Czasami naszą uwagę przyciąga krzew o ciemnozielonych, błyszczących liściach i jasnych owocach. Wyglądają tak atrakcyjnie, że chcę je wypróbować. To jest trzmiel. Czy jadalne owoce trzmieliny i gdzie powinny być przypisane trującym lub leczniczym roślinom? Trzmielina ma ponad 200 gatunków i jest szeroko stosowana w projektowaniu ogrodów. Niektóre gatunki tej rośliny mają żółte, kremowe, czerwone liście lub srebrno-białe plamy w środku lub wzdłuż krawędzi liścia, więc są szeroko stosowane do tworzenia żywopłotów.
Właściwe sadzenie sadzonek Euonymus
Przed posadzeniem sadzonek Euonymus konieczne jest zapoznanie się z cechami interesujących gatunków. Do najczęstszych odmian trzmieliny należą:
- Trzmielina Warty to krzew o długości do 2 metrów lub drzewo o wysokości do 6 metrów z jasnozielonymi liśćmi porośniętymi czarnymi brodawkami. Roślina ma kwiaty o brązowawym odcieniu, różowe owoce z czerwono-brązowymi prisyannikami.
- Trzmielina europejska to małe drzewo, najczęściej rosnący krzew. Ciemnozielony kolor liści jesienią staje się czerwony. Owoce są różowe z pomarańczowym prisemyannik. Istnieje ponad 20 form dekoracyjnych tego typu.
- Trzmielina skrzydłowa jest silnie rozgałęzionym krzewem lub drzewem z czterostronnymi gałęziami, zielonkawymi kwiatami, zebranymi w kwiatostany. Owoce są jaskrawoczerwone. Gatunek ma ponad 20 odmian.
- Trzmielina Forchun - pełzający krzew odnosi się do wiecznie zielonych. Liczne formy tego gatunku różnią się kolorem liści.
- Trzmielina japońska - odnosi się zarówno do roślin wewnętrznych, jak i ogrodowych. Liście są duże, gęste, ciemnozielone z lekkim obrzeżem. Roślina nie jest w stanie tolerować temperatur poniżej 5 stopni, więc zimą musi być przechowywana w chłodnym pomieszczeniu.
To ważne! Aby zachować wilgoć w glebie, powierzchnia ziemi jest mulczowana torfem lub korą drzew. Zapobiegnie to tworzeniu się skorup na powierzchni i kiełkowaniu chwastów.
Warunki uprawy trzmieliny w ogrodzie
Trzmielina czuje się lepiej w świetle otoczenia. Zielone liście żółkną na słońcu, a brązowe plamy na wielobarwnych. W cieniu roślina rośnie bardzo powoli, a ozdobne liście tracą jasność. Optymalna temperatura dla wzrostu Euonymus wynosi 18-22 stopni. Roślina nie lubi stojącej wody i kwaśnej gleby.
To ważne! Trzmielina nie lubi gliniastej gleby.Wielu przed posadzeniem trzmieliny nie myśli nawet, czy jest trujące, czy nie. Należy to wziąć pod uwagę przy planowaniu kwietników w pobliżu placów zabaw, ponieważ trzmielina należy do trujących roślin. Dawka śmiertelna dla dorosłego wynosi 35 płodów. Ponieważ owoc jest bardzo atrakcyjny, może powodować zainteresowanie dziećmi. To jest niebezpieczne!
Przycinanie korony trzmieliny
Trzmielina odnosi się do krzewów, dlatego wymaga regularnego przycinania. Konieczne jest cięcie roślin wiosną i latem. Wiosną przeprowadza się przycinanie sanitarne: odcina się suche i uszkodzone gałęzie i tworzy koronę rośliny. Letnia fryzura jest dekoracyjna. Daje krzakowi regularny kształt geometryczny. Krzew łatwo znosi suchą pogodę, więc nie wymaga częstego podlewania.
To ważne! Sok z rośliny jest również trujący. Dlatego podczas przycinania chroń swoje ręce rękawiczkami.
Przeszczep roślin trzmieliny
Przeszczep młodych roślin odbywa się od początku lutego. Nie łącz roślin przeszczepu z przycinaniem przeciwstarzeniowym. Dorosłe krzewy starsze niż 7 lat, lepiej nie przesadzać. Jeśli istnieje potrzeba przeszczepienia krzewu w nowe miejsce, to na wiosnę jest starannie wkopywany i przenoszony z ziemistym gruzem do nowego miejsca. Podlewanie roślin powinno być regularne, aż liście się rozpuszczą.
