Gorzka suka jest daleka od rzadkiego grzyba, ale ze względu na jej palący smak powoduje podwójną percepcję wśród grzybiarzy. Zachodni smakosze uważają ją za niejadalną, a według niektórych podręczników nawet trującą. A w Rosji i na Białorusi takie leśne trofeum jest zbierane na pikle. Czym jest ten grzyb, gdzie rośnie i jakie charakteryzują się lotne znaki, czy można go użyć do celów spożywczych - powiemy o tym później.
Edibility
Nazwa bittersów jest całkowicie zgodna z ich smakiem. Botanicy uważają je za najbardziej gorzkich przedstawicieli rodzaju smalcu. Niemniej jednak nie przeszkadza to miłośnikom cichego polowania w zbieraniu tego gatunku na zimowe półwyroby.
Wiesz? Lingwiści uważają, że słowo „grzyb” pochodzi od starosłowiańskiego słowa „gyryb”, co oznacza „garb” i początkowo tylko te gatunki były nazywane grzybami, których czapka ma podobny kształt.
Eksperci przypisują takie przywiązanie do tego przedstawiciela królestwa grzybów jego rozpowszechnieniu i wysokiej wydajności. Każdego roku, w każdych warunkach pogodowych, gorzkie są bogato owocujące, co daje grzybiarzom zaufanie do dobrej kolekcji leśnych trofeów. Oczywiście, w porównaniu z szafranowymi grzybami mlecznymi, grzybami mlecznymi i innymi cenniejszymi grzybami, pozostają przegranymi. 
Eksperci przypisują gorzkie warunkowo jadalne grzyby kategorii IV. Oznacza to, że grzyb nie jest używany w surowej i wysuszonej formie. Najczęściej solenie lub marynata powstaje z surowców po wstępnej obróbce.
Przeczytaj także o grzybach grzybowych: użytecznych i szkodliwych właściwościach, zbiorze na zimę; gatunki osiki i czarne grzyby mleczne.
Synonimy
W źródłach naukowych te owocniki nazywane są bittersami i ludzie znają je jako:
- gorzka czerwień;
- gorzka uraza;
- Goryanka;
- gorchak;
- gruzd-gorchak;
- Putuk, podróżnik.
To ważne! Gorycz jest bezwzględnie przeciwwskazana u osób, które diagnozują wrzód trawienny, zapalenie żołądka, zapalenie trzustki, marskość wątroby, zapalenie wątroby, choroby układu krążenia i choroby nerek. Ponadto produkt nie jest zalecany dla dzieci, kobiet w ciąży i karmiących piersią.
Jak to wygląda
Odmiany gorzkie w wyglądzie są niezwykłe. Ale istnieje wiele podobnych trujących grzybów z rodzaju mlecznego, z którymi łatwo je pomylić, więc przyjrzyjmy się bliżej zewnętrznym oznakom gorzkich. 
Kapelusz
Średnica tej części grzyba może zmieniać się od 4 do 11 centymetrów. Początkowo rozwija się w formie dzwonka, az czasem staje się płaski i w kształcie lejka. Jednocześnie duży szpiczasty guzek jest wyraźnie widoczny w środku, co jest ważnym znakiem goryczy. Krawędzie czapki wyróżniają się delikatną strukturą i zwróceniem do wewnątrz. Skórka na powierzchni jest gładka, jednolicie czerwono-brązowa, z lekkim pokwitaniem. W sezonie deszczowym grzyb staje się lepki i lśniący.
Idąc na spokojne polowanie, bądź ostrożny: sprawdź jadalne (rosnące w maju i jesienią) i trujące gatunki grzybów.
Pulp
Charakteryzuje się dobrą gęstością, ale delikatnością. U młodych grzybów kolor miąższu jest białawy, aw starych - z lekkim odcieniem kasztanowo-brązowym. Pod skórą prawie zawsze zachowuje pigment nasadki. 
W miejscach plastrów wydzielany jest bezbarwny mleczny sok, który spala usta i nigdy nie zmienia koloru pod wpływem tlenu. Ciało rzadko jest uszkadzane przez tunel czasoprzestrzenny, ma niski specyficzny zapach, który wielu uważa za nieprzyjemny.
Wiesz? W odkrytych rękopisach starożytnego Nowogrodu mówi się o leczeniu odmrożeń suszonych borowików.
Noga
Charakteryzuje się regularnym cylindrycznym kształtem, długością do 7 centymetrów i jasnym odcieniem kolorów odpowiadającym czapce. U podstawy zawsze znajduje się filcowa owijka grzybni. U młodych grzybów wewnętrzna część nogi jest solidna, podczas gdy w starych jest pusta. Czasami może być z gąbczastym wypełniaczem szaro lub czerwonawo.
Rekordy
W młodych gorzkich talerzach są zawsze lekkie, podczas gdy w przejrzałych stają się dopasowane do kapelusza. Znajdują się często, raczej wąskie, wznoszące się na cylindrycznej nodze. 
Gdzie rośnie, kiedy zbierać
Aby zebrać gorzkie kubki, nie trzeba znać specjalnych miejsc. Rosną wszędzie, w każdym lesie, zwłaszcza pod sosnami i brzozami. Kochaj bardzo mokre polany z kwaśną glebągdzie rosną mchy i porosty.
Takie trofeum można znaleźć w pojedynczej formie lub w grupach. Sezon obfitego owocowania w gorzkich owocach rozpoczyna się w czerwcu i trwa do połowy jesieni. Czasami miłośnicy cichego polowania mogą zbierać nawet po pierwszym mrozie.
To ważne! Doświadczeni grzybiarze kategorycznie nie zalecają zbierania owocników w pobliżu drogi i na obszarach produkcyjnych, zwłaszcza w miejscach opadu w Czarnobylu. Faktem jest, że bittery szczególnie intensywnie absorbują substancje promieniotwórcze ze środowiska.
