Każdy rolnik powinien monitorować stan zdrowia swoich zwierząt, ponieważ pytanie dotyczy nie tylko zachowania wskaźników ekonomicznych i rentowności przedsiębiorstw, ale także podstawowego bezpieczeństwa. Istnieje wiele chorób, które są równie niebezpieczne zarówno dla zwierząt, jak i ludzi, a ponadto osoba może zostać nimi zarażona jedząc zakażone mięso. Jedną z tych chorób, która stanowi śmiertelne zagrożenie zarówno dla bydła, jak i ludzi, jest gąbczasta encefalopatia, nazywana czasem chorobą szalonych krów lub chorobą krów wściekłych.
Czym jest ta choroba
Ludzkość została niedawno przedstawiona temu problemowi. W połowie lat 80. kilka tysięcy angielskich krów zostało jednocześnie dotkniętych nieznaną dolegliwością. Niemal jednocześnie podobne objawy stwierdzono u bydła w Irlandii, a następnie w niektórych innych krajach Europy Zachodniej.
Zastanów się bardziej szczegółowo, jak leczyć takie choroby zakaźne, jak: choroba niebieskiego języka, leptospiroza, złośliwa gorączka nieżytowa, anaplazmoza, paragrypa-3 i promienica.
Ale Anglia najbardziej ucierpiała z powodu dziwnej epidemii: w 1992 roku zginęły tu dziesiątki tysięcy krów. 
Objawy choroby były bardzo podobne do wścieklizny: lęk, lęk przed ograniczoną przestrzenią, agresja, lekki i zdrowy strach, nerwowa reakcja na dotyk, pragnienie samotności, zgrzytanie zębami. Z tego powodu choroba i jej nazwa domowa, często wprowadzając w błąd rolników o jej naturze.
To ważne! Encefalopatia gąbczasta nie ma nic wspólnego z wścieklizną. Choroby te mają zupełnie inny charakter, patogen, mechanizm zakażenia i przebieg. Jedyną rzeczą, która je łączy, są pewne symptomy, co tłumaczy się tym, że w jednym iw drugim przypadku dotyczy to centralnego układu nerwowego i mózgu.
Wścieklizna ma charakter wirusowy, podczas gdy czynnikiem sprawczym gąbczastej encefalopatii nie jest wirus, ani bakteria, ani nawet grzyb. Okazuje się, że choroba jest spowodowana przez normalną cząsteczkę białka, która jest obecna na powierzchni komórek nerwowych, w mózgu i szpiku kostnym zwierząt i ludzi, ale w pewnym momencie z jakiegoś powodu przybiera niezwykłą konfigurację. 
Do tak sensacyjnego odkrycia w 1982 roku doszedł angielski biochemik Stanley Prusiner. Nazwał „skręconą” cząsteczkę białka powodując śmiertelne uszkodzenie mózgu „prionem”.
Rozwój choroby jest następujący. „Złe” priony są przyciągane do siebie, tworząc skrzep lub płytkę na komórce nerwowej. W wyniku tego komórka nerwowa umiera, a na jej miejscu znajduje się wnęka wypełniona sokiem komórkowym, tzw. Wakuola. Wraz z rozwojem choroby wakuole wypełniają cały mózg, zmieniając go w pozór gąbki (stąd gąbczastej encefalopatii).
Oczywiście, funkcja mózgu jest nieodwracalnie upośledzona, a ciało dotknięte chorobą umiera.
Jak występuje infekcja?
Naukowcy od dawna nie są w stanie dokładnie ustalić, dlaczego zachodzi „skręcanie” cząsteczek białka komórek nerwowych. Ostatecznie przyjęto założenie, nie obalone do chwili obecnej, że wystarczy, że jeden „zły” prion wejdzie do ciała, aby sąsiednie molekuły zaczęły się reorganizować na swój obraz i podobieństwo. 
Mechanizm tego zjawiska nie jest jeszcze w pełni zrozumiały, ale fakt, że jedna „czarna owca” w jakiś sposób infekuje „całe stado”, jest niemal niewątpliwy.
