Gruszka „Uralochka” to odmiana późna, która doskonale toleruje nawet silne mrozy i wyróżnia się dobrą wydajnością i wczesnym wzrostem.
W tym artykule omówimy opis różnorodności, zrozumiemy cechy opieki, kluczowe zalety i wady.
Historia hodowli i region hodowlany
Odmiana „Uralochka” wyhodowana w regionie Czelabińska przez skrzyżowanie „gruszki Ussuri” i „Północy”. Hodowla została przeprowadzona w 1967 r. Przez specjalistów z South Ural Research Institute. 
Pracowali specjalnie nad stworzeniem solidnej odmiany dla regionów o surowym klimacie, gdzie większość z tych roślin ma trudności z osiedleniem się.
Jest strefowany na Uralu i Zachodniej Syberii, jest mniej powszechny na Dalekim Wschodzie. „Uralochka” jest uprawiana do celów przemysłowych, jest również poszukiwana przez ogrodników.
Opis drzewa
Odmiana jest uważana za średnią. Drzewo może urosnąć do wysokości 5 metrów. Gałęzie odchylają się pod kątem, najczęściej proste i rzadkie, ich końce są skierowane do góry. Kora drzewa na pniu, a także na gałęziach, jest gładka, z szarawym kolorem.
Dowiedz się więcej o takich odmianach gruszek, jak „Kure”, „Williams Summer”, „Noyabrskaya”, „Zaveya”, „Allegro”, „Faithful”, „Williams Red”, „Perun”, „Rainbow”, „Larinskaya” , „Permyachka”, „Dukhmyanaya”, „Białoruski koniec”, „Czułość”, „Petrovskaya”, „Otradnenskaya”, „Avgustovskaya rosa”, „Dzieci”.
Opis owoców
Owoce Uralochki są stosunkowo małe, ich średnia waga sięga 44 g. Mają regularny kształt w kształcie gruszki, nieco szorstki w dotyku. Skórę można określić jako średnią, matową, charakteryzującą się szorstkością. 
W okresie dojrzałości usuwalnej mają zielonkawo-żółty odcień, a po dojrzewaniu nabierają złotego koloru. Łodyga jest cienka i zakrzywiona, strąki nasion tej odmiany są zamknięte.
Miąższ „Uralochka” jest drobnoziarnisty, miękki, charakteryzuje się soczystością i słodko-kwaśnym smakiem. Całkowita ocena smaku - 4,2 punktu.
Wymagania oświetleniowe
Gruszka jest rośliną stosunkowo odporną na cienie, ale w cieniu jej wydajność jest zmniejszona. Podczas sadzenia „Uralochka” zaleca się, aby drzewo w ciągu dnia pozostawało pod słońcem.
To ważne! Gruszka jest gotowa na delikatne cieniowanie, ale w cieniu będzie źle kwitnąć i przynosić owoce.
Wymagania glebowe
Czarna gleba będzie odpowiednią ziemią dla Uralochki, a często stosuje się także glinę leśną. Należy pamiętać, że piaszczyste i gliniane kompozycje dla tego typu gruszek nie są odpowiednie. 
Zaleca się sadzić na wysokościach, ponieważ taki krok ochroni korzenie przed negatywnymi skutkami wód gruntowych.
Jeśli dostępna jest tylko gleba gliniana, bezwzględnie konieczna jest warstwa drenażowa, a następnie warstwa gleby odżywczej.
Zapylanie
„Uralochka” zapylana w sposób zadowalający. Najbardziej odpowiednie dla jej zapylaczy są odmiany „Larinskaya”, „Hanging”, a także „Century”.
Wiesz? Drewno Gruszki są bardzo trwałe. Dlatego z niego powstają meble i instrumenty muzyczne, które zachowują swój wygląd przez wieki.
Owocowanie
Opis odmian „Uralochka” charakteryzuje go jako skoroplodnuyu. Owoce można zbierać już w czwartym roku po posadzeniu sadzonek. Owocuje drzewo regularnie, więc zbiory można przeprowadzać co roku. 
Okres ciąży
Termin ostatecznego dojrzewania owoców „Uralochka” przypada na jesień, najczęściej można odebrać gotowy produkt do 15-25 września. Po osiągnięciu dojrzałości usuwalnej owoce pozostają na drzewie przez 7-10 dni, po czym następuje proces niemal jednoczesnego zrzucania.
Wydajność
Zaletą tej odmiany jest to, że każdego roku zwiększa się plon gruszek, jeśli odpowiednio pielęgnujesz drzewo i nie pozwalasz na rozwój chorób. W wieku siedmiu lat można zebrać do 39 kilogramów „produktu” z jednego drzewa.
Transport i przechowywanie
Owoce „Uralochki” są utrzymywane na zadowalającym poziomie, jednak krótki czas wynosi około 30 dni. Przy tworzeniu specjalnych warunków możliwe jest ich bezpieczeństwo do półtora miesiąca.
Do tego czasu owoce nadal mają atrakcyjny wygląd, dzięki czemu są dobrze transportowane nawet na duże odległości. 
Odporność na warunki środowiskowe i choroby
„Uralochka” nie jest podatna na parcha, cierpi na drobne uszkodzenia w wyniku działania roztoczy żółciowych, można walczyć ze specjalnymi substancjami chemicznymi. Odmiana charakteryzuje się umiarkowaną tolerancją na suszę. Pomimo wytrzymałości, zagrożeniem dla gruszki jest „ogień Antonowa”.
Aby zapobiec „czarnemu rakowi”, ważne jest, aby zbierać na czas i po spaleniu opadłych liści, co zapobiega reprodukcji szkodliwych mikroorganizmów.
Jeśli choroba zostanie wykryta na drzewie, konieczne jest usunięcie dotkniętego obszaru ostrym nożem, bez obawy o zranienie zdrowej tkanki. Uszkodzony obszar należy poddać kauteryzacji siarczanem miedzi, odpowiednia będzie również mieszanina gliny i dziewanny.
To ważne! Przy względnej prostocie zalecanej technologii pielęgnacji „Uralochka” niedopuszczalne jest, aby choroba dryfowała, ponieważ szybko się rozwijają. Pasożyty szybko zniszczą gruszę, jeśli im zostanie.Ciecz Bordeaux zalecana jest w celu zwalczania nieprzyjemnej monilazy, roztwór miedzi chlorowej może służyć jako skuteczny analog.
Zimotrwalosc
Odmiana wyróżnia się zwiększoną odpornością zimową, dotyczy to również pąków kwiatowych, świetnie się czuje nawet podczas wiosennych przymrozków, co korzystnie odróżnia ją od reszty odmian gruszy.
Wykorzystanie owoców
Owoce gatunku różnią się przyjemnymi właściwościami smakowymi. Najczęściej spożywane świeże, mogą być również używane do wykrojów. Mogą być używane do produkcji dżemu, soku, kompotu lub dżemu.
Mocne i słabe strony
Ta odmiana ma swoje zalety, a także kilka wad, które stają się zauważalne po rozpoczęciu produkcji pierwszego zbioru „Uralochka”. Należy jednak pamiętać, że ogrodnicy produkują więcej plusów niż gruszek niż minusów. 
Plusy
- Znaczna odporność na zimę;
- roczna wydajność;
- owoce są transportowane bez uszkodzeń;
- gruszki mają uniwersalny cel;
- dobra jakość utrzymania
Wiesz? Jedna gruszka zawiera 20% dziennego zapotrzebowania na błonnik, 10% witaminy C i 6% potasu.
Wady
- Wytrącanie owoców;
- małe rozmiary gruszek.