Twin Grzyby
Bittery mają wiele podobieństw do innych llechnikami, więc łatwo je pomylić. Dla pewności wielu zbieraczy grzybów radzi podczas zbierania skupić się na guzku na środku czapki i bezbarwnym soku uwalnianym ze złamanej miazgi. Są to jednak ważne znaki, ale aby nie mieć wątpliwości, że umieszczasz pożądany grzyb w koszu, nie zaszkodzi rozpoznać innych. podobne osoby:
- Wrzód wątroby (Lactarius hepaticus) - jest uważany za niejadalny. Jego sok mleczny wyróżnia się żółtym odcieniem, który pojawia się, gdy wchodzi w interakcję z tlenem. A ciało jest kremowe lub żółto-brązowe.
- Marsh milch (Lactarius sphagnei) - preferuje bagniste obszary w lasach iglastych.
- Młyn Campanic (Lactarius camphoratus) to mały jadalny grzyb, który nie jest popularny ze względu na swój specyficzny smak. Różni się od gorzkiego przyjemnym kwiatowym aromatem, mniejszym guzkiem na czapce i bardziej wodnistym, nieżrącym mlecznym wydzieliną o słodkawym smaku.
- Mlechnik skarłowaciały (Lactarius theiogalus) - różni się żółknącym mlecznym sokiem w powietrzu i jasnym zabarwieniem czapki.
- Gladysh (Lactarius badiosanguineus) to jadalny mlechnik charakteryzujący się błyszczącą czapką bez guzka o wyraźniejszym kolorze kasztanowoczerwonym, skróconej łodydze i lekko gorzkim smaku.
Wiesz? 300 lat temu nasi przodkowie zbierali tylko trzy rodzaje grzybów: grzyby, grzyby mleczne i białe.
Jedzenie
Według ekspertów, gorzkie grzyby mleczne, choć mają specyficzny smak, ale w umiarkowanych ilościach przynoszą korzyść ciału. Udowodniono eksperymentalnie, że miazga zawiera naturalny antybiotyk, który blokuje patogeny Staphylococcus aureus, a także patyczki jelitowe i siano. Ale do konsumpcji grzybów nadaje się tylko w formie marynowanej lub marynowanej. Aby wyeliminować nieprzyjemną goryczkę, produkt należy namoczyć. 
Ile moczyć
Doświadczone gospodynie domowe, które od lat przygotowują zimowe ogórki z gorzkich kubków, radzą odciąć liście i mech natychmiast w lesie, a następnie ostrożnie włożyć je do kosza z nakrętką w dół. W domu cała uprawa powinna być dokładnie umyta i sprawdzona pod kątem uszkodzeń. Wybrane okazy wysokiej jakości zalać przez trzy dni zimną wodą (pod warunkiem, że dalsze przygotowanie zostanie przeprowadzone w gorący sposób).
Ważne jest, aby okresowo opróżniać płyn, ponieważ jest on rozciągnięty przez płonący mleczny sok. Zaleca się to co najmniej 2-3 razy. Im częściej zmieniasz wodę, tym lepiej. Po procedurze surowce przestaną być gorzkie. Jeśli planujesz solić grzyby w zimny sposób, moczenie powinno trwać do 6 dni.
Przeczytaj także o zbieraniu grzybów: marynowanie (grzyby, grzyby), marynowanie (borowiki, ryadovki, grzyby mleczne, grzyby, kurki), kawior z miodowego agariku.
Jak marynować
Po namoczeniu grzybów ponownie spłucz, skróć nogi do 2 centymetrów i posortuj je według wielkości czapek. W tej postaci gorzki przez około 30 minut gotuje się na małym ogniu w osolonej wodzie. Nie zapomnij okresowo mieszać i usuwać wrzącą pianę. Następnie bulion powinien ostygnąć, a następnie grzyby można wyrzucić na durszlak, aby usunąć nadmiar wody. W międzyczasie możesz wykonać sterylizację puszek. Lepiej jest to zrobić w piekarniku, upewniając się, że włożyłeś suchy pojemnik do środka. Emaliowane wiadra, puszki i patelnie nadają się również do pikli. 
Po zakończeniu wszystkich zabiegów na dnie przygotowanego pojemnika umieszcza się liście laurowe, a także liście czarnej porzeczki, chrzanu, czarnej i słodkiej papryki, goździków i drobno posiekanego kopru. Grzyby posypać posiekanym czosnkiem i solą. Pojemniki wypełnione są bitterbudsami i wylewany jest z nich olej słonecznikowy lub nalewany jest proszek musztardowy.
Za kilogram gotowanych grzybów spożycie produktów oblicza się w oparciu o klasyczne proporcje:
- 5 łyżek soli;
- 50 ml oleju roślinnego;
- inne składniki - do smaku.
Przygotowane pojemniki są zamykane kapslami i wysyłane do chłodnego miejsca na 50 dni w celu lutowania. Używając emaliowanych naczyń, należy używać ładunku, aby grzyby były zawsze w solance. Jest umieszczony na górze fajansowej płyty.
To ważne! Soli nie należy zostawiać w temperaturze powyżej + 7 ° C W przeciwnym razie produkt będzie się marniał w krótkim czasie.
Wideo: marynowanie bittersów
Niezależnie od metody przygotowania, dobrze nasączone gorzkie będzie ciekawym dodatkiem do każdego stołu. Najważniejsze - aby prawidłowo poruszać się po lesie, prawidłowo rozpoznając grzyb, i dokładnie zanurzyć go w procesie gotowania. Mamy nadzieję, że ten artykuł ci pomoże.
