Wszystkie grzyby są podzielone na 4 rodzaje: jadalne, warunkowo jadalne, niejadalne i trujące. Pierwsze dwa wyróżniają się tym, że warunkowo jadalne nie mogą być spożywane świeże, ale dopiero po obróbce cieplnej. Mają gorycz lub ostrość w smaku lub nieprzyjemną konsystencję. A po przetworzeniu wszystkie te cechy znikają. Chodzi o najbardziej popularne okazy z tej kategorii, które zostaną omówione w naszym artykule.
Borowik Wilk
Boletus lupus (łaciński borowik lupinus) nazywany jest również fałszywym szatańskim. Jest to średniej wielkości grzyb z czapką, o długości w zakresie od 5 do 10 cm, w niektórych okazach dorasta do 20 cm, w młodości ma kształt półkola, w dorosłości zmienia się w wypukły lub wypukły-prostaty, czasem z ostrymi krawędziami . 
Powierzchnia czapki może być pomalowana na różne kolory, najczęściej z odcieniami różowawymi lub czerwonawymi. Pod koniec życia staje się ciemna.
Ciało wilczego grzyba jest gęste. Malowane w żółtawym kolorze. Po naciśnięciu niebieski. Smak i zapach prawie niewidoczny.
Noga dorasta do 4-8 cm wysokości i 2-6 cm średnicy. Ma kształt zwężonego cylindra. Malowany na żółto z czerwonymi plamami. Baza jest również czerwonawa. W postaci miazgi po naciśnięciu zmienia kolor na niebieski. Pod głową znajdują się żółte rurki. 
Ten warunkowo jadalny grzyb jest mieszkańcem lasu z przewagą dębów w Izraelu i krajach śródziemnomorskich. Jego owocowanie ma miejsce w listopadzie - styczniu. Grzyb woli rosnąć w grupach.
To ważne! Aby uniknąć niepożądanych skutków dla przewodu pokarmowego, wilk borowik, podobnie jak wszystkie warunkowo jadalne grzyby, powinien być gotowany przez 10-15 minut przed użyciem. Rosół do gotowania nie jest odpowiedni, należy go wyrzucić.
Valui
Valui (łac. Rússula foétens) uważany jest za rodzaj Russula. W ludziach nazywa się je zestawem imion: cielca, siei, krzywka, podtopolnik, obora i inne. Jest to średniej wielkości grzyb o średniej wielkości czapce, który osiąga maksymalny rozmiar 15 cm. Jego powierzchnia ma kolor żółty. Ma kształt kuli. W dojrzałości zmienia się w płaski. Skórę można łatwo usunąć. Jego powierzchnia pokryta jest śluzem. 
Ciało łatwo się kruszy. Malowane na biało. W dorosłości staje się ciemna. Charakteryzuje się palącym smakiem i ostrym zapachem mdłości.
Noga ma kształt beczki lub cylindra o długości od 6 do 12 cm i grubości 3 cm, kolor jest biały, czasem plamisty.
Valui - agaric. Płyty są białe lub brudne, wąskie. 
Ten przedstawiciel królestwa grzybów żyje w lasach z drzewami iglastymi i liściastymi na terytorium Eurazji i Ameryki Północnej. Może rosnąć zarówno indywidualnie, jak iw grupach. Sezon owocowania przypada na lipiec - październik.
Tylko młode okazy są cięte na jedzenie. Nadają się do wytrawiania i solenia z moczeniem wstępnym lub gotowaniem, aby pozbyć się gorzkiego smaku.
Jesienna ostryga
Panéllus serótinus to łacińska nazwa ostrygi z rodzaju panelus. Jest to szczytowy grzyb z małym owocowym korpusem w kształcie ostrza. Rozmiar ciała - 2-7 cm długości i 3-11 cm szerokości. Jego powierzchnia jest gładka, pokryta śluzem podczas deszczowej pogody. Mogą to być różne kolory z przewagą odcieni zieleni, brązu, brązu. W młodym wieku owinął wewnętrzne krawędzie. 
Płytki czapki rosną razem z krótką nogą od 1 do 3 cm umieszczoną z boku, a noga jest koloru żółtego. Jest pokryta brązowymi łuskami.
Miąższ jest biały lub kremowy o słabym zapachu i smaku z goryczką.