Zimowanie trzmieliny
Zimotrwalosc doroslych roslin Euonymus jest wysoka. Młode rośliny w wieku do trzech lat mogą być chronione na zimę suchymi liśćmi, a dorośli nie boją się niskich temperatur, więc nie potrzebują schronienia. Aby zapobiec zamarzaniu korzeni w bezśnieżnej zimie, koło pnia rośliny jest pokryte trocinami lub opadłymi liśćmi.
Reprodukcja trzmieliny w domu
Rozważ metody rozmnażania, uprawy i pielęgnacji trzmieliny.
Nasiona
Jeśli zamierzasz rozmnażać euonymus za pomocą nasion, powinieneś wiedzieć, że trzeba je zebrać po otwarciu pudełek. Nasiona należy sadzić natychmiast po zbiorach. Jeśli opóźnisz ten proces do wiosny, będzie to trudniejsze, ponieważ muszą być moczone przez trzy dni i stworzą warunki do kiełkowania, które istnieją w przyrodzie jesienią i zimą. Proces ten nazywany jest stratyfikacją. Dla profesjonalistów nie jest to trudne, ale dla fanów nie jest tak trudne, jak kłopotliwe.
Wiesz? Pomarańczowa substancja kłębków trzmieliny jest używana przez indyjskie kobiety do rysowania miejsca na czole.W naturze trzmiel rozmnaża się przez nasiona za pomocą ptaków. Jedzą owoce rośliny, a twarde nasiona nie są trawione, a odchody spadają na ziemię i kiełkują.
Dzielący się krzew
Ta metoda rozmnażania jest najczęściej stosowana w przypadku karłowatych odmian trzmieliny. Nie jest to trudne, ponieważ system korzeniowy rośliny jest płytki. Konieczne jest staranne oddzielenie części rośliny od młodych pędów i kłączy. Przed sadzeniem pędy są cięte, pozostawiając 1/3 części.
Sadzonki
Ta metoda jest używana w czerwcu - lipcu. W tym celu odpowiednia może być roślina nie młodsza niż pięć lat. Konieczne jest wycinanie sadzonek o długości co najmniej 7 cm za pomocą jednego śródmiąższowego pędu rośliny macierzystej. Aby pobudzić tworzenie korzeni, nacięcie cięcia traktuje się korzeniem. Sadzonki są umieszczane w mini szklarni lub pod folią, której podłoże jest dobrze nawożone. 3-4 cm piasku wylewa się na ziemię, dobrze zatrzyma wilgoć. Wynik uzyskuje się za półtora miesiąca.
Potomstwo korzenia
Reprodukcja odrostów korzeniowych przeprowadzona wczesną wiosną. Aby to zrobić, należy oddzielić część korzeni ziemistą bryłą, a wysokość pędów nie powinna przekraczać 50 cm Grubość korzeni potomstwa powinna wynosić około półtora centymetra, a długość - 30 cm, jest sadzona w stałym miejscu.
Możliwe choroby i szkodniki trzmieliny, sposoby ich zwalczania
Trzmielina bardzo lubi szkodniki. Wystawia się go na ćmy jabłkowe, jastrzębie, mszyce, przędziorków i owadów skali. Często ta zdolność jest wykorzystywana jako przynęta dla szkodników w sadach jabłoniowych. Wszystkie szkodniki są zbierane na eoskletach i są niszczone środkami chemicznymi, ale drzewa owocowe pozostają bez obróbki chemicznej. Zastanów się, jak rozpoznać choroby krzewów i jakie środki radzić sobie z każdym szkodnikiem.
- Tarcza na liściach wpływa na łodygi rośliny. Na nich pojawiają się ciemnobrązowe lub białe wypukłości o średnicy do 2 mm. Szczytowki wysysają sok z liści rośliny, a w miejscu jego przywiązania pojawia się żółta plamka, która z czasem wzrasta i prowadzi najpierw do śmierci liścia, a następnie samej rośliny. Zwalczanie szkodników może być przeprowadzane za pomocą środków owadobójczych (na przykład Aktara, Aktellik, Bankol, Karbofos itp.), Ale opryski nie przyniosą pozytywnego rezultatu, ponieważ klapa chroni szkodnika przed toksycznymi substancjami chemicznymi. Konieczne jest mechaniczne przetwarzanie liści rośliny za pomocą tamponu lub pędzla.
