Początek jesieni - szczyt zbiorów grzybów. W tym czasie każdy miłośnik tego produktu spieszy się do lasu, aby zebrać pełny kosz grzybów i przygotować go na zimę. I tu zaczynają się pierwsze trudności związane z tym, jak odróżnić jadalny grzyb od niejadalnego grzyba - aby się nie mylić, trzeba wiedzieć, jak wygląda każdy gatunek i w jakim okresie zbiorów. Aby to zrozumieć, pomoże nasz artykuł.
Grzyby Jadalne
Grzyby jadalne liczą kilka tysięcy gatunków. Opowiemy tylko o niektórych - tych, które rosną w naszych szerokościach geograficznych i są najbardziej popularne.
Biały grzyb
Uważany grzyb należy do najbardziej znanych. Jest również nazywany borowikiem lub po prostu biały. Ukazuje się w lasach, gdzie jest świerk, sosna, dąb, brzoza, a ziemia pokryta jest mchem lub porostem. Dojrzały borowik ma czapkę o średnicy od 7 do 30 cm.
Są okazy o czapce około 50 cm, mają kształt wypukły, a u osób starszych są płasko wypukłe o gładkiej lub pomarszczonej powierzchni. Jeśli pogoda była sucha przez długi czas, kapelusz może pęknąć. W tym czasie staje się matowy lub błyszczący. Z nadmiarem wilgoci lekko pokrytym śluzem.
Zalecamy zapoznanie się z rodzajami i dobroczynnymi właściwościami borowików, a także nauczenie się przygotowania borowików na zimę.
Kolor grzyba, a raczej jego nasadka, zależy od tego, pod jakim drzewem rośnie. Tak więc pod dębem ma kolor orzecha laskowego lub kasztanowca, pod sosną jest fioletowo-brązowy (brązowy), a częściej pod osiką i brzozą jest jasnożółty z czerwonawym odcieniem.
Kolor może nie być jednolity (krawędzie są nieco jaśniejsze lub cienka krawędź jest biała lub z żółtym odcieniem). Skóra jest trudna do oddzielenia od soczystej, miękkiej miazgi (kontekstu) białej. Z biegiem czasu zmienia się kolor kontekstu borowika: nabiera żółtawego odcienia, włókna pojawiają się w strukturze. Jego aromat i smak są przyjemne.
Kapelusz utrzymuje się na długiej nodze, 8-25 centymetrów (częściej nie więcej niż 12 cm). Szerokość nóg około 7 cm, czasem do 10 cm szerokości i więcej. Kształt przypomina beczkę lub maczugę. W dorosłym boroviku często przybiera kształt cylindryczny lub rozszerza się / zwęża w części środkowej.
Wideo: jak i gdzie zbierać białe grzyby Może być białawy, brązowawy, rzadziej czerwonawy lub kilka odcieni jaśniejszych niż czapka. Zewnętrzna część nogi jest pokryta białym lub nieco jaśniejszym od ogólnego tonu żył nóg - zazwyczaj są one widoczne tylko w górnej części.
Okres zbiorów borowików w północnych regionach strefy umiarkowanej przypada na połowę czerwca do końca września. Szczyt zbiorów to druga połowa sierpnia. W cieplejszych obszarach można znaleźć grzyby w maju i październiku. Biały grzyb można smażyć, gotować, suszyć, marynować. Sproszkowany suszony borowik może być używany jako opatrunek.
To ważne! Borowik zachowuje kolor po wysuszeniu i nabiera niepowtarzalnego smaku.
Biały sub
Biały lub suchy ładunek należy do rodzaju Syroezhek. Pojawia się na krawędziach wszystkich głównych typów lasów kontynentu euroazjatyckiego. Zwykle rośnie w pobliżu brzozy, dębu, buku, świerku, sosny, osiki. Dorosły podgazdki mają czapkę o średnicy 5-18 centymetrów. 
U młodych zwierząt jest wypukły, a następnie staje się wklęsły i w kształcie lejka. Jego zewnętrzna warstwa jest biała, czasami pokryta ciemnożółtymi lub czerwono-brązowymi plamami. W przypadku braku wilgoci czapeczka często pęka. Płyty są częste, kremowe, bliżej podstawy uzyskują jasnoniebieski odcień.
Noga jest krótka, 2-6 centymetrów, szerokość - 1,5-3 centymetrów, zwęża się ku górze. Jest pomalowany na biało, czasami z brązowymi plamami, może mieć niebieskawy odcień w pobliżu czapki. Wewnętrzna warstwa jest gęsta, biała: u młodych owoców o owocowym aromacie, w starych o rybim smaku. Smakuje łagodnie.
Grzyb jest używany po 15-20 minutach gotowania. Aby smak podrużdki był lepszy, powinien być solony podczas gotowania. Ponadto grzyb może być marynowany, marynowany lub suszony. Czas zbiorów - sierpień - październik.