Dzięki głębszej analizie mechanizmu infekcji stwierdzono, że źródło choroby (bardzo zła cząsteczka) najprawdopodobniej dostało się do ciała nieszczęśliwych krów z mączką mięsno-kostną, dodaną do ich pożywienia przez angielskich rolników. Ta mąka jest produkowana z tusz owczych, a owce cierpią również na dolegliwości prionowe.
Niestety naturalny proces inseminacji krów jest długi i nie zawsze skuteczny. Przeczytaj o sztucznej inseminacji krów.
W ten sposób mięso i kości chorych owiec zamieniają się w truciznę, powoli zabijając inne, większe zwierzęta.
Odpowiadając na pytanie, dlaczego mączka mięsno-kostna, która od dawna została dodana do diety krów, zaczęła zabijać krowy tylko w pewnym okresie czasu, naukowcy odkryli, że wybuch epidemii zbiegł się z wprowadzeniem znaczących zmian w procesie produkcji mąki, a raczej jej uproszczeniem poprzez porzucenie niektórych etapy, dalsze dezynfekowanie surowców. 
I rzeczywiście, gdy tylko mączka mięsno-kostna została wykluczona ze składu paszy, krowy zaczęły mniej boleć, a epidemia zaczęła spadać. Ale jednocześnie pojawił się inny problem - ludzie zaczęli chorować na gąbczastą encefalopatię.
To ważne! Choroba wściekłych krów jest przenoszona na ludzi poprzez mięso chorej krowy, którą zjada. Bezpośredni kontakt ze zwierzęciem nie powoduje infekcji.
Ta cecha przenoszenia choroby oznacza, że natura epidemii przyjmuje gąbczastą encefalopatię, nie dlatego, że zwierzęta zarażają się nawzajem, ale dlatego, że jedzą to samo jedzenie.
Jeśli krowa zarażona „wyimaginowaną wścieklizną” dostanie się do stada, nie zarazi swoich towarzyszy, ale choroba może być przenoszona metodą wewnątrzmaciczną, to znaczy cielęta urodzone z takiej krowy najprawdopodobniej również zachorują. 
Formy i oznaki wścieklizny u bydła
Jednym z głównych problemów związanych z diagnozą, a tym samym z możliwością leczenia gąbczastego zapalenia mózgu, jest to, że choroba ta ma bardzo długi okres inkubacji. U krów może to być od 2,5 do 8 lat, a u ludzi choroba ma utajoną postać nawet dłużej, czasami nawet do 30 lat.
Ale kiedy choroba staje się odczuwalna, postępuje szybko i nie towarzyszy jej tymczasowa poprawa stanu.
Wiesz? Identyfikacja nowej śmiertelnej choroby krów spowodowała prawdziwą panikę. Brytyjscy rolnicy zostali zmuszeni do uboju ponad 3,5 miliona krów i najprawdopodobniej większość z nich była całkowicie zdrowa. Wiele krajów (w tym Rosja) zakazało importu mięsa z Wielkiej Brytanii na ich terytorium, co spowodowało straty w rolnictwie Foggy Albion w wysokości miliardów funtów.
Dopuszcza się rozróżnienie dwóch form choroby:
- nabyte (czasami jest też nazywany wariantem lub sporadycznie, ponieważ występuje u osobników i nie jest epidemią);
- dziedziczny (zwierzę jest zakażone w łonie chorej matki i rodzi się z obecnością choroby).
Jeśli chodzi o objawy choroby, można je podzielić na „gwałtowne”, związane ze zmianami w zachowaniu chorej krowy, oraz te, które charakteryzują ogólny stan zwierzęcia.Żywiołowy
Pacjent z encefalopatią gąbczastą zwierzęcia ma nieuzasadniony strach, jednak jeśli zwykła wirusowa wścieklizna charakteryzuje się silną hydrofobią, wówczas zakażenie prionem objawia się ostrą negatywną reakcją na wszelkie bodźce - światło, hałas, kontakt cielesny.