Ludzie, którzy stosują dietetyczne grzyby, grzyby boczniakowe są idealne w swojej diecie. Rozważ najpopularniejsze rodzaje boczniaków, jak je osuszyć, zamrozić i wyhodować w workach.
Boczniak jest często spotykany przez mieszkańców Europy i Ameryki Północnej na drewnie drzew liściastych. Okres owocowania jest długi - zaczyna się we wrześniu i kończy w grudniu.
Tylko młode okazy nadają się do jedzenia, ponieważ dojrzałe są zbyt sztywne. W wielu źródłach grzyb uważany jest za niejadalny. 
Golovach gigant
Nazwą naukową tego przedstawiciela rodziny pieczarek jest Calvatia gigantea. Grzyb znany jest również pod nazwami gigantycznego płaszcza przeciwdeszczowego, olbrzymiego Langermanii. Jest to duże ciało owocowe w postaci kuli lub jajka o średnicy 0,5 m. U młodych okazów jest białe, a następnie żółte.
Pod koniec dojrzewania staje się brązowy. W miarę wzrostu ciało pęka i uwalnia gleb. Gleba jest pomalowana na biało. Później nabiera zielonkawych i niebieskawych odcieni. Pod koniec życia staje się brązowa z oliwkowym połyskiem.
Olbrzymi płaszcz przeciwdeszczowy często napotyka krawędzie lasów, pól, ogrodów, parków. Jedz tylko młode okazy. 
Gorzki
Gorzki (łac. Lactárius rúfus) należy do rodziny rususów. W młodym wieku czapki mają kształt dzwonów. Z czasem wyprostowują się, stają się płaskie lub przygnębione, w postaci lejka. W rozmiarze czapki osiągają 4-10 cm średnicy. Ich powierzchnia jest pokryta lekkim pistoletem. Malowane na brązowo z czerwonawym odcieniem.
Wiesz? Zarodniki i owocniki olbrzymiej głowy są używane w medycynie ludowej i tradycyjnej (fungoterapii). Z niego wytwarza się antybiotyk Calvacin, który ma działanie przeciwnowotworowe. Zidentyfikowano także substancje, które tłumią prątek gruźlicy.
Miąższ jest zagęszczony i łatwo się kruszy. Prawie bez zapachu. Jej smak jest gorący i pieprzny. 
Noga jest niska, osiąga maksymalną długość 10 cm, jest koloru czerwonego. Kształt jest cylindryczny. Dochodzi do częstych zapisów.
Gorzki występuje w towarzystwie drzew iglastych i brzóz od lata do jesieni.
W gotowaniu służy do solenia i marynowania po namoczeniu, aby wyeliminować gorycz. 
Prawdziwy tyłek
Prawdziwa uraza (łac. Lactárius résimus) jest przedstawicielem rodziny Russula. Ma kilka synonimów zarówno wśród grzybiarzy, jak i naukowców - biały, surowy, mokry, pravsky, Agaricus resimus, Galorrheus resimus, Lactifluus resimus.
Zalecamy zapoznanie się z rodzajami terenów podmokłych, w szczególności z osiką, czernią, a także z użytecznymi i szkodliwymi właściwościami terenów podmokłych i sposobami pozyskiwania terenów podmokłych na zimę.
Grzyb ten może wyhodować dużą czapkę do 20 cm, jednak częściej jest średniej wielkości - od 5 do 15 cm, a na początku życia ma kształt wypukły, pod koniec owocowania prostuje się i skręca w lejek. Jak sama nazwa wskazuje, jego powierzchnia jest pokryta śluzem. Skóra jest biała z żółtawym odcieniem.
Ciało jest gęste, nie pęka. Malowane na biało. Ma owocowy aromat i cierpki smak. 
Noga ładunku nie jest wysoka - do 7 cm, rośnie w postaci walca o kolorze białym lub lekko żółtym. Wnętrze jest puste.
Pod czapką często pojawiają się żółte lub kremowe płytki.
Prawdziwe wrzosowisko występuje najczęściej w połączeniu z brzozą w wielu grupach od lipca do września. Siedlisko - Białoruś, Rosja.
Jest spożywany tylko w krajach byłego Związku Radzieckiego - grzyb służy do solenia po moczeniu przez jeden dzień. W mocarstwach zachodnich jest uznawana za niejadalną. 
