KOLIBAKTERIOZA CIELĄT: PATOGEN, OBJAWY, LECZENIE I PROFILAKTYKA

Colibacteriosis jest jedną z najczęstszych chorób ssaków roślinożernych. Ze względu na szereg cech, które zostaną omówione dalej, choroba jest trudna do kontrolowania, a leczenie w 40% przypadków jest nieskuteczne, w tym z ekonomicznego punktu widzenia. Spróbujmy zrozumieć problem i wyciągnąć pewne wnioski, jak uratować młode bydło i dorosłe bydło przed bakteriami powodującymi choroby.

Jaka choroba i co jest niebezpieczne

Colibacteriosis - Jest to choroba przewodu pokarmowego, która dotyka żołądka, jelit, śledziony i węzłów chłonnych. W ostrych postaciach kolibakterioza jest najczęściej obserwowana u młodych w pierwszym tygodniu życia, a przy braku interwencji na czas jest zawsze śmiertelna.

Czynnik sprawczy gromadzi się w mleku chorych lub niedawno odzyskanych samic, moczu i kału chorych zwierząt. Podczas karmienia bardzo łatwo jest przejść z krowy na cielę, fizyczny kontakt zdrowych cieląt z chorymi lub ściółkami pod chorymi zwierzętami.

Niebezpieczeństwo choroby wzrasta z powodu wysokiej zjadliwości i szybkiego przebiegu choroby. Wpływ na nowonarodzone cielęta i ciężarne samice, które, jeśli są dotknięte przez bakterie, zostaje przerwany w 100% przypadków, niezależnie od okresu, jest szczególnie szkodliwy.

Źródło i czynnik sprawczy zakażenia

Czynnikiem powodującym zakażenie kolibakteriozą u zwierząt i ludzi są patogenne szczepy normalnego mieszkańca mikroflory jelitowej, pałeczek Escherichia coli.

Te Gram-ujemne bakterie namnażają się w środowisku beztlenowym i wytwarzają toksynę Shiga (STEC), która powoduje zapalenie przewodu pokarmowego, dysbakteriozę, chorobę Gassera i niektóre inne stany patologiczne. Wrażliwe na antybiotyki wielu aminoglikozydów i fluorochinolonów.

Wiesz? W latach trzydziestych ogólna epidemia kolibakteriozy wystąpiła w Stanach Zjednoczonych: 40,5% całkowitej populacji bydła zmarło na tę chorobę przez kilka lat.

E.coli, podobnie jak wszystkie czynniki sprawcze chorób żołądkowo-jelitowych, jest przenoszony drogą kałowo-doustną. Oznacza to, że wchodzi do ciała zwierzęcia, gdy zużywa zanieczyszczoną żywność lub wodę. Źródłami mogą być:

zanieczyszczona pasza;
nieprzestrzeganie norm sanitarnych w miejscach utrzymywania zwierząt gospodarskich;
zanieczyszczenie wody pitnej ściekami;
późne szczepienie zwierząt hodowlanych lub jego brak;
Zwierzęta E. coli;
odchody i mocz chorych zwierząt;
kobiece mleko nośnikowe lub brudne wymię;
nieprzestrzeganie norm sanitarnych i higienicznych przez personel serwisowy.

Patogenne serogrupy atakujące bydło: O8, O9, O15, O26, O41, O55, O78, O86, O101, O115, O117, O119.

Warto zauważyć, że warunkowo patogenne szczepy mogą również powodować kolibakteriozę u cieląt, zwłaszcza młodych, które nie otrzymują siary w pierwszych dniach życia. Odporność u takich cieląt jest zmniejszona, co w znany sposób destabilizuje skład mikroflory.

Dowiedz się więcej na temat prosiąt z kolibakteriozą.

Patogeneza

Kolibakteriozę najczęściej diagnozuje się u cieląt mlecznych w wieku 1-7 dni.

Pierwsi chorzy są słabymi, predysponowanymi zwierzętami: niską kwasowością, niskim stężeniem gamma globulin w osoczu krwi, zwiększoną przepuszczalnością nabłonka jelitowego - wszystkie te czynniki zwiększają ryzyko infekcji i komplikują walkę z chorobą.

Cielęta mogą cierpieć na trzy formy kolibakteriozy, z których każda, ze względu na specyficzną patogenezę, wymaga specjalnego traktowania..

To ważne! Indeks literowy przed numerem odkształcenia koduje naturę antygenu: O jest somatyczny, K jest otoczką, H jest wiciowcem. Określenie szczepu jest bardzo ważne dla właściwego leczenia.

