Wszystkie rośliny z wydziału nasion indyjskich (kwitnienia) są podzielone na grupy i mogą dotyczyć osobników dwupiennych lub jednopiennych. W tym artykule zostaną omówione różnice między roślinami dwupiennymi i jednopiennymi, jaka jest dwupienność i które rośliny należą do grupy dwupiennej.
Czym jest dwuznaczność
Do grupy dwupiennych należą kopie, które mają kwiaty żeńskie lub męskie, to znaczy słupki i pręciki nie mogą być razem na tym samym kwiacie, a nawet na tej samej florze. W związku z tą funkcją możliwość samozapylenia jest całkowicie wykluczona. Rośliny mogą być zapylane przez ksenogamię - zapylanie krzyżowe, dzięki czemu pyłek z jednego okazu jest przenoszony na piętno słupków innej rośliny.
Zatem zapylanie kwiatów jest możliwe tylko wtedy, gdy pszczoły i inne owady, które używają pyłku roślinnego, przeprowadzają proces zapylania. Wadą zapylenia krzyżowego jest fakt, że połowa kwiatów nie wytwarza nasion.
To ważne! Niektórzy naukowcy są skłonni sądzić, że możliwe jest nie tylko okazy roślin okrytozalążkowych, ale także okazy niekwiatowe, które są obdarzone męskimi i żeńskimi narządami generatywnymi, można podzielić na płeć roślin i przypisywać je dwupiennym lub jednopiennym. Dlatego te grupy często obejmują rośliny, które nie są podatne na kwitnienie.
Jaka jest różnica między roślinami jednopiennymi a roślinami dwupiennymi?
Rośliny jednopienne charakteryzują się obecnością heteroseksualnych kwiatów na jednym okazie, podczas gdy kwiaty dwupienne mają tylko jedną płeć na pojedynczej roślinie. Te jednopienne są często zapylane za pomocą wiatru, to znaczy pod wpływem powietrza pyłek z jednego kwiatu jest przenoszony na inny, rośliny dwupienne są zapylane tylko wtedy, gdy pyłek jest przenoszony z kwiatu męskiego na samicę przez owady.
Przedstawiono rośliny dwupienne pistacja, topola, osika, aktynidy, kwaśny szczaw, figi, konopie, aksamit.
Rośliny jednopienne reprezentują orzechy włoskie, Echinocystis, grab, komosa ryżowa, brzoza, leszczyna, kukurydza, jałowiec, dynia, ogórek.
Dwupienni przedstawiciele
Aby mieć pojęcie o roślinach dwupiennych, należy wziąć pod uwagę krótki opis niektórych przedstawicieli tej grupy.
Actinidia
Actinidia to rodzaj drzewiastych liany, które liczą 75 gatunków. Actinidia są powszechne w południowo-wschodniej części Azji i Himalajów. Należą do krzewów, winorośli, których cechą jest tendencja do opadania liści. Nerki tych roślin są całkowicie lub częściowo ukryte w bliznach liści, liście są na przemian ułożone, z postrzępioną krawędzią. Kwiaty mogą być małe, o średnicy około 1 cm lub średniej do 3 cm.
Większość gatunków ma bezwonne, białe kwiaty, czasami występują pąki o złocistożółtym lub pomarańczowym odcieniu. Owoc rośliny reprezentuje podłużna jagoda, żółto-zielona lub jasnopomarańczowa. Najbardziej znaną aktinidią jest przysmak aktynidii, znany wszystkim jako kiwi.
Dowiedz się, jak uprawiać aktinię w ogrodzie i jakie ma użyteczne właściwości.
Actinidia jest sadzona jako roślina ozdobna, często stosowana jako lek, a owoce jadalnych odmian są spożywane.
W naturze aktynidia rośnie w rzadkich lasach, gdzie powstaje naturalna półcień, dlatego pożądane jest stworzenie takich samych warunków lądowania w domu. Pomimo faktu, że aktynidia rośnie dobrze na zacienionych obszarach, lepiej jest sadzić ją po słonecznej stronie, ponieważ owocowanie zachodzi tylko przy wystarczającym oświetleniu. Actinidia dobrze się czuje na glebach o niskiej zawartości azotu i fosforu, nie toleruje gleb alkalicznych. Najlepszą opcją są gleby lekko kwaśne. Niepożądane jest sadzenie roślin na ciężkiej glebie gliniastej.
To ważne! Jeśli aktynidia jest sadzona jako kultura owocująca, konieczne jest połączenie roślin żeńskich i męskich w jednym sadzeniu - na każde 3 osobniki z kobiecymi kwiatami musi być co najmniej 1 przedstawiciel męski.