Rolnikom zaleca się zapoznanie z najlepszymi rasami krów: Sychevskaya, Belgian blue, Hereford, Simmental, Dutch, Holstein and Ayrshire.
Krowa może, bez żadnego powodu, kopnąć mistrza, stracić pozycję lidera w stadzie, zacząć drżeć na wszystkie strony, wpadać na przeszkody. Ogólnie rzecz biorąc, ten blok objawów jest bardzo podobny do obrazu klinicznego wścieklizny. 
Spokój
Oprócz oczywistych zmian w zachowaniu, gąbczastą encefalopatię można również rozpoznać po kilku innych „spokojnych” objawach, które obejmują:
- upośledzona ruchliwość i koordynacja ruchów (ataksja): ten objaw trwa czasami kilka tygodni, aw innych przypadkach trwa przez miesiące;
- kulejący chód;
- częsty ruch uszu;
- lizanie nosa;
- drapanie głowy (zwierzę w tym celu może ocierać się o różne przedmioty lub nawet próbować dosięgnąć głowy stopą);
- niewyraźne widzenie;
- skurcz i mimowolny skurcz mięśni, któremu towarzyszą silne bolesne odczucia;
- utrata masy ciała (z ciągłym apetytem);
- zmniejszona produkcja mleka;
- w końcowych etapach - niewydolność kończyny tylnej, śpiączka i śmierć.
U ludzi charakterystycznymi objawami gąbczastej encefalopatii są utrata pamięci, otępienie i inne zaburzenia aktywności mózgu, depresja i bezsenność, mrowienie kończyn, ale krowa ma te objawy (oczywiście również występuje) jest trudna do rozpoznania.
To ważne! W przeciwieństwie do prawdziwej wścieklizny, z encefalopatią gąbczastą, nigdy nie wzrasta temperatura ciała. W przypadku tego objawu można wyróżnić 2 choroby podobne w obrazie klinicznym.
Diagnostyka
Informacje kliniczne i epizootologiczne nie diagnozują dokładnie gąbczastej encefalopatii, ponieważ jej objawy mają cechy podobne do wielu innych chorób bydła, a nie tylko wścieklizna ma do nich zastosowanie.
Do tej pory istnieją 2 główne sposoby diagnozowania encefalopatii gąbczastej:
- biochemiczny (histologiczny);
- immunologiczny.
Biochemiczna metoda diagnozy Pierwsza metoda polega na badaniu pod mikroskopem elektronowym wycinka obszaru mózgu w celu ustalenia pustych przestrzeni (wakuoli) i płytek prionowych tworzących nici.Zalecamy, aby dowiedzieć się: jak wybrać odpowiednią krowę mleczną, strukturę wymion krowy, a także wziąć pod uwagę cechy niektórych chłodziarek do mleka.
Diagnostyka immunologiczna obejmuje użycie specyficznych przeciwciał, które oddziałują z zdeformowanymi prionami, reagując z nimi, co można wykryć. Jest reakcja - analiza jest pozytywna, nie ma reakcji - nie ma choroby. Ta metoda jest zdecydowanie bardziej niezawodna i pouczająca niż kontrola wzrokowa.
Jedynym „małym” problemem jest to, że można go przeprowadzić tylko na martwych zwierzętach. Innymi słowy, immunologiczna metoda diagnozy jest dobra, gdy konieczne jest sprawdzenie, czy wołowina może być spożywana, na przykład, przywieziona z krajów zagrożonych chorobą szalonych krów. 
Immunologiczna metoda diagnozy
Jest to metoda stosowana obecnie w Europie Zachodniej, gdzie zakład przetwórstwa mięsnego na etapie przygotowywania tusz krów do przetwarzania przeprowadza wstępną analizę encefalopatii gąbczastej; trwa około 10 godzin.
Jednak eksperymenty mające na celu zdiagnozowanie ludzi pod kątem obecności ukrytych form choroby są już w toku - do analizy pobierany jest płyn rdzeniowy lub kawałek tkanki pobranej z gardła.