Wideo: podgruzdok biały
Valui
Nazywany jest także bykiem, grzybową plakunem, brojlerami świńskimi, małą sieją, oszustem, cubarem, kamerą, bagienem, oborą. Preferuje lasy iglaste i liściaste naszej półkuli, uwielbia także lasy brzozowe.
Przydatne będzie, aby dowiedzieć się więcej o takich grzybach jadalnych, jak borowik, volnushki, płaszcze przeciwdeszczowe, bydło, koźlątko, borowiki, osiki, grzyby, rusułki i grzyby.
Najczęściej kapelusz ma średnicę 8–12 cm, czasem sięga 15. Jest koloru żółtego lub żółto-brązowego, powierzchnia jest błyszcząca i śluzowata. Kulisty kształt czapeczki młodych zwierząt jest stopniowo przekształcany w płaski, z małym nacięciem pośrodku i dobrze widocznymi wgłębieniami na krawędzi.
Wewnętrzna warstwa grzyba jest biała, krucha, zaczyna ciemnieć w powietrzu i staje się brązowa - smakuje gorzko i gorąco, emanuje zapachem podobnym do zapachu zepsutego oleju. 
Noga Valuya biała, w postaci cylindra lub beczki. Jego długość wynosi 6-12 centymetrów, grubość około 3. Często pokryta brązowymi plamami, najczęściej poniżej, w dojrzałych grzybach jest pusta i luźna.
Na zachodzie Valui nazywany jest niejadalnymi grzybami. W naszym rejonie jest uważany za warunkowo jadalny. Zwykle jest solona, czasem marynowana, można ją zjeść gotowaną. Rosół o wartości należy połączyć.
To ważne! Przed soleniem grzyb musi być nasączony lub zagotowany i obrany. Ta procedura pomaga usunąć gorycz. Lepiej jest zbierać młode kobiety z nieotwartą czapką.
Boczniak
Boczniak ostrygowy, boczniak ostrygowaty lub grzyb ostrygowaty to dość duży grzyb, który ma kapelusz o średnicy 5-15 cm, czasem do 30 centymetrów. W zarysie czapka przypomina małżowinę z podwiniętymi krawędziami. Po chwili krawędź obraca się i staje się falista. Wypukła czapka młodych zwierząt stopniowo przekształciła się w płaskie i lejkowate. 
Radzimy zapoznać się z metodami uprawy boczniaków w domu w torbach, a także metodami zamrażania i suszenia boczniaków.
Jego powierzchnia jest gładka, błyszcząca, może być falista. Kolor zmienia się z ciemnoszarego lub brązowego na szary popielaty z fioletowym odcieniem, gdy grzyb zaczyna się starzeć. Nasycenie koloru również zanika, a czapka staje się biaława, szarawa lub żółtawa.
Ze względu na fakt, że grzyb rośnie na drzewach lub pniach, jego noga jest krótka, 2-5 cm długości. Jednocześnie jest gęsty, solidny, cylindryczny. Zwykle rośnie po stronie czapki lub odsunięta od środka, pomalowana na biało. Od góry jest gładka, od dołu trochę filcowa.
W młodości kontekst jest biały, elastyczny i soczysty. Kiedy grzyb dojrzewa, staje się sztywny, włóknisty w strukturze. Jego zapach jest słabo wyczuwalny, smak jest przyjemny, z nutami anyżu. 
Boczniak rośnie na suchych lasach lub osłabionych drzewach liściastych (dąb, brzoza, jarzębina, osika, wierzba). Okres zbiorów to jesień, w niektórych rejonach grzyb nie znika aż do grudnia.
Jest uważany za produkt dietetyczny ze względu na małą liczbę kalorii i dużą liczbę składników odżywczych. Jedz tylko czapki młodych grzybów, ponieważ nogi są ostre. Są gotowane, smażone i suszone.
Wilk
Wolf Cub jest powszechnie znany jako volnyanka, volzhanka, volvenka, volvynitsa, volminka, fala, różyczka, farbowanie, gotowanie. Rośnie we wszystkich lasach, w których znajduje się brzoza, tworząc drzewo mikoryzy.
Czapka ma średnicę 4-12 centymetrów. Na początku jest wypukły, później staje się płaski, a pośrodku pojawia się karb, jego krawędź jest zawsze odrzucona. Powierzchnia czapki jest usiana twardymi kosmkami, rosnące koncentryczne okręgi, skóra jest lekko śluzowa. 
Kolor czapki jest szarawo-różowy, ceglasto-różowy, ciemniejszy pośrodku niż na krawędzi. W przypadku braku wilgoci czapka staje się blado różowa, czasem prawie biała.