Aksamit
Aksamit należy do drzew liściastych, osiąga od 20 do 30 m wysokości, o rozległej średnicy pnia około 120 cm. Korona drzewa w lasach jest wysoko podwyższona, w pojedynczych nasadzeniach charakteryzuje się kulistym kształtem. Roślina ma popielato-szarą korę o pięknym dekoracyjnym wyglądzie, na młodej korze drzew ze srebrnym przelewem. Górna warstwa kory charakteryzuje się aksamitną strukturą, jest reprezentowana przez korek o grubości ponad 5 cm, wewnętrzna warstwa kory ma żółty kolor, specyficzny zapach. Liście są bogate w zieleń, liście są ułożone na przemian, kształt jest podobny do liści popiołu, ale z węższymi płytkami i charakterystycznym nieprzyjemnym zapachem.
Kwiaty są dość małe, niepozorne, średnica - do 1 cm, mają zielonkawy odcień, kwiaty zbiera się w kwiatostanach wiechowatych, długość - do 12 cm. Dojrzewanie owoców ma miejsce jesienią, owoce kuliste, czarne, błyszczące, nie nadają się do spożycia, charakteryzują się ostrym nieprzyjemnym zapachem. Aksamit można znaleźć w Mandżurii, na terytorium Chabarowska, w Amur i Primorye, Chinach, Korei, Tajwanie, Sachalinie, na Wyspach Kurylskich w Japonii. Aksamit jest rośliną reliktową, ponieważ drzewo to istniało na długo przed zlodowaceniem.
Wiesz? Reliktowe rośliny obejmują przedstawicieli flory, które były powszechne w dawnych epokach geologicznych.
Aksamit jako roślina ozdobna jest bardzo popularny w krajach europejskich i Ameryce Północnej, popularny do sadzenia w regionach Azji Środkowej i na Kaukazie. Aksamit jest używany do celów leczniczych, jest to dobra roślina miodowa. Ponadto kora jest często używana do uzyskania żółtego barwnika do barwienia różnych rodzajów tkanin. Duża warstwa korka jest wykorzystywana do produkcji korków do zamykania butelek, wykorzystywanych jako materiał budowlany do spławików, pław ratunkowych, napierśników, pamiątek. Korek z drzewa jest wystarczająco łatwo oddzielony, nie szkodząc samemu drzewu. Aksamitne drewno charakteryzuje się pięknym kolorem i wyrazistym wzorem, dlatego służy do produkcji mebli i elementów dekoracyjnych.
Przy wyborze miejsca do lądowania należy wziąć pod uwagę aksamit że drzewo jest długowieczne, aby jego korzenie nie zaszkodziły budynkom, umieść drzewo z dala od budynków. Ponadto, jeśli w przyszłości planujesz zbudować coś w pobliżu drzewa, spróbuj przesunąć się jak najdalej od aksamitu, aby nie uszkodzić korzeni i nie zniszczyć rośliny. Drzewo powinno być zaopatrzone w cień, dlatego lepiej sadzić go w ogrodzie, odpowiednia gleba do sadzenia to glina uprawna, nieodpowiednia do sadzenia piaszczystej gleby.
Przeczytaj także, co jest przydatne aksamit Amur.
Drema
Dramat jest corocznym, dwuletnim, w niektórych przypadkach wieloletnim, osiąga wysokość 80 cm, w zależności od wieku drzemki, roślina charakteryzuje się pewnymi różnicami w wyglądzie. Małe okazy mają owalne liście, osiągające długość 10 cm, z czasem roślina wydaje się rozwidlona, z parami lancetowatych liści. Pąki o średnicy do 3 cm są przedstawione w postaci kwiatostanów i znajdują się na szczycie łodygi, każdy pączek ma 5 płatków, kwitnie od późnej wiosny do wczesnej jesieni, kwiat jest biały. Dram jest powszechny w krajach europejskich, zachodniej Azji i Ameryce Północnej.
Drema jest czasami używana do produkcji artykułów higienicznych, ponieważ ma dużą liczbę saponin, które w postaci roztworów z mieszaniem mogą tworzyć gęstą, odporną piankę. Drema jest więc dość odporną na zimno rośliną, zdolną do przetrwania zimnych i surowych zim. Obecnie drzemanie nie jest kulturalne i nie jest wykorzystywane w przemyśle.
To ważne! Maksymalna dekoracyjność senności jest osiągana przy lądowaniu na osuszonych neutralnych, lekko kwaśnych glebach, normalna roślina rozwija się na suchych glebach piaszczystych.
Dramat rośnie w dobrze oświetlonych obszarach, ale może tolerować lekką półcień, więc lepiej sadzić go na słonecznych obszarach. Roślina nie potrzebuje szczególnie żyznej gleby, dobrze rośnie na zwykłej glebie ogrodowej, jedynym warunkiem jest kruchość gleby.
Wierzba
Wierzba to rodzaj roślin drzewiastych, który obejmuje około 550 gatunków. Drzewa rosną do 15 metrów wysokości, czasami występują gatunki do 40 metrów. Okazy rosnące na północy są skarłowaciałe, a na obszarach górskich wierzby występują jako skarłowaciałe krzaki pełzające, o minimalnej wysokości do kilku centymetrów. W zależności od rodzaju wierzby liście mogą być gęste, kręcone, jasnozielone lub rzadkie, penetrujące szaro-zielone lub szaro-białe. Liście są sadzone naprzemiennie, blaszka może być szeroka eliptyczna lub dość wąska i długa, z litymi lub postrzępionymi krawędziami, błyszczącymi płytkami.
