Istnieje wiele chorób, które są najbardziej widoczne tylko u koni. A jedną z tych poważnych chorób jest trypanosomoza lub przypadek choroby. Ma charakter chroniczny i jest w stanie zniszczyć całe stado zwierząt w krótkim czasie. W artykule przyjrzymy się informacjom o objawach tej choroby, głównych patogenach i metodach leczenia.
Czym jest ta choroba
Przypadkowa choroba, znana również jako trypanosomoza, lub durina, jest inwazyjną chorobą sierpowatą wywoływaną przez najprostsze wiciowce pasożyty krwi, trypanosomy, które atakują błony śluzowe narządów płciowych, węzłów chłonnych, naczyń i naczyń włosowatych. Ponadto choroba ta może wpływać na układ nerwowy zwierzęcia.
Wiesz? Po raz pierwszy w obliczu tej choroby w starożytnej Grecji. Bardziej szczegółowo, choroba została opisana przez naukowców pod koniec XVIII wieku. Na terytorium krajów poradzieckich durin pojawił się w 1863 r., Ale dopiero 60 lat później udało się wyizolować wirusa i go zbadać. Obecnie przypadki występowania choroby są niezwykle rzadkie i występują tylko na obszarach o niskim poziomie rozwoju sfery weterynaryjnej.
Patogen, źródła i drogi zakażenia
Czynnikiem sprawczym tej choroby jest pierwotniak wiciowy - trypanosom (Trypanosoma eguiperdum), który ma wydłużoną postać buravoobraznogo ze spiczastymi końcami 22-28h1,4-2,6 mikronów. Powłoka, znajdująca się na zewnątrz pasożyta, jest przedstawiona w postaci stałej ściany - błonki, która chroni ją przed szkodliwym wpływem różnych czynników. Błona składa się z trzech warstw, dzięki czemu najprostszy kontakt ze światem zewnętrznym. Trypanosom porusza się za pomocą wici, specjalnych organów składających się z kurczliwych cząsteczek zwanych włóknami.
Czynnik wywołujący trypanosomozę odnosi się do pasożytów jądrowych, w których jądro znajduje się w środku komórki otoczonej membraną składającą się z dwóch warstw. W trakcie ich cyklu życia trypanosomy przeprowadzają najprostszy podział, dzięki któremu się mnożą.
Przydatne będzie, aby dowiedzieć się wszystkiego o strukturze i chorobach kończyn u koni.
Czynnikami wywołującymi chorobę są obligatoryjne pasożyty, które nie są w stanie funkcjonować poza organizmem gospodarza i przez długi czas w otwartym środowisku. Z reguły zwierzęta zarażają się podczas stosunku płciowego lub podczas sztucznego zapłodnienia zarażonymi plemnikami.
Również przypadki przeniesienia trypanosomów na źrebięta przez sutek matki nie są wykluczone, rzadko za pomocą poręcznego sprzętu, artykułów gospodarstwa domowego i instrumentów medycznych, na przykład lustra wziernika dopochwowego, cewnika moczowego itp.
To ważne! Choroba może wpływać na zwierzę o każdej porze roku.W warunkach środowiska naturalnego zarażone są tylko konie, w szczególności konie, osły i muły. Ponadto w ostatnich dwóch przypadkach dolegliwość najczęściej występuje przez ponad rok w postaci utajonej lub przewlekłej, podczas gdy u koni występuje w postaci przewlekłej lub ostrej.
Okres inkubacji i objawy
Okres inkubacji tej choroby wynosi od jednego do trzech miesięcy. Jednocześnie objawy kliniczne rozwijają się w określonej kolejności, którą można podzielić na trzy główne okresy:
- Zmiany narządów płciowych. Początkowo, po zakażeniu, tylko genitalia zwierzęcia ulegają nietypowym zmianom. Stają się obrzęknięte, występuje zaczerwienienie błon śluzowych i odpływ śluzu z nich. Następnie na pochwie tworzą się małe guzki i wrzody, które szybko mijają. W tym czasie można zobaczyć fałszywe polowanie na klacze, częste erekcje w ogierach. Pierwszy okres trwa około miesiąca i charakteryzuje się zadowalającym stanem ciała koni.
- Zmiany skórne. Na kolejnym etapie rozwoju dolegliwości do wszystkich wymienionych wcześniej objawów dodaje się problemy ze skórą: na ciele pojawia się wysypka, na bokach pojawia się obrzęk w postaci pierścieni, a wrażliwość skóry wzrasta. W tym okresie następuje pogorszenie apetytu zwierząt, wzrost temperatury ciała, mężczyźni szybko tracą na wadze, a samice rezygnują.
- Paraliż i niedowład nerwów ruchowych. Przejawiają się one w postaci krzywizny warg, obwisłych uszu, paraliżu penisa. Możesz także obserwować rozwój zapalenia spojówek, porażkę dolnej części pleców, w której zwierzęta zaczynają kucać podczas chodzenia. Przejawia się dalszy paraliż kończyn i śmierć. Pełny cykl choroby może trwać dłużej niż rok.
To ważne! Ostry przebieg choroby występuje najczęściej u koni ras elitarnych. Z reguły umiera 30-50% zakażonych osób.