Wewnętrzna warstwa owocowego ciała jest mięsista, biała. W pobliżu skóry ma różowawy odcień, aw nodze czerwonawy. Grzyb nie ma prawie żadnego zapachu, ale smak jest palący i cierpki i nie zmienia koloru w powietrze.
Wiesz? Dla wiatrów charakterystyczne jest coś takiego jak mleczny sok. Jest on przydzielany głównie z talerzy i czapki. Jest żrący i nie zmienia swojego białego koloru w kontakcie z powietrzem.
Noga Volnyanki jest cienka i krótka, ale mocna. Ma długość 3-6 cm i średnicę 1-2 centymetrów, pomalowany na różowo. W miarę jak grzyb rośnie, w jego nodze pojawia się jama, noga sama zwęża się w kierunku podstawy, a jej kolor zmienia się na bladoróżowy.
Wideo: grzyby volushka Na zewnątrz jest usiany małymi kosmkami, czasami może być w jamach, pomarszczony. Czas zebrać wiatry: koniec czerwca - październik. Istnieje kilka szczytów żniw: ostatnie dni lipca, koniec sierpnia - pierwsze dni września. Wafel należy do warunkowo jadalnych grzybów: może być solony i marynowany.
W przypadku półproduktów najbardziej odpowiednie są małe młode grzyby, których czapka ma nie więcej niż 3-4 cm. Przed zbieraniem jagód na zimę należy je dobrze namoczyć i zblaknąć. Solone kłaczki można spożywać po 45-50 dniach.
Prawdziwy tyłek
Grzyb ten określany jest jako gruzdem - biały, surowy lub mokry. Rośnie we wszystkich lasach, w których występują brzozy: znajdują się w północnych regionach Rosji, Białorusi, Wołgi, Uralu i Zachodniej Syberii. Nie jest łatwo znaleźć manekina - chowa się dobrze pod opadłymi liśćmi. 
Płaska, wypukła maska z czasem przekształca się w kształt lejka, jego krawędzie są obniżone i schowane. Jego średnica wynosi 5-20 centymetrów. Zewnętrzna powłoka czapki to mleczno-biała lub żółtawa skóra z subtelnymi koncentrycznymi strefami.
Zalecamy przeczytać o rodzajach grzybów, jakie są przydatne grzyby, a także jak zbierać i zbierać ładunki czarne, osiki i białe.
Utrzymuje czapkę na małej cylindrycznej pustej nodze w kolorze białym lub żółtym. Długość nóg 3-7 centymetrów, średnica - 2-5. Na zewnątrz jest gładka, ale może być usiana żółtymi plamami lub dołami. Ciało i mleczny sok są białe, emanujące aromatem owoców. Smak miazgi jest ostry, a sok - cierpki. W kontakcie z powietrzem sok zmienia kolor na szaro-żółty.
W zimnych obszarach zbierają mleko od drugiego miesiąca letniego do pierwszego miesiąca jesieni. W południowych regionach - od sierpnia do września. Grzyb zaczyna masowo rosnąć, gdy średnia dzienna temperatura na powierzchni ziemi osiągnie + 8-10 ° C - w tym czasie szczyt zbiorów. 
Grzyby mleczne należą do grzybów jadalnych warunkowo, dlatego należy je moczyć przed spożyciem, aby goryczka zniknęła, po czym może być solona. Gotowy do spożycia po 40-50 dniach.
Gigantyczny płaszcz przeciwdeszczowy
Druga nazwa grzyba - olbrzymi gigant. Wygląda jak biała piłka lub jajko o średnicy około 50 centymetrów. Z czasem jego kolor zmienia się na żółty i brązowy, i pęka.
Skórka znika, odsłaniając wnętrze białego koloru, który stopniowo zmienia kolor na żółty i zielony, może przybrać oliwkowo-brązowy odcień. Jesienią na skraju lasów liściastych i mieszanych znajduje się płaszcz przeciwdeszczowy, na polach, łąkach, ogrodach.
Tylko młody golovach nadaje się do użytku, a jego ciało nie zmieniło jeszcze koloru. Możesz jeść świeże, po krótkiej obróbce cieplnej, ale możesz także wysuszyć, tnąc na cienkie kawałki. Przedmiot musi być przechowywany w dniu zbiórki. 
Wiesz? Kalwacynę, substancję o działaniu onkostatycznym, uzyskuje się z olbrzymiej glanadel. Substancja jest również stosowana jako środek hemostatyczny.
Koza
Koza lub listwa to grzyb rurowy, który rośnie w lasach sosnowych umiarkowanego pasa na kwaśnych, odżywczych i wilgotnych glebach. Znajduje się wzdłuż dróg i torfowisk. Wypukła lub płasko wypukła głowa kraty o średnicy 3-12 cm wraz ze wzrostem grzyba jest stopniowo przekształcana w płaską.