Charakterystyczną cechą niektórych gatunków jest obecność wystarczająco dużych przylistków, które rozwijają się najczęściej u młodych pędów. Rozgałęzione łodygi, gałęzie rośliny są raczej cienkie, elastyczne, podatne na kruchość, pąki mogą być ciemnobrązowe, czerwono-żółte. Kwiaty wierzby są bardzo małe, zebrane w gęste kwiatostany, więc łatwo je zobaczyć. Po kwitnieniu pojawiają się owoce - pudełka z małymi puszystymi nasionami. Wierzba jest pospolitą rośliną i rośnie w środkowej części Rosji, w Ameryce Północnej, niektóre gatunki rosną w tropikach.
Zapoznaj się z niuansami uprawy takich gatunków wierzby, jak: całolistny, biały, kulkowy, płaczący, kozioł, karłowaty.
Wierzba jest wykorzystywana jako okaz dekoracyjny, często niektóre gatunki są sadzone w celu wzmocnienia luźnej gleby i piasku, ponieważ system korzeniowy drzewa jest obfity, bardzo rozwinięty, z licznymi gałęziami. Drewno służy do produkcji naczyń i elementów dekoracyjnych. Wierzba jest cenną rośliną miodową, niektóre gatunki kory nadają się do garbowania skóry. Drewno jest często używane jako materiał do produkcji wyrobów z wikliny. Liście wierzby są popularne w tradycyjnej medycynie jako surowiec leczniczy.
Wierzba rośnie dobrze na glebach gliniastych i piaszczystych, sadzi drzewo w obszarze o najbardziej wilgotnej glebie, w dobrze oświetlonym miejscu.
Figi
Fig to subtropikalna roślina liściasta, należy do rodzaju Ficus. Drzewo ma jasnoszarą gładką korę. Roślina charakteryzuje się obecnością dużych, naprzemiennie sadzonych wielopłatkowych lub oddzielonych twardych liści. Liście zatokowe mają pędy generatywne i zawierają kwiatostany dwóch rodzajów - kaprifigi i figi. Kaprifigami to męskie kwiaty, mają małe kwiatostany, figi to żeńskie kwiaty z dużymi kwiatostanami.
Figi są zapylane przez osamowo-blastofagiczne, przenoszą pyłek z męskich drzew na samicę. Owoce pojawiają się na drzewie - figi, wewnątrz z dużą ilością nasion, słodkie i soczyste. W zależności od odmiany, kolor owocu może być żółty, niebieski lub ciemnoniebieski, często występują żółto-zielone owoce.
Prawdopodobnie będziesz zainteresowany nauczeniem się, jak uprawiać figi w domu i na otwartym polu, a także czytać, co sprawia, że figi są przydatne.
Figi stały się powszechne na Morzu Śródziemnym, na Zakaukaziu, na południowym wybrzeżu Krymu, w Azji Środkowej. Często drzewo figowe jest sadzone, aby uzyskać zbiory fig, które są spożywane świeże, suszone i konserwowane, są osobnym przysmakiem, a także mogą być używane do wytwarzania dżemu i jako dodatek do innych deserów. W medycynie ludowej liście figowe są wykorzystywane jako surowiec leczniczy.
Posadź drzewo w dobrze oświetlonym miejscu na południu działki, aby figi były chronione przed silnymi wiatrami. Drzewo preferuje lekkie gliny, o dobrej oddychalności.
To ważne! Figi są również sadzone jako roślina doniczkowa w mieszkaniu, nie rosną bardzo duże, ale są zdolne do owocowania.
Konopie indyjskie
Konopie to coroczna roślina z włókien łykowych. Charakteryzuje się obecnością wyprostowanej łodygi, zaokrąglonej u podstawy, przeciwnej pozycji liścia w górnej części rośliny, a następnej - w dolnej części. Liście są złożone, mają 5-7 liści z postrzępioną krawędzią, podstawa łodygi jest więcej niż górna. Kwiaty rośliny są reprezentowane przez kwiatostany w postaci złożonego kolca, w miejscu którego pojawiają się orzechowe małże, o jajowatym lub wydłużonym kształcie, gładkiej lub żebrowanej strukturze, w kolorze szaro-zielonym lub brązowym. Roślina jest szeroko rozpowszechniona na całym świecie, może rosnąć zarówno w strefach tropikalnych, jak i umiarkowanych.
Wcześniej roślina była uprawiana w celu uzyskania z niej nasion i oleju, a także włókien używanych w życiu codziennym. Konopie były również wykorzystywane do celów medycznych, na ich podstawie wytwarzano narkotyki rekreacyjne. Konopie mogą być przydatne do produkcji lin, lin, kabli, odzieży, papieru i nici, ponieważ roślina składