasać się na pastwiskach, a zimą karmione są głównie sianem. Aby szybciej przybrać na wadze Forford muszą być włączone do ich diety:
- siano ze zbóż i roślin strączkowych (taki produkt jest szczególnie ważny dla trawienia byków w celu utrzymania funkcji zdrowotnych i rozrodczych);
- solony jęczmień;
- soczysta pasza;
- burak ćwikłowy (normalizuje mikroflorę jelitową);
- nawożenie fosforem, białkami i wapniem (przyczynia się do wzmocnienia szkieletu i szybszego przyrostu masy ciała).
Krowy, które karmią cielęta, karmią się szorstką paszą, kiszonką i opatrunkiem mineralnym, ponieważ proces karmienia wyczerpuje jałówkę i wymaga dodatkowego karmienia.To ważne! Zimą krowy Hereford zużywają bardzo dużą ilość paszy. Tak więc do 10 głowic może przyjąć do 150 ton siana.
Mocne i słabe strony
Hereford krowy różnią się od innych ras takich pozytywne cechy:
- wysoki wskaźnik przeżywalności cieląt po porodzie;
- wysoka płodność;
- wczesna dojrzałość;
- szybki wzrost cieląt;
- szybki przyrost masy ciała, który może osiągnąć 1 kg dziennie;
- dobra adaptacja do warunków pogodowych, nawet surowa, co umożliwia hodowanie tych krów tam, gdzie warunki są nieodpowiednie dla innych ras;
- bezpretensjonalność w jedzeniu, kiedy bydło może jeść nawet chwasty;
- odporność na wiele chorób;
- wytrzymałość, dlatego krowy łatwo tolerują długie zaciągi, mogą długo stać na nogach;
- wysokiej jakości mięso marmurowe.
Do wad rasy należą:
- ogromne spożycie żywności przez zwierzęta gospodarskie, które trudno jest zapewnić zimą;
- słaba tolerancja przeciągów i wysokiej wilgotności;
- zwiększone zapotrzebowanie na czystość i porządek;
- niska wydajność mleka, która wystarcza tylko do karmienia cieląt w pierwszych miesiącach życia.
To ważne! Mięso z tych upraw hodowanych w lecie jest prawie półtora razy tańsze niż mięso osobników „zimowych”. A wszystko dlatego, że w okresie letnim krowy żywią się prawie 100% pastwiskami, co zmniejsza koszty ich żywienia i konserwacji do minimum.
Wideo: Bydło wołowe Hereford
Opinie hodowców Hereford na temat rasy
Bydło rasy Hereford jest uważane za jedną z najbardziej rozpowszechnionych na świecie, a jego popularność jest w pełni uzasadniona wysoką śmiertelną wydajnością wysokiej jakości mięsa marmurowego, bezpretensjonalnością żywności i dość prostą zawartością. Krowy Hereford są doskonałe dla zwierząt hodowlanych. W prywatnym gospodarstwie takie zwierzę może dobrze się bawić, uczestnicząc w ulepszaniu lokalnych ras.