Jest gładka i lepka w dotyku. Gdy wilgoć nie wystarcza, skórka na czapce błyszczy, a przy wysokiej wilgotności pokrywa się śluzem. Jego kolor jest czerwonawo-brązowy, żółtawo-brązowy, czerwono-brązowy. Wyjęcie skóry z nasadki jest niezwykle trudne lub nawet niemożliwe.
Pod skórą znajduje się gęsty, elastyczny bladożółty lub jasnożółty miąższ, który stopniowo staje się gumą. Wewnątrz nogawki czerwone, brązowe lub brązowe odcienie. W powietrzu mięso jest zaczerwienione lub różowe, jego smak jest nieobecny lub lekko kwaśny, smak jest łagodny. 
Wysokość nóg 4-10 centymetrów o szerokości 1-2. Solidne, cylindryczne, czasem zakrzywione lub zwężone, gładkie w dotyku, matowe. Ten sam kolor, co czapka lub jaśniejszy ton, w pobliżu podstawy z żółtością.
Czas zgromadzenia dziecka to sierpień-wrzesień. Można go jeść świeże (po 15 minutach wrzenia), a także solone i marynowane.
Pieprznik jadalny
Rodzaj grzybów w kształcie lejka, od którego otrzymał nazwę łacińską (cantharus). Są symbiotyczne z lasami iglastymi i liściastymi.
Ciało owocowe kurki jest mięsiste, żółte lub czerwone, rzadko białe lub szare. Mięsista czapka z tępą krawędzią gładko przechodzi w szeroką krótką nogę. Biała lub żółta wewnętrzna część owocu z lekkim aromatem suszonych owoców w powietrzu zwykle nabiera niebieskiego odcienia. 
U niektórych gatunków jest on bardziej czerwony lub w ogóle nie zmienia koloru. W rodzaju kurków nie ma grzybów trujących, ale dla naszego ciała mają dużo niebezpiecznych bliźniaków. Istnieje również fałszywe kurki, które nie są spożywane. Zbierz grzyba latem i jesienią po deszczu burzowym. Jest smażony, gotowany, solony, suszony i mrożony.
Radzimy przeczytać o tym, gdzie rosną kurki i jak nie uzyskiwać fałszywych grzybów, jak są użyteczne i jak marynować kurki w domu.
Maslata
Olejek - rodzaj grzybów rurowych, nazwany tak ze względu na śliską i tłustą czapkę. Główną rzeczą, która odróżnia je od podobnych rodzajów, jest skóra lepka ze śluzem, którą można łatwo usunąć, a także pierścień, który pozostaje z powłoki ochronnej. Są symbiotyczne z drzewami w lasach iglastych strefy umiarkowanej naszej półkuli.
Czapka olejarki jest płaska, wypukła lub wypukła, gładka, lepka i śliska w dotyku. Wewnętrzna warstwa jest biała lub żółta. Jego kolor zmienia się na niebieski lub czerwony podczas interakcji z powietrzem. 
Noga bez ubytku oleju, jednorodna lub ziarnista. Z góry, pod maską, może znajdować się pierścień, pozostawiony z ochronnej osłony. Czas zbiorów przypada na czerwiec-listopad. Masła są spożywane w dowolnej formie, najważniejsze jest usunięcie skóry z czapki przed użyciem.
Mokhovik
Rodzaj grzybów cewkowatych z tego samego rzędu co borowik. Uwielbiają rosnąć wśród mchu w lasach iglastych i liściastych, dlatego otrzymali swoją nazwę. Ukazuje się w klimacie umiarkowanym obu półkul.
Mokhovik wygląda niepozornie: czapka ma półkulisty, lekko spłaszczony, suchy, lekko aksamitny, a przy dużej wilgotności może stać się lepki. W dojrzałych pieczarkach pęka - przez pęknięcia widać biały, żółty lub czerwony miąższ.
U większości gatunków staje się niebieski w kontakcie z powietrzem. Większość gatunków ma długą, cienką, solidną nogę. Na zewnątrz może być gładka lub pomarszczona. 
Mokhovik jest malowany w takich kolorach: szaro-żółtym, żółto-brązowym, ciemnobrązowym, czerwono-żółtym, żółto-brązowym, złotobrązowym. Zbierz grzyba od lata do jesieni. Praktycznie wszystkie rodzaje borowików są gotowane, smażone, suszone, solone i marynowane.
Borowik
Grupa gatunków grzybów należących do rodzaju Lekcinum. Wyglądają niepozornie, w szarobrązowych odcieniach. Z nazwy wiadomo, że borowik rośnie tam, gdzie jest brzoza.
Ich kapelusz wygląda jak bita poduszka szara, brązowa lub brązowa. Jego średnica jest mała - od 4 do 12 centymetrów. Utrzymuje długą (do 12 centymetrów) cienką nogę w kolorze białym lub szarym. Powierzchnia łodygi jest gęsto pokryta małymi ciemnobrązowymi płytkami. 