Czy można wyleczyć
Niestety, terminowa diagnoza nie jest potrzebna do leczenia, a jedynie do leczenia podtrzymującego (u ludzi) i podejmowania decyzji o możliwości spożywania mięsa (dla krów).
To ważne! Encefalopatia gąbczasta jest nieuleczalna iw 100% przypadków prowadzi do śmierci. Ponadto, w przeciwieństwie do wirusowej wścieklizny, szczepienie przeciwko tej chorobie nie istnieje (biorąc pod uwagę specyficzny charakter patogenu, najprawdopodobniej jest to w zasadzie niemożliwe).
U ludzi śmierć z powodu „choroby wściekłych krów” występuje w okresie od sześciu miesięcy do jednego roku po wykryciu pierwszych objawów choroby. Jednakże, biorąc pod uwagę bardzo długi okres inkubacji, jeśli problem zostanie wykryty na czas, jego rozwój może być nieco opóźniony.
Czy osoba może zostać zarażona chorymi zwierzętami?
100% śmiertelność i niezdolność do szczepienia sprawiają, że gąbczasta encefalopatia jest niezwykle niebezpieczna, chociaż prawdopodobieństwo, że osoba otrzymująca taką egzotyczną chorobę nie może być nazwana wysoką.
Tak więc dzisiaj około 80 (według innych danych - 200) osób zmarło na świecie na chorobę wściekłych krów, a liczby te są porównywalne ze statystykami zgonów z powodu „prawdziwej” wścieklizny, która, choć śmiertelna, tylko wtedy, gdy nie zostaną podjęte żadne środki w odpowiednim czasie podawanie szczepionki. 
Należy jednak rozumieć, że liczba zgonów z powodu gąbczastej encefalopatii może znacznie wzrosnąć w przyszłości z powodu osób, które zjadły mięso zakażonych krów, zanim rozpoznano niebezpieczną chorobę (jeśli alarm został wywołany po raz pierwszy w 1985 r., A rozwój choroby u osoby może trwać 30 lat, prawdopodobnie najgorsze konsekwencje infekcji jeszcze się nie ujawniły).
Ważne jest, aby wiedzieć, że jedzenie mięsa chorego zwierzęcia, w tym dzikiego, takiego jak jeleń lub łoś, jest rzeczywiście najbardziej prawdopodobnym sposobem zarażenia ludzi chorobą wściekłych krów (w przeciwieństwie do prawdziwego wirusa wścieklizny, czynnik powodujący gąbczastą encefalopatię nie występuje w ślinie zwierząt). Możliwe są jednak bardziej egzotyczne sposoby infekcji.
Wiesz? Niektóre plemiona Nowej Gwinei, które nadal używają kanibalizmu podczas ceremonii rytualnych, były zarażone „chorobą wściekłych krów”, jedząc ludzkie mięso. Istnieją również przypadki zakażenia osób, które przeszły przeszczep lub transfuzję krwi, czyli od chorych dawców. Z tego powodu, w Wielkiej Brytanii, dzisiaj krew dawców od ludzi żyjących w regionach wymienionych jako centra rozprzestrzeniania się „choroby wściekłych krów” nie jest akceptowana.
Oprócz mięsa źródłem zakażenia mogą być także mleko i produkty mleczne, a mówimy nie tylko o krowie, ale także o owczym i kozim mleku. 
Profilaktyka wściekłych krów
W przypadku braku szczepionki zapobieganie jest jedynym możliwym sposobem zapobiegania nieuchronnej śmierci spowodowanej chorobą szalonych krów. Środki ostrożności powinny mieć zastosowanie nie tylko do gospodarstw, w których hodowane są krowy i inne podatne zwierzęta, ale także do przedsiębiorstw przetwarzających i sprzedających swoje mięso i mleko oraz konsumentów końcowych tych produktów.
Z pewnością będziesz przydatny, aby poznać przyczyny krwi w mleku krowy.