Diagnostyka
Ponieważ choroba jest przewlekła, możliwe jest zidentyfikowanie jej objawów o każdej porze roku. Możliwe jest zdiagnozowanie dolegliwości za pomocą różnych szybkich testów, a także testów laboratoryjnych.
Główne metody diagnozowania duriny to:
- analiza mikroskopowa;
- badania kliniczne;
- diagnoza serologiczna (RSK).
Objawy zewnętrzne, takie jak dramatyczna utrata masy ciała zwierzęcia, obrzęk, nagła asymetria warg lub nozdrzy, opadanie powiek lub uszu, osłabienie pleców, mogą wskazywać na wystąpienie takiej choroby. W obecności takich objawów należy natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną.
Wiesz? Trypanosomy mają wyjątkową zdolność do ochrony przed układem odpornościowym ofiary. Kiedy zwierzę wchodzi w ciało zwierzęcia, jego układ odpornościowy wykrywa pasożyta, ale w tym czasie obejmuje on geny odpowiedzialne za syntezę glikoprotein. W wyniku tej syntezy glikoproteiny są zastępowane przez inne, których układ odpornościowy nie może rozpoznać. Daje to trypanosomowi więcej czasu na rozmnażanie.
Zmiany patologiczne
Należy zauważyć, że zmiany patologiczne dla tej choroby nie są typowe i niemożliwe jest prawidłowe zdiagnozowanie choroby zgodnie z wynikami autopsji zwierzęcia. Zwłoki wykazują jednak ogólne wyczerpanie ciała, zmiany zwyrodnieniowe mięśnia sercowego, wątroby, powiększone pachwinowe węzły chłonne, obrzęk narządów płciowych, skórę i owrzodzenia śluzowe i guzki, zwyrodnienie mięśni dolnej części pleców i pleców.
Jeśli chodzi o układ nerwowy w rozwoju tej choroby, histologicznie badano go bardzo mało.
Dowiedz się wszystkiego o zakaźnej anemii u koni.
Leczenie
Niestety, leczenie trypanosomozy jest nieskuteczne iw większości przypadków nie jest przeprowadzane. Terapia jest możliwa na początkowych etapach rozwoju choroby, ale najczęściej występuje chronicznie, prawie niemożliwe jest jej zidentyfikowanie na wczesnym etapie. Osoby, które znajdują się w grupie pacjentów lub podejrzewa się, że mają chorobę, są poddawane leczeniu.
Przede wszystkim należy wykonać ważenie zwierzęcia, aby określić jego masę ciała. Dotyczy to tych parametrów, które będą zależeć od dawki leku wymaganej do leczenia. Konie wstrzyknęły dożylnie „Naganin” w 10% rozcieńczeniu w roztworze chlorku sodu. Dawkowanie - 0,01-0,155 mg na kilogram masy ciała. Po 30-40 dniach zastrzyki są powtarzane.
To ważne! Aby uniknąć powikłań podczas leczenia w postaci obrzęku warg, bólu w kopytach na dzień przed jego rozpoczęciem i w ciągu 7-10 dni po nim, zwierzę poci się do lekkiego potu kilka razy dziennie.Podczas terapii bardzo ważne jest, aby nie zmniejszać dawki leku, ponieważ niewystarczająca dawka nie tylko będzie miała pozytywny wpływ, ale także stworzy odporność na „Naganin” w patogenie. W przypadku nawrotu przepisuje się terapię skojarzoną, która polega na stosowaniu „Naganin” i „Novarsenol” w dawce 0,005 mg na jeden kilogram masy ciała.
Zwierzęta, które były leczone, powinny pozostawać pod nadzorem lekarza weterynarii przez około rok. Takie konie będą uważane za zdrowe dopiero po potrójnym badaniu wszystkimi popularnymi metodami przez 10-12 miesięcy po terapii.
Zapobieganie
Do tej pory nie opracowano skutecznej terapii w celu zwalczania tej choroby, dlatego zapobieganie chorobie jest uważane za najbardziej wiarygodną metodę, która obejmuje następujące środki:
- regularna kontrola weterynaryjna klaczy i ogierów przed procesem krycia. Kontrola ta opiera się na wykonaniu badania serologicznego krwi. W tym przypadku ogiery przechodzą podobną ankietę trzy razy w roku;
- stała identyfikacja zarażonych osób i ich leczenie;
- szczepienia - ogiery są szczepione „Naganin” w sezonie lęgowym, klacze, które zbierają plemniki, otrzymują leki do profilaktyki co miesiąc;
- kastracja ogierów nieodpowiednich do inseminacji;
- utrzymywanie ogierów starszych niż jeden rok, a także wykastrowanych osobników oddzielonych od klaczy;
- umieszczenie w kwarantannie przez 30 dni wszystkich nowych zwierząt, z jednoczesną diagnostyką serologiczną;
- Ubój wszystkich osób w podejrzanym teście trypanosomozy na jednym koniu z grupy.
Przypadkowa choroba koni, będąca rzadkością w naszym kraju, może jednak szybko rozwijać się w gospodarstwach znajdujących się w niekorzystnej sytuacji. Powoduje ogromne szkody w gospodarstwach hodowlanych i może spowodować rzeź całej populacji. Kluczowe w eliminacji tej choroby jest terminowa identyfikacja patogenu i wdrożenie kompetentnych i skutecznych środków zapobiegawczych.