Wewnętrzna warstwa jest solidna, równomiernie pomalowana na biało. Interakcja z powietrzem z reguły nie zmienia koloru. W niektórych gatunkach może przybrać kolor różowy, zielony, czarny. Czas zbierania borowików to lato-jesień. Jadalne w dowolnej formie. Rzadko robaki.
Borowik
Kolejna grupa gatunków grzybów należących do Lekcinum. W przeciwieństwie do grzybów borowikowych, są one wyraźnie widoczne z daleka dzięki jasnoczerwonej pomarańczowej czapce, kolorze jesiennych liści. Być może z powodu jesiennego koloru, a może dlatego, że rosną pod osikami, grzyby mają swoją nazwę.
Występują w strefie leśnej kontynentu euroazjatyckiego iw Ameryce Północnej. Jasna czapeczka borowika w pomarańczowej czapce siedzi ciasno na masywnym, wysokim (do 22 cm) pniu. Z czasem półkula od dołu rozszerza się i od góry spłaszcza się, a czapka staje się w kształcie poduszki. Jego skóra jest sucha, rzadziej aksamitna lub filcowa. Często skóra jest większa niż czapka i lekko zwisa z niej na krawędziach, jest bardzo źle usuwana. Kolor i struktura nogi osiki jest taka sama jak w przypadku borowika: jest również pokryta małymi łuskami, ale znacznie masywniejsza, szersza i ma kształt podobny do maczugi.
Powyżej, pod nasadką, znajduje się porowata warstwa o szerokości 1-3 centymetrów: praktycznie nie ma na niej łusek i różni się ona kolorem od ogólnego koloru łodygi. Wewnętrzna warstwa ciała owocu jest mięsista, elastyczna, gęsta, włóknista w łodydze. W powietrzu zmienia kolor na niebieski, po czarnym.
Znajdują się w nich grzyby osiki pod świerkiem, dębem, brzozą, bukiem, osiką, wierzbą, topolą. Okres zbiorów - od lata do jesieni. Grzyby z osiki są bardzo przydatnymi grzybami, są nawet nazywane pewną liczbą dietetyków ze względu na niską zawartość kalorii. Grzyby można zgasić, usmażyć, gotować, marynować, suszyć lub zamrozić.
Wideo: grzyby osiki grzyby
To ważne! Чтобы подосиновики не утратили свой цвет, достаточно вымочить их в полупроцентном растворе лимонной кислоты.
Morel
Съедобный гриб, который можно встретить весной в лесах, парках, садах, особенно если в этом месте года три-четыре назад был пожар. Niedoświadczony zbieracz grzybów, zauważając ten grzyb, prawdopodobnie nie przyjmie go jako jadalny.
I nie jest to zaskakujące, ponieważ wygląd wcale nie jest atrakcyjny, aw formie różni się od innych grzybów. Na małej łodydze znajduje się czapeczka w kształcie stożka lub jajka, struktura przypominająca porowatą gąbkę o wszystkich odcieniach brązu. Kapelusz może być czymś więcej niż nogą lub odwrotnie.
Jest tak ciasno przymocowana do łodygi, że bardzo trudno jest ją oddzielić, więc smardze są zwykle gotowane w całości lub całkowicie rozdrobnione na małe kawałki. Smakują wodniście gorzki, przyjemny aromat, ale nie ekspresyjny. 
W żywności dodaje się drobno pokruszone, surowe lub suszone i mielone na proszek. W połączeniu z wieloma daniami. Ślimaki zbiera się wiosną w deszczową pogodę w lasach iglastych i liściastych, w miejscach z wapnem lub gliną.
Russula
Rodzaj grzybów blaszkowatych rosnących w lasach mieszanych strefy umiarkowanej. U młodych zwierząt czapka ma kształt kulisty, półkulisty lub podobny do dzwonu. Z czasem rozszerza się i staje się płaski, w kształcie lejka, czasem wypukły.
Jego krawędź może być owinięta prosto, w paski lub prążkowana. Średnica nasadki wynosi 4-10 centymetrów. Z góry pokryta jest skórą w różnych kolorach: zielonym, ceglanym, różowym, różowoczerwonym, czerwono-brązowym, białym, żółtawym. 
Łodyga jest biała lub ma kolor kapelusza, długość od 3 do 12 centymetrów: u młodych jest gęsta i stała, u dorosłych grzybów jest pusta. Wewnętrzna warstwa jest biała lub z różowym odcieniem, może być ostra, gorzka, cierpka. Jego aromat jest łagodny.