Drewno osikowe
Grzybek z czapką, osiągający średnicę od 6 do 30 cm. Nazwa naukowa to Lactárius controvérsus. Synonimy - topola, sieja. Po pojawieniu się grzyba, czapka ma kształt płasko wypukły, z wgłębieniem w środku i krawędziami zakrzywionymi w dół. Gdy krawędzie rosną, stają się faliste.
Ciało łatwo pęka, białe. Ma aromat owocowy i ostrość w smaku.
Maksymalna długość nogi to 8 cm, jej wewnętrzna część jest gęsta, pomalowana na biało i może mieć różowy odcień. Zwęża się do bazy. 
Drewno osiki jest rzadkim gościem w lasach, gdzie znajduje się dużo osiki, wierzby, topoli, zlokalizowanych w strefie klimatu umiarkowanego. Sezon owocowania przypada na środek lata - środek jesieni.
Stosowany do solenia, smażenia i gotowania.
Czarne wiadro
Czarny lub szczypiący, cygański, svinoril (łac. Lactárius nécator) spotyka dobrze oświetlone obszary lasów mieszanych. Jest to grzyb o dość dużej czapce, osiągający średnicę od 7 do 20 cm, ma płaski kształt, z krawędziami zakrzywionymi w dół. W porze deszczowej jego ciemna oliwkowa powierzchnia pokryta jest śluzem. 
Miąższ owocu jest łatwo łamany, ale jednocześnie gęsty. Biały, ale po naciśnięciu może zmienić kolor na szary. Aromat jest prawie niewidoczny, smak jest ostry.
Kapelusz jest umieszczony na niezbyt wysokiej łodydze, której długość może sięgać do 8 cm, a grubość - do 3 cm, a jego kolor jest zgodny z kolorem czapki. Powierzchnia pokryta jest śluzem.
Niektóre grzyby pojawiają się nawet wiosną. Dowiedz się, jakie grzyby rosną w maju.
Pod czapką są częste, cienkie płytki, które idą na nogę.
Owocowanie czarne występuje w lipcu - październiku. 
Podczas gotowania używa się go do solenia po namoczeniu lub gotowaniu. Istnieją źródła, które twierdzą, że ten grzyb zawiera mutagen necatorin i nie można go jeść. Uważa się, że jest trujący, podczas gdy trucizna gromadzi się w ciele przez długi czas. Według innych źródeł toksyczność nekatoriny nie jest udowodniona.
Dubovik cętkował
Cętkowany Dubovik (łac. Bolétus erýthropus) jest znany wśród fanów „cichego polowania” pod kilkoma innymi nazwami: Dubovik jest z ziarnami, Poddubovik, borowik jest ziarnisty, siniak.
W postaci dorosłej czapka tego przedstawiciela królestwa grzybów może dorastać do 20 cm średnicy. Ma kształt półkuli, poduszki. Jego powierzchnia jest aksamitna, czasem pokryta śluzem. Kolor jest zdominowany przez brązowe odcienie z dodatkiem brązu, oliwki, czerwieni. 
Miąższ ciała owocowego żółty, bez smaku i bez smaku. Podczas cięcia lub naciskając niebieski.
Noga jest dość wysoka - do 15 cm Grubość - do 4 cm, ma kształt cylindra lub bulwy, czasem beczki. Kolor jest żółty z czerwonym. Odkurzone czerwonymi łuskami.
Hymenofor rurowy. Rury są pomalowane na żółty lub zielonkawy kolor. Po naciśnięciu zmień go na niebieski. 
Cętkowane Dubovik - mieszkaniec lasu z drzewami liściastymi i iglastymi w Europie, na Kaukazie, Syberii. Sezon owocowania jest długi, od maja do października.
Kucharze gotują go, a następnie przygotowują sosy lub przystawki. Dubovik nadaje się do suszenia.
Pieprznik czarny
Inną nazwą tego kurka jest róg lejka (łac. Craterellus cornucopioides). Ten grzyb ma strukturę hatpaloidów. Osiąga wysokość 5-12 cm, czapka ma kształt rurki lub miseczki z lejkiem w środku i falistą krawędzią zwróconą na zewnątrz. Górna część w kolorze jest czarna z brązowym. W dojrzałości staje się prawie czarny. Dolna część jest szara z brązowym. 
Miąższ owocu dobrze się kruszy. W młodych kurkach ciemnoszarych, dojrzałych - prawie czarnych. Aromat i smak słychać dopiero po ugotowaniu.