Postać zapalenia jelit. Najbardziej nieszkodliwa ze wszystkich trzech cechuje dysbioza, ciężka biegunka i odwodnienie, ale bez objawów zatrucia. Szczepy powodujące zapalenie jelit: O1, 09, 025, 055, 086, 0117 - nie wnikają do krwi i są zlokalizowane w jelicie cienkim i węzłach krezkowych (układ limfatyczny narządów wewnętrznych).
Nie mając antygenów adhezyjnych, które pozwalałyby bakteriom rozprzestrzeniać się w organizmie, Escherichia przenika i namnaża się w błonie śluzowej jelit, zatruwając organizm endotoksyną.
Postać enterotoksyczna. Szczepy enterotoksyczne nie wnikają w ściany jelita: gdy dostaną się do ciała, są przyczepione do włochatego nabłonka za pomocą kleistych antygenów piły.
Środek trujący jest termostabilną egzotoksyną, która wpływa na metabolizm białek ścian komórkowych: wywołuje nadmierne wydzielanie płynu i elektrolitów w jelicie. Ponadto toksyna hamuje perystaltykę jelita cienkiego, komplikuje wydalanie szkodliwych substancji z organizmu i nasila procesy patologiczne.
Forma septyczna. Najbardziej niebezpieczna forma kolibakteriozy, prawie w 100% przypadków, jest śmiertelna, trwa od 2 do 3 dni od pierwszych objawów do śmierci zwierzęcia. Szczepy septogenne - O78, K80, O9, K30, O9, K101, O8, K25 - mają antygeny otoczkowe, dzięki czemu wnikają do krwi, limfy i tkanek innych narządów.
Kapsułka niezawodnie chroni bakterie przed działaniem immunoglobulin krwi i większości fagocytów, należy to wziąć pod uwagę przy wyborze antybiotyków: trzeba wziąć te, które zniszczą błonę polisacharydową Escherichia. Należą do nich cefalosporyny, aminoglikozydy i fluorochinolony. Czynnikiem patogennym jest endotoksyna, która jest uwalniana po częściowym zniszczeniu Escherichia we krwi, jej działanie toksyczne objawia się silnym osłabieniem i zapaścią naczyń krwionośnych.

Objawy

W zależności od stopnia zaawansowania choroby występują podostre, ostre i bardzo ostre formy choroby.

Przebieg podostry jest najczęściej charakterystyczny dla postaci zapalenia jelit. Objawy pojawiają się w 6-10 dniu życia cielęcia: biegunka, ogólne osłabienie, zapalenie spojówek. Być może rozwój artretyzmu stawów skokowych i kolanowych, które we wczesnych stadiach przejawiają się jako ból przy palpacji i niestabilność nóg, może wydawać się kulejący. Częstym powikłaniem podostrej formy jest porażenie górnych dróg oddechowych, objaw w postaci wydzieliny śluzowej z nosa i częste płytkie oddychanie pojawia się po 2-3 tygodniach życia cielęcia.

Wiesz? Niedawno praktykowano tak zwane cielęta w pudełkach. Ta zawartość oznacza oddzielenie cieląt w specjalnych skrzynkach w odległości 1,5-2 m od woliery do woliery. Metoda wykazuje wysoką skuteczność jako środek wspierania zdrowia młodych.

Ostry przebieg obserwuje się w wieku 3-7 dni. Choroba zaczyna objawiać się biegunką, której towarzyszy utrata apetytu i ogólna depresja zwierzęcia. Dzień po pojawieniu się pierwszych objawów zmienia się kolor i konsystencja odchodów: staje się żółtawo-szary, z pęcherzykami powietrza (pieniący się kał), w masach są skrzepy niestrawionej siary, śluzu, możliwe są krwawe wtrącenia. Temperatura wzrasta do 41 °. W badaniu palpacyjnym brzuch jest twardy i bolesny, nadmiernie opuchnięty lub odwrotnie napięty. Z powodu silnego odwodnienia spowodowanego uporczywą biegunką, oczy tracą blask i zatapiają się, jako powikłanie, może rozwinąć się zapalenie spojówek. Błony śluzowe wyglądają anemicznie, z ust wydobywa się nieprzyjemny zapach.
W odpowiednim czasie, odpowiednio dobranym leczeniu, rokowanie jest najczęściej korzystne, ale po wyzdrowieniu nastąpi długi okres rehabilitacji - cielę pozostanie daleko w tyle pod względem wzrostu i rozwoju od rówieśników.
Przebieg ostry obserwuje się w wieku 1-3 dni i prawie zawsze kończy się śmiercią.
Biegunka w takich przypadkach jest rzadka, ale chore zwierzęta są zbyt słabe, aby wstać lub ssać wymię, temperatura wzrasta do 41-42 °. Wełna potargana, puls jest słaby i częsty. Z nozdrzy i ust można przypisać białą pienistą substancję, oddech jest płytki i częsty. Septycznej postaci choroby towarzyszy ostry przebieg, z reguły cielę umiera w pierwszych 2-3 dniach życia z wyczerpania i zatrucia krwi (posocznica).

To ważne! Białe płynne stolce niekoniecznie wskazują na zakażenie kolibakteriozą. W starszym wieku (1-2 miesiące), to zjawisko może być towarzyszące zmianom w paszy. W takich przypadkach leczenie jest zupełnie inne i polega głównie na przyjmowaniu probiotyków.

Diagnostyka

Początkowo kolibakteriozę diagnozuje się empirycznie: jeśli cielę stale się nudzi, zanika apetyt, obserwuje się stan depresji, co powinno już powodować podejrzenie zapalenia jelita grubego.