Większość rodzajów russule jest jadalna, ale każda ma własną charakterystykę gotowania: jedną można zrobić, podczas gdy inne nadają się tylko do wytrawiania lub suszenia. Jeśli mięso russula jest płonące - tarta, zdecydowanie nie jest jadalne. Zbierz je latem i jesienią.
Prawdopodobnie będziesz zainteresowany przeczytaniem o tym, które grzyby są jadalne i trujące, a także o tym, jak sprawdzić grzyby pod kątem jadalności, używając popularnych metod.
Rudzielec
Grupa gatunków grzybów należących do rodzaju Mlechnik. Ich główną różnicą od innych grzybów jadalnych jest jasny kolor (żółto-różowy, pomarańczowo-czerwony) całego ciała owocu, te same jasne kolory i mleczny sok. Ryzhik zawdzięcza swój wyrazisty kolor zawartemu w nim beta-karotenowi. 
Dostając się do ludzkiego ciała, ten związek chemiczny przekształca się w witaminę A. Istnieje również dużo kwasu askorbinowego, witamin z grupy B i soli mineralnych w grzybach, dlatego jest to bardzo przydatne.
W dorosłej czapce grzyb może osiągnąć średnicę 15 centymetrów. W środku znajduje się wgłębienie, a krawędzie są lekko zawinięte. Dotyk jest gładki, czasem lepki.
Pomarańczowe odcienie pulpy o przedłużonym kontakcie z powietrzem stają się zielone. Ma gorzki i lekko cierpki smak, aromat jest słaby, ledwo wyczuwalny. Długość nóg 7-9 centymetrów, wydrążona, cylindryczna. Jeśli go naciśniesz, natychmiast się rozpadnie.
Ryzhiki zaczynają dojrzewać w połowie lipca i nie znikają aż do mrozu. Można je znaleźć na północnej stronie drzew w lasach iglastych strefy umiarkowanej naszej półkuli. Jedz je smażone i solone.
Wideo: jak i gdzie zbierać grzyby
Wiesz? Ryzhiki nie rosną i nie dojrzewają same - jeśli jeden lub dwa grzyby zostaną znalezione, oznacza to, że w pobliżu wciąż są dość małe.
Szampinion zwyczajny
Pieczarka zwyczajna, pieczarka prawdziwa lub kawerna to popularny jadalny grzyb rosnący wśród traw w ogrodach, parkach, na cmentarzach: wszędzie tam, gdzie występuje bogata próchnica gleby.
Przydatne będzie, aby dowiedzieć się więcej o technologii uprawy pieczarek w domu, o tym, jak prawidłowo oczyścić te grzyby, jakie są ich korzyści i szkody.
Czapka pecheritsy o średnicy 8-15 centymetrów. Jego półkulisty kształt stopniowo zamienia się w płaski, a następnie w płaski. U młodych pieczarek krawędź czapki jest mocno wygięta do wewnątrz. Zwykle jest biała, czasem z brązowawym odcieniem, sucha, lekko jedwabista lub w małych łuskach. 
Miąższ jest elastyczny, biały, nie zmienia koloru w kontakcie z powietrzem, smakuje przyjemnie, o słabym smaku grzyba. Noga średniej długości (5-9 cm) o grubości 1-2 centymetrów, gładka, może być przedłużona u podstawy, biała. Wokół środka nogi znajduje się szeroki pierścień. Sezon zbierania grzybów - maj-październik. W żywności odpowiedniej w dowolnej formie.
Niejadalne, trujące grzyby
Grzyb może być nietoksyczny i powodować jedynie łagodną dolegliwość. Ale lepiej zachować ostrożność podczas jedzenia nieznanego grzyba. Aby wiedzieć na pewno, jaki rodzaj grzyba jest przed tobą, dobrze przestudiuj następujący opis niektórych trujących okazów.
Blady perkoz
Blady perkoz lub zielony grzyb to najbardziej trujący grzyb na świecie. Łatwo jest pomylić z pieczarkami, gołąbkiem, zielenią. Nawet czwarta część grzyba powoduje ciężkie zatrucie: wymioty, bóle mięśni, kolka, stałe pragnienie i biegunka występują w ciągu dwóch dni.
Zmniejsza się częstość tętna, zmniejsza się ciśnienie, osoba jest na skraju utraty świadomości. Mały perkoz jest jak jajko na masywnym stojaku, pokryty jest folią ochronną. Z biegiem czasu muchomor jest wyciągany: czapka otwiera się, nabiera kształtu półkulistego lub płaskiego, a noga staje się cieńsza. 
Krawędź czapki jest gładka, włóknista. Jest malowany w kolorze oliwkowym, zielonkawym lub szarawym. Noga jest długa (8-16 cm), cienka (1-2,5 cm), cylindryczna, pogrubiona od dołu (pogrubienie wygląda jak worek). Kolor nogi jest jak kapelusz lub biały, może z wzorem w postaci plam.