Interesujące będzie zapoznanie się z dobroczynnymi właściwościami kurków i tym, jak odróżnić fałszywe kurki od prawdziwych.
Noga bardzo niska, zwężona w dół. Ma taki sam kolor jak czapka.
W różnych źródłach czarne kurki przypisuje się grzybom mikoryzowym lub saprofitom. Rośnie w lasach z drzewami liściastymi lub różnymi, występuje w górzystych obszarach umiarkowanych stref klimatycznych półkuli północnej. 
Okres owocowania trwa długo - od lipca do października.
Podczas gotowania używaj tylko lejka rurkowego, noga nie nadaje się do jedzenia. W Europie czarne kurki należą do delikatnych grzybów. Jest gotowane, smażone, duszone, suszone.
Pepper Mushroom
Grzyb pieprzowy (łac. Chalcíporus piperátus) znany jest również pod dwoma innymi nazwami - mięta pieprzowa, mięta pieprzowa. Jest to tubularny przedstawiciel rodziny Boletovów, rodzaj szałwii. 
Jego kapelusz jest średniej wielkości - od 2 do 7 cm średnicy. Najczęściej brązowy, ale może również dawać czerwony, brązowy. Kształt jest zaokrąglony wypukły. Z wiekiem idzie do mieszkania. Gładkie, aksamitne złuszczenie mocno na powierzchni.
Ciało ma kolor żółty. Na konsystencji kruche. Po ściśnięciu czerwony. Jej smak jest gorący, jak pieprz. Zapach jest prawie niewidoczny.
Warstwa rurowa przechodzi do stopy. Po naciśnięciu rury zmieniają kolor na czerwony. 
Łodyga ma postać zwężonego cylindra, średnia największa - 3-8 cm wysokości i 0,3-1,5 cm szerokości. Jego kolor jest taki sam jak kolor czapki lub nieco lżejszy.
Grzyb tworzy związek z roślinami iglastymi. Rośnie pojedynczo lub w małych grupach w strefie północnej z umiarkowanymi warunkami klimatycznymi. Zbieracze grzybów spotykają go od połowy lata do połowy jesieni.
Większość źródeł na temat grzybów klasyfikuje ten grzyb jako warunkowo jadalny, twierdząc, że nadaje się do suszenia, smażenia, marynowania i solenia. Uważa się jednak, że zawiera on substancje toksyczne, które gromadzą się w organizmie i niekorzystnie wpływają na funkcjonowanie wątroby. 
Wiersz biały i brązowy
Wiersz biało-brązowy (łac. Tricholoma albobrunneum) pojawia się z brązową lub brązową czapką w postaci półkuli o średnicy od 4 do 10 cm. Gdy dojrzewa, czapka prostuje się i staje się otwarta lub płaska. Jego powierzchnia pokryta jest pęknięciami przypominającymi łuski. W porze deszczowej pokryty jest śluzem.
To ważne! Ponieważ grzyby są produktem trawionym przez przewód pokarmowy, nie powinny być spożywane wieczorem, zwłaszcza przed snem. Potrawy z grzybów nie dają dzieciom poniżej 5 lat.
Gęsta konsystencja pulpy, biała. Smak i zapach nie jest.
Noga większości grzybów rośnie o 3-7 cm, w niektórych okazach może osiągnąć 10 cm, w kształcie przypomina walec zwężony w dół. Większość jest gładka, dno jest włókniste. Kolor może być inny - biały na górze i brązowy, brązowy, czerwonawy na dole. 
Pod głową często pojawiają się białe talerze. Czasami są pokryte czerwonymi plamami.
Zbieracze grzybów najczęściej spotykają biało-brązowe ryadovku w grupach. Ciała owocowe pojawiają się w sierpniu - październiku. Siedlisko - prawie cała Eurazja.
W gotowaniu grzyb ten jest uważany za uniwersalny. Wymaga gotowania wstępnego. 
Wiersz żółty i czerwony
Naukowa nazwa tego grzyba to Tricholomopsis rutilans. Czasami także pod nazwą żółto-czerwone oczy, zaczerwienienie ryadovka.
Gdy tylko ten rząd wyjdzie z ziemi, jej kapelusz wybrzusza się. W procesie wzrostu prostuje się i osiąga średnicę 7 cm, a jego skóra jest matowa, gładka, żółto-czerwona lub żółto-pomarańczowa. Gęsto usiana łuskami fioletowymi lub bordowymi z brązowym kolorem.
Zalecamy zapoznanie się z takimi typami rzędów jak ziemisty, biały, żółto-brązowy, szary i topola, a także nauczenie się, jak trawić rzędy.
Miąższ owocowego ciała jest mięsisty. Malowane na żółto. Jej smak jest niczym niezwykłym. Zapach jest kwaśny. 
Czapka utrzymuje niską, cienką nogę - 5-7 cm wysokości i 1-1,5 cm szerokości. W formie ma postać cylindra rozciągniętego do dołu. Niektóre okazy są zakrzywione. Kolor jest żółto-czerwony, z łuskami.
Pod spodem czapki znajdują się żółte płytki.
Ten przedstawiciel rodziny rynkowow jest rzadkim gościem lasów iglastych. Jest saprotroficzny. Pojawia się na martwym drewnie od lipca do października. 
Żółto-czerwona ryadovka nie jest popularna wśród grzybiarzy. Wielu uważa to za niejadalne. Ci, którzy jedzą, solą i marynują. Zbieraj tylko w młodym wieku.
Wiesz? Na początku XXI wieku naukowiec z Uniwersytetu Hokkaido Tosiyuki Nakagaki przeprowadził eksperyment, w którym próbował dowiedzieć się, czy żółty grzyb może znaleźć kostkę cukru w labiryncie. W rezultacie doszedł do wniosku, że grzybnia może zbierać dane o swoim środowisku, dowiedzieć się, gdzie ono jest, i przekazywać te informacje „potomkom”.
Gigantyczna świnia
Svinuha lub gigant ryadovka (łac. Leucopaxillus giganteus) - to duży grzyb w kapeluszu o średnicy 10-30 cm w postaci lejka z falistym obrzeżem w kolorze białym. 
Kapelusz znajduje się na grubej białej nodze - do 3,5 cm średnicy. Ma kształt cylindra z bulwiastą podstawą. Osiąga wysokość 4-7 cm.
Miąższ jest biały, z proszkowym aromatem, bez smaku.
Pod pokrywą znajdują się częste zstępujące płyty. Są białe u młodych przedstawicieli, kremowe u starych. 
Gigant Svinuha rośnie w Rosji na Kaukazie. Rośnie w grupach, może tworzyć „kręgi czarownic”.
Kucharze używają go tylko w gatunkach gotowanych lub solonych.
Deska sedesowa
Ucho jednego (łac. Lactárius flexuósus) uważa się za syroliczny. Jest to średniej wielkości grzyb z czapką o średnicy 5–10 cm, wypukły u młodych przedstawicieli, a później lejkowaty z zakrzywionym brzegiem. Jego kolor jest szary z różowym, fioletowym lub brązowym połyskiem. Może zawierać ciemne koncentryczne okręgi. 
Ciało owocu ma gęste białe ciało. Wytwarza mleczny sok. Zapach z nutą owoców.
Noga jest pomalowana tonem z czapką. Ma wysokość do 9 cm i szerokość do 2,5 cm, ma kształt cylindra. W młodych przedstawicielach jest gęsty, w starości staje się pusty.
Pod głową znajdują się rzadkie żółte płytki. Na początku życia grzyba rosną, a następnie schodzą. 
Od lipca do października prom pojawia się sam lub w grupach w lasach zdominowanych przez osiki i brzozy. Грибники также знают её под именами подорешница, подорожница, млечник серый, груздь серо-лиловый. Собирают для засолки.
Строфария сине-зелёная
Stropharia aeruginosa - мелкий гриб, имеющий шляпку в виде конуса величиной 3-8 см в поперечнике. Её поверхность окрашена в сине-зелёный цвет. Кожица влажная и скользкая. Усеяна охряными пятнами.
Мякоть имеет непривлекательный синий либо зелёный цвет, слабый запах и горьковатый вкус. 
Ровная ножка вырастает до 12 см в высоту и до 2 см в ширину. Как и шляпка, она скользкая, мохнатая. Ma biały pierścień.
Pod płytą czołową znajduje się hymenofor. Płyty są często dodawane do nogi. Są pomalowane na niebiesko lub fioletowo.
Grzyb można znaleźć na pniach, w oborniku, na glebie nasyconej humusem. Rośnie w lasach Eurazji i Ameryki Północnej.