Dla krajów, w których sytuacja z chorobą szalonych krów wygląda dobrze (na szczęście Rosja, Ukraina i Białoruś są wśród nich; jednak, jak twierdzą sceptycy, problem nas ominął, ponieważ hodowcy krajowi po prostu nie mogą sobie pozwolić na zakup mięsa) - mączka kostna produkowana w Anglii i karmiąca swoje knury lokalnym sianem i mieszaną paszą), środki zapobiegawcze są zredukowane do przestrzegania kilku prostych zasad:
- Ograniczenia w przywozie produktów mięsnych ze stanów lub terytoriów, w których zaobserwowano nawet sporadyczną encefalopatię. Powinno to dotyczyć nie tylko mięsa i podrobów, ale także półproduktów, zarodków, plemników, tkanek biologicznych, mączki mięsno-kostnej i innych pasz oraz dodatków paszowych pochodzenia zwierzęcego, tłuszczu technicznego, tak zwanych jelitowych surowców, serów i innych produktów mlecznych.
- Dokładna kontrola wszystkich osób hodowlanych importowanych do kraju, zwłaszcza z Anglii i innych krajów europejskich.
- Nieużywanie jako dodatków paszowych mączki mięsno-kostnej z tusz owczych i bydlęcych.
- Nabywanie pasz i dodatków paszowych tylko przy odpowiednim certyfikacie potwierdzającym, że produkty przeszły test gąbczastej encefalopatii.
- Obowiązkowe badania laboratoryjne mózgu owiec i bydła, które padły z nieznanej przyczyny, a także ubite tusze na sprzedaż.
Laboratoryjne badanie mózgu bydła jako środek zapobiegania chorobom szalonych krówW Wielkiej Brytanii, Irlandii, Niemczech i innych krajach, które są niekorzystne z punktu widzenia choroby szalonych krów, zapobieganie zostało wprowadzone na poważniejszym poziomie. Najbardziej radykalnym środkiem, do którego jednak wielu mieszkańców tych krajów od dawna się ucieka, jest całkowite odrzucenie stosowania wołowiny, jagnięciny, mięsa koziego i jagnięciny.
W odniesieniu do rządowych środków zwalczania śmiertelnej choroby, na przykład Brytyjczycy opracowali specjalny system identyfikacji przypadków choroby szalonych krów. W kraju okresowe kontrole produktów mięsnych przeznaczonych do sprzedaży są przeprowadzane okresowo.
Wiesz? Zwykłe cząsteczki białka zaczynają się składać, zamieniając w żel, w temperaturze 65-70 ° C, ale czynnik choroby wściekłych krów (patogenny prion, który już zmienił swoją naturalną konfigurację) jest niszczony w temperaturze powyżej 1000 ° C! Tak więc zwykła, nawet bardzo ostrożna obróbka cieplna mięsa skażonego chorobą szalonych krów nie nadaje się do spożycia przez ludzi. Warto zauważyć, że normalny wirus wścieklizny umiera natychmiast po podgrzaniu do 100 ° C iw ciągu 2 minut w 80 ° C.
W 1997 r. W Stanach Zjednoczonych Ameryki Food and Drug Administration (FDA) zakazała włączania białek zwierzęcych do paszy dla bydła i małych przeżuwaczy.
Zatem niestety niewiele zależy od nas. Jeśli mięso zwierzęcia zarażonego chorobą wściekłych krów jakoś spadnie na stół, infekcja i późniejsza śmierć (na dłuższą metę, ale bez opcji) czeka nas nieuchronnie. Пока мы остаёмся на родине, особых поводов для беспокойства нет, разве что мясную и молочную продукцию следует приобретать лишь у проверенных производителей.
Z drugiej strony, chociaż gąbczasta encefalopatia jest chorobą angielską przenoszoną do niektórych krajów w Europie Zachodniej, sytuacja już została podjęta pod ścisłą kontrolą państwa.
Dlatego każdy turysta może dziś bez strachu cieszyć się pachnącym stekiem w dobrej restauracji, ale dla własnego bezpieczeństwa lepiej jest odmówić street shawarma i innym daniom mięsnym o wątpliwym pochodzeniu.