Wewnętrzna warstwa korpusu owocu jest biała, kolor nie zmienia się w kontakcie z powietrzem. Symbionty Amanita z drzewami liściastymi (dąb, buk, leszczyna), kochają żyzne ziemie. Można go znaleźć w jasnych lasach liściastych lub mieszanych klimatu umiarkowanego naszej półkuli. Pojawia się pojedynczo lub w grupach pod koniec lata i jesieni.
Mock foe
Trujący grzyb wywołujący nudności, wymioty, utratę przytomności w pierwszych godzinach po spożyciu. Rośnie w grupach na starych pniach, gnijących drzewach w lasach iglastych i liściastych. Można go znaleźć od czerwca do października. Czapka małego lisa jest mała, do 5 centymetrów, półkulista. 
Malowane w żółtawym kolorze z czerwonym lub pomarańczowym odcieniem. Noga jest prosta, cienka (0,4-0,6 cm) i długa (5-10 cm), pusta wewnątrz i włóknista w strukturze. Jego kolor łączy się z kolorem czapki. Wewnętrzna warstwa owocu jest jasnożółta, gorzka i odrażająca.
Amanita czerwony
Ten trujący grzyb trudno pomylić z innymi - z daleka widać bogaty czerwony kapelusz z białymi plamami. Grzyb rośnie w pobliżu brzozy i świerku na kwaśnych glebach w strefie umiarkowanej naszej półkuli. Pojawia się w sierpniu, znika w październiku.
Dowiedz się więcej o tym, jak wyglądają różne rodzaje amanitas, a także przydatne właściwości amanitas.
Średnica czapki grzybowej wynosi 8-20 centymetrów. Początkowo jest półkulisty, potem staje się płaski i lekko wklęsły. Białe plamy pokrywające pomarańczowo-czerwoną lub jasnoczerwoną skórę są jak płatki. Ze starych grzybów często są zmywane przez deszcz. 
Noga jest cienka (średnica 1-2.5 cm) i długa (8-20 cm), kształt cylindryczny, kolor biały. Poniżej jest pogrubiona, a na górze „spódnica”. W dojrzałych grzybach w łodydze pojawia się ubytek. Miąższ jest biały, bliżej skóry jest jasny pomarańczowy lub jasnożółty, jej zapach jest lekko nieuchwytny.
Wiesz? Od XIII wieku napar grzybowy stosowany do zabijania owadów. Z tego powodu grzyb ma swoją niezwykłą nazwę.
Grzyb Amanita
Inny przedstawiciel rodzaju Amanita. Podobnie jak jego jasny kolega, ma dużą maskę (o średnicy 5-12 cm), pokrytą płatkami, oraz długą cienką nogę z „spódnicą” w górnej części.
Ale, w przeciwieństwie do czerwonego grzyba, pomalowanego w skromniejszych kolorach: szarożółty, brudny biały. Może z odrobiną zieleni. Jego mięsista czapka jest również przekształcona z półkulistej w płaską z małym nacięciem i cienką żebrowaną krawędzią. 
Noga jest zaokrąglona jako pierwsza, a następnie rozciągnięta w cylindryczną: od 5 do 12 centymetrów długości, 1-2 centymetry średnicy. Poniżej jest nieco pogrubiona, tworzy się w niej pustka. Kolor nóg jest bladożółty.
Biały miąższ z żółtawym odcieniem emanuje słabym aromatem surowych ziemniaków, smakuje nieprzyjemnie. Symbiocre amanita z drzewami iglastymi i liściastymi.
Uwielbia piaszczyste gleby w otwartym ciepłym terenie. Znaleziono na prawie wszystkich kontynentach (z wyjątkiem Ameryki Południowej). W strefie umiarkowanej pojawia się w połowie sierpnia i pozostaje do końca października. Szczyt wzrostu przypada na wrzesień.
Sataniczny grzyb
Drugim imieniem grzyba jest choroba szatana. Szatański grzyb, w przeciwieństwie do krewnych, ma jasną nogę, a nie czapkę. Jego kolor waha się od góry do dołu od żółtawo-czerwonego do brązowo-żółtego przez karminowy lub pomarańczowo-czerwony.
Na powierzchni nóg znajduje się wzór siatki. Jej forma jest również niezwykła: początkowo jest jajowata lub sferyczna, po czym staje się beczkowata. Kapelusz jest biały, szary lub brudny, może z odcieniem oliwkowym, żółtym lub żółto-brązowym. 
W formie półkuli lub poduszki. W dojrzałym grzybie jest prostaty, skóra jest gładka lub aksamitna. Miąższ rygla jest biały lub z żółtkiem - gdy wchodzi w kontakt z powietrzem, staje się lekko niebieski lub czerwony. Aromat jest nieprzyjemny, zwłaszcza w dojrzałych grzybach, podobnie jak zapach zgnilizny.