Można go jeść w formie solonej i pieczonej, ale uważa się, że jest bez smaku. 
Piękna Russula
Innym przedstawicielem warunkowo jadalnych grzybów jest Russula trądzik różowaty. Ma wypukłą czapkę o średnicy 10 cm, pomalowaną na jasnoczerwony kolor. W miarę rozwoju czapka prostuje się i wygląda jak półkula, a następnie staje się prostaty, lekko wcięta w środku.
Przeczytaj, jak wygląda Russula i jakie są rodzaje rusułków.
Z biegiem czasu traci swój jasny kolor, który zmienia się w wyblakły. Pod maską znajduje się hymenofor w postaci białych lub kremowych talerzy.
Miąższ pięknej Rusuli jest biały i gęsty. Jej zapach jest wyraźny. W smaku jest gorycz. 
Łodyga jest krótka - rośnie do maksymalnej wysokości 4 cm, w większości grzybów jest prosta, ale jest również zakrzywiona. Jest koloru białego, czasem z różowawym połyskiem.
To grzybiarze z grzybami znajdują się głównie w lasach z drzewami liściastymi, ale czasami także wśród nasadzeń iglastych. Okres owocowania przypada na lato i jesień.
W gotowaniu piękna russula jest przygotowywana tylko z innymi grzybami lub podawana w marynacie z octu. Sam w sobie jest bez smaku. 
Czernienie Russula
Grzyb ten w encyklopediach zbieraczy grzybów można znaleźć również pod nazwą czerniejącego podlozhdok. W języku łacińskim jego nazwa brzmi jak Russula nigricans.
Jest to dość duża russula z czapką o średnicy od 5 do 25 cm, a kiedy się pojawi, czapka jest pomalowana na biało, ale później zmienia kolor na szary i czarny.
Miąższ owocu łatwo pęka, ale ma gęstą konsystencję. Kolor jest biały. Gdy cięcie zmieni kolor na różowy. Przyjemny w smaku, ale z lekką goryczką. Aromat jest również przyjemny, choć łatwo wyczuwalny. 
Noga rośnie do 10 cm, w kształcie przypomina walec. Kolor jest brązowy.
Hymenophor w tej wyspie jest lamelarny. Płyty są rzadkie, białe, szare z czasem. Były próbki z czarnymi płytkami.
Aby uniknąć ciężkiego zatrucia, a nawet śmierci, dowiedz się, jak za pomocą metod ludowych możesz sprawdzić grzyby pod kątem ich jadalności.
Złapany na obszarach o umiarkowanych warunkach klimatycznych oraz w zachodniej części Syberii. Owocowanie rozpoczyna się latem i trwa do mrozu.
Tylko młodzi przedstawiciele nadają się do jedzenia. Są jedzone gotowane i solone. 
Morel stożkowy
Morchella conica to interesujący grzyb o wyglądzie napierśnika. Jego kapelusz jest złożony, komórkowy, do 9 cm wysokości w postaci długiego stożka koloru brązowego z żółtym lub czarnym odcieniem. Jej wnętrze jest puste.
Noga w postaci cylindra, 2-4 cm wysokości, pusta. Powierzchnia jest pokryta rowkami. Kolor jest biały, żółty, szary, brązowawy.
Ciało jest bardzo kruche. Może być biały lub kremowy. Bez smaku i bez zapachu. 
Stożek Morela odnosi się do saprofitów sprężystych. Okres owocowania przypada na kwiecień - czerwiec. Jest to dość rzadkie. Siedlisko - lasy, parki, ogrody.
Kucharze gotują, smażą i suszą po wstępnej obróbce cieplnej.
Czapka Morel
Grzyb ten, podobnie jak poprzedni, ma korpus z owoców czapeczki z czapeczką w kształcie czapki, która leży luźno na łodydze. Rozmiar czapki jest mały - do 5 cm wysokości i do 4 cm średnicy. Jego kolor zależy od tego, gdzie grzyb rośnie i na jakim etapie rozwoju się znajduje. Może być brązowy, brązowy, żółty, ochra. Jego powierzchnia jest złożona. 
Ciało łatwo pęka. Nie posiada specjalnego smaku. Ma zapach wilgoci.
Noga ma długość do 11-15 cm, w młodości jest biała z żółtawym odcieniem i przypominająca bawełnę, w dojrzałości jest ochra i pusta.