Pierwsza rzecz do zrobienia w celu zdiagnozowania choroby: określ szczep bakterii i zbierz antybiotyki. W tym celu pobierana jest analiza odchodów lub wymazu z odbytnicy. W przypadku zgonów pobiera się próbki tkanek z jelit, śledziony i wątroby zmarłego zwierzęcia.

Zalecamy lekturę o takich rasach krów jak „Kalmyk”, „Jersey”, „Shorthorn”, „Aberdeen-Angus”, „Brown Latvian”, „Simmental”, „Kholmogorskaya”, „Red Step”, „Kakhakhskaya Baldolovaya”, „Highland „,„ Golshtinskaya ”.

Zapalenie jelita grubego można rozpoznać podczas sekcji - organy cielęcia pacjenta przechodzą charakterystyczne zmiany patologiczne:

woreczek żółciowy jest powiększony i pełen żółci;
wątroba jest powiększona, z wtrąceniami tłuszczowymi;
obrzęk jelitowy, pełen białych śluzowych, cuchnących mas z inkluzjami krwi;
węzły chłonne są powiększone;
możliwe są krwotoki w okolicy nasierdzia lub płuc.

Leczenie

Leczenie polega na antybiotykoterapii, immunostymulantach i lekach przywracających mikroflorę. Ponadto, na tle głównego leczenia, mogą być przepisywane leki zapobiegające biegunce u cieląt, aby uniknąć utraty płynów.

Te antybiotyki są stosowane z powodzeniem:

tetracyklina: „Biovit”, „Vitatetrin”, „Orimitsin”, „Solvovietin”;
seria aminoglikozydów: „gentamycyna”, „normandomiksyna”, „polimyksyna”.

Wysoka odporność escherichia na penicyliny i cefalosporyny.

Często terapię uzupełnia się lekami sulfanilamidowymi - środkami przeciwbakteryjnymi: Norsulfazol, Sulfazin, Sulfadimezin, Etazol, Sulfapyridazin, Sulfadimethoxin.

Dowiedz się, jak leczyć biegunkę u cielaka w domu.

Z probiotyków Olin, Emprobio, Lactobifadol lub Bio Plus 2B są używane do przywrócenia mikroflory.

Po diagnozie leczenie zwykle trwa w domu. Przede wszystkim chore zwierzę musi być odizolowane od reszty. Następnie, aby zatrzymać biegunkę i przywrócić równowagę wodno-kwasową, cielęta otrzymują Calvolit lub inny podobny lek przepisany przez lekarza weterynarii. Następnie antybiotykoterapia zaczyna się od równoległego podawania probiotyków w celu skolonizowania jelit bakteriami kwasu mlekowego i przywrócenia prawidłowej mikroflory.

Zapobieganie

Najlepszą profilaktyką choroby będzie przestrzeganie harmonogramu szczepień dorosłego inwentarza żywego oraz przestrzeganie norm sanitarnych w miejscach trzymania zwierząt.

Aby zwiększyć odporność młodych, musisz monitorować jakość karmy (siara) i jej terminowe otrzymywanie. W celu profilaktyki w pierwszych dniach życia, w połączeniu z siarką, można podawać probiotyki, takie jak Colibacterin i Bifidumbacterin.

Zwiększy to odporność organizmu i zmniejszy przepuszczalność ścian jelitowych dla patogenów.

W przypadku wykrycia chorego zwierzęcia należy je natychmiast wyizolować z powodu wysokiej zjadliwości bakterii. Należy zapewnić, aby personel gospodarstwa był wyposażony w dwa zestawy mundurów: do pielęgnacji zdrowych i chorych zwierząt.

To ważne! Escherichia ma wysoki wskaźnik przeżycia w środowisku zewnętrznym. Chociaż bakterie nie tworzą zarodników, mogą przetrwać: 1-2 miesiące w kale; 1 miesiąc w stanie suszonym lub mrożonym; 6,5 roku w sterylnej wodzie; w bieżącej wodzie - 1 miesiąc.

Choroby żołądkowo-jelitowe u bydła należy traktować bardzo poważnie. Pomimo postępu naukowego 8-12,5% młodego bydła ginie coribacillosis rocznie, głównie z powodu nieprzestrzegania norm sanitarnych i higienicznych w gospodarstwach i przedsiębiorstwach rolnych.

Oprócz szkód gospodarczych sytuacja ta znacznie obniża jakość zwierząt gospodarskich i produktów zwierzęcych.

Drugie miejsce w rankingu to leczenie przedwczesne i niskiej jakości, które często nie eliminuje, ale tylko zatrzymuje problem, a po chwili pojawia się ponownie w kolejnym inwentarzu.

Wiesz? Uważa się, że cielę nie może zostać zakażone kolibakteriozą w macicy, ponieważ łożysko krowy jest nieprzepuszczalne dla patogenu, ale w 1983 r. Profesor O. Gnatenko zdołał wyizolować patogen z trupów 11 martwych cieląt i 7 poronionych płodów, a także z 44 próbek płynu owodniowego.