Grzyb rośnie w jasnych lasach, gdzie znajduje się dąb, buk, grab, leszczyna, lipa - z tymi drzewami symbiuje. Preferuje gleby wapienne. Występuje od czerwca do września w południowej Europie, na południu europejskiej Rosji, na Kaukazie, na Bliskim Wschodzie i na Terytorium Primorskim.
To ważne! Nawet gram satanistycznego grzyba powoduje silny rozstrój żołądka.
Trujący
Trujący wioślarstwo (tygrys, lampart) jest trującym grzybem, który preferuje lasy iglaste i liściaste z wapienną glebą. Można go znaleźć od sierpnia do października.
Dorastając, grzyb zmienia czapkę od wypukłej do płaskiej, prostaty. Pozostaje owinięta krawędź. Kolor nie zmienia się z wiekiem: jest brudny biały, srebrnoszary, brązowo-szary z niebieskawym odcieniem. 
Noga ma 4-8 cm długości i 1-3 cm średnicy, biała, bez ubytku, lekko brązowa na dole. Miąższ jest biały, w pobliżu skóry z szarawym odcieniem, jego aromat i smak są podobne do mąki.
Entomoma jest trująca
Drugie imię to trujący różowy talerz. Nazywany jest także olbrzymią różaną płytką, cyny entominowej, entomoma hemoplastyczna. Grzyb nie jest powszechny. Preferuje lekkie lasy liściaste i mieszane, parki z gliną i ziemią wapienną, uwielbia ciepło. Można go znaleźć od końca maja do października.
Największy grzyb w swoim rodzaju: jego czapka może osiągnąć 25 centymetrów średnicy. Jego średnia wielkość wynosi 5-17 cm, u młodych zwierząt jest półkulista lub stożkowa, krawędź jest schowana, ma kolor od brudno-białego do szaro-ochry.
W miarę wzrostu grzyb uzyskuje szarobrązowe, popielate odcienie oraz płaski, wypukły lub prostaty kształt z gładką, czasami falistą krawędzią. W środku mogą być małe fałdy. Jego powierzchnia jest gładka, przy dużej wilgotności staje się lepka, a kiedy wysycha, świeci. 
Łodyga jest cylindryczna, cienka (1-3.5 cm), długości 4-15 cm, zakrzywiona u podstawy i pogrubiona. Na początku jest on stały wewnątrz, ale z czasem staje się gąbczasty. Jego biały kolor stopniowo zmienia się w ochrowy żółty lub szary. Jeśli naciśniesz nogę, pojawi się brązowawy odcień. Miąższ jest gęsty, biały, nie zmienia koloru, smak jest nieprzyjemny - zapach mąki lub zjełczałego.
Przydatne wskazówki
- W razie wątpliwości, jaki rodzaj grzyba jest przed tobą, lepiej go nie brać.
- Nie próbuj smakować nieznanego grzyba, bez względu na to, jak jest atrakcyjny.
- Przed wyjazdem do lasu zapoznaj się z rodzajami grzybów i ich cechami.
- Lepiej jest polować cicho wczesnym rankiem, aż promienie słońca wytworzą blask na ziemi, a rosa nie wyschnie.
- Do polowania noś wszystkie najwygodniejsze i najłatwiejsze. Weź niezbędne akcesoria: kosz, nóż, kompas, długi kij. Przeczytaj zasady orientacji w lesie.
- Eksperci twierdzą, że nie zaleca się przecinania grzyba i przekręcania go: w ten sposób oszczędzasz grzybnię.
- Lepiej jest umieścić grzyby w torebce z nogami w dół. Jeśli grzyb jest duży, to jest cięty na kawałki. Zanim umieścisz znalezisko w koszu, oczyść je z śmieci.
- Lepiej zbierać młode.
- Powoli chodź po lesie, uważnie patrz na swoje stopy.
- Grzyby rosną w małych grupach. Zauważyłem, że w okolicy jest więcej.
- Świeżo zebrane grzyby są przechowywane przez 2-3 godziny. Dlatego nie zatrzymuj się w lesie, a po powrocie do domu natychmiast poddaj plon recyklingowi lub włóż go do lodówki lub piwnicy, aby odłożyć przetwarzanie na kilka godzin.
Wiesz? W 1961 r. Znaleziono w ZSRR borowik o wadze ponad 10 kg i kapeluszu o średnicy 58 cm. Ten rekordzista został nawet ogłoszony w moskiewskim radiu.W drodze do lasu na grzyby mogą towarzyszyć tylko doświadczeni grzybiarze. Nawet jeśli jesteś trochę zaznajomiony z istniejącymi rodzajami grzybów, istnieje szansa, by pomylić je z podobnymi, które nie nadają się do spożycia. Lepiej nie narażać się ponownie na niebezpieczeństwo.