Siedliska - kraje o klimacie umiarkowanym na półkuli północnej. Grzyb preferuje lasy liściaste i mieszane, obszary w pobliżu wody. Grzyby natrafiają na duże grupy czapek więcej, liczących od 50 do 70 egzemplarzy. Sezon owocowania to kwiecień i maj.
Niektóre źródła twierdzą, że grzyb ten jest niejadalny i może powodować zatrucie. Jednak często określa się go jako warunkowo jadalny, podając zalecenia dotyczące obróbki wstępnej. 
Tinder jest siarkowo-żółty
Polyporic sulphureus (łac. Laetíporus sulphúreus) nie jest zalecany do częstego spożywania, ponieważ istnieją dowody na jego toksyczność. Ciała owocowe grzyba pasożyta nie osiadają zbyt wysoko na drzewach ani na pniach.
Na początku przypominają żółte lub pomarańczowe krople. W miarę jak się rozwijają, stają się podobne do ucha - rośnie kilka pseudo-głów, wielkości 10-40 cm w kształcie kibiców. Ten „projekt” może ważyć do 10 kg.
Ich mięso jest soczyste, miękkie, kruche, o niezbyt ekspresyjnym zapachu i kwaśnym smaku. Kolor jest biały. 
Hymenofor tego spoiwa ma postać żółtych rur o długości 0,2-0,4 cm.
Korpulentna żółta szopa jest pasożytnicza dla wielu drzew liściastych, owocowych i iglastych. Osiedlili się na nich od maja do września.
Gotowanie tego grzyba kosztuje około 40 minut. Tylko świeże okazy nadają się do jedzenia. Są smażone, gotowane, marynowane, solone. 
Skala Tinder
Łuskowaty młyn łupkowy (łac. Polýporus squamósus) jest dobrze znany grzybiarzom z powodu jego powszechnego występowania. Ciała owocowe znajdują się nisko na drzewach. Po pierwsze, mają postać nerki, a potem - prostaty. Średnica wynosi 30 cm, są one w kolorze żółtym lub szarym. Powierzchnia jest usiana ciemnobrązowymi łuskami.
Tinder ma miękką miazgę, która jest miękka i gąbczasta w dojrzałych okazach.
Noga grzyba ma długość do 10 cm i grubość do 4 cm, a jego kolor jest biały, u podstawy jest brązowy z czarnym. 
Rubic spotyka się w Europie i Stanach Zjednoczonych. Najczęściej rośnie wiosną na pniach słabych drzew, ale może również wystąpić latem i jesienią.
Jedzenie jest spożywane tylko w młodym wieku. Można go jeść po gotowaniu, soleniu i marynowaniu.
Ogród Entoloma
Entoloma clypeatum pojawia się po raz pierwszy z kapslem w kształcie dzwonu, który w końcu zmienia się w wypukły-wklęsły z postrzępionymi krawędziami. Jego kolor zmienia się również w czasie - początkowo jest biały z szarością, następnie staje się beżowy lub szary z brązowym, a pod koniec życia - szaro-brązowy. 
Pod czapką znajdują się szerokie i rzadkie różowe płytki, które są przymocowane do średniej wysokości pnia (do 10 cm) w kolorze białym, różowym lub szarym z lekką podstawą.
Pulpa z entomolu może być gęsta lub miękka w konsystencji. Ma mączny smak i aromat. Jest w kolorze białym.
Zapoznaj się z niejadalnymi grzybami, takimi jak grzyby osiki, amanitas, svinushki i lasnoopyat.
Zbieracze grzybów z reguły spotykają tego grzyba rosnącego w grupach. Żyje w lasach, może rosnąć w sadach. Okres owocowania przypada na maj - lipiec. 
Entolomus jako warunkowo jadalny grzyb o przeciętnym smaku stosowany jest w kuchni do smażenia, gotowania, marynowania i solenia. W Europie są kraje, w których jest uważany za dobry grzyb.
Dlatego rozważaliśmy tylko niektóre warunkowo jadalne grzyby. W rzeczywistości są o wiele więcej. Jedna rzecz łączy je wszystkie - powinny być gotowane przed użyciem, aby usunąć nieprzyjemny smak i zapach, i aby nie było żadnych nieprzyjemnych niespodzianek z przewodu pokarmowego.