- Jabłecznik osiada na łodygach w postaci gniazd, owiniętych pajęczynami. W centrum gniazda znajdują się gąsienice, które niszczą liście rośliny i mogą powodować nieodwracalne szkody. Walka odbywa się z użyciem środków owadobójczych. Gąsienicowe gniazda są cięte i spalane, a roślina jest traktowana chemikaliami.
- Hawthorn to duży biały motyl z czarnymi liniami na skrzydłach. Ona, jak ćma jabłkowa, nie krzywdzi. Z jajek, które składa się, pojawiają się szaro-brązowe gąsienice o długości 4-5 cm, które są głównymi szkodnikami. Konieczne jest zwalczanie ich za pomocą środków owadobójczych, niszcząc gniazda w sposób termiczny. Gąsienice głogu jedzą tylko córki.
- Mszyca odnosi się do złośliwych szkodników ogrodu. Owad ten ma kolor czarny lub zielony z koloniami osiadającymi na młodych pędach rośliny lub spodniej stronie liści. Mszyca wysysa sok z rośliny i uwalnia słodką substancję - kroplę. Mrówki żywią się tą substancją. Nie myśl, że mrówki jedzą mszyce. Wręcz przeciwnie, są w symbiozie. Możesz walczyć z mszycami na różne sposoby: za pomocą roztworu mydła (2 szklanki wody, 2 łyżeczki mydła w płynie) i przy pomocy biedronek, ale najczęściej stosowaną metodą ekspozycji jest substancja chemiczna - za pomocą organicznych pestycydów i środków owadobójczych.
- Obecność czerwonego płaskiego roztocza można określić na roślinie za pomocą następujących cech: po pierwsze, na liściach pojawiają się jasne plamy, a następnie obserwujemy krzywiznę powierzchni w postaci guzków. Aby zwalczyć kleszcza, musisz usunąć wszystkie zaatakowane liście i spalić oraz przetworzyć trzmielina dowolnym środkiem owadobójczym. Po przetworzeniu roślina potrzebuje dodatkowego podlewania, ponieważ musi stworzyć warunki do szybkiego powrotu liści.
Zastosowanie i użyteczne właściwości trzmieliny
Trzmielina jest rośliną leczniczą. W celu leczenia za pomocą kory i gałązek rośliny. Zawiera organiczne i tłuszczowe kwasy, alkaloidy, węglowodany, flawonoidy, które biorą udział w metabolizmie.
Wiesz? Kora korzeniowa trzmieliny jest wykorzystywana do produkcji gutaperki. Gutaperka jest podobnym do skóry produktem identycznym jak kauczuk naturalny, który był wcześniej używany w przemyśle radiowym, w przemyśle obuwniczym, w stomatologii, w produkcji piłek golfowych.Evonimine, która jest zawarta w roślinie, pozwala na normalizację aktywności układu sercowo-naczyniowego. Trzmielina działa również terapeutycznie na narządy trawienne, normalizuje ciśnienie krwi, łagodzi bóle głowy, zwiększa siłę działania u mężczyzn, zwalcza choroby grzybicze skóry oraz paznokcie i robaki. Rosół z kory trzmieliny jest używany jako środek przeczyszczający.
Ale ta roślina ma przeciwwskazania. Nie można go zażywać osobom cierpiącym na hemoroidy i zapalenie jelita cienkiego. Ponieważ trzmiel należy do roślin trujących, zwłaszcza jego owoców, konieczne jest użycie go do leczenia i zapobiegania chorobom w ścisłej dawce, zgodnie z określonymi przepisami. Bądź ostrożny, ponieważ użycie tej rośliny może powodować wymioty, zmęczenie, drgawki.
Wiesz? Ołówki Fuzien wykonane są z trzmieliny. Aby to zrobić, spal drewno kawałków trzmieliny, umieszczone w metalowych rurkach. Fusen można łatwo wymazać, ale nadaje mu cechy aksamitnego czarnego odcienia, więc jest używany do szkiców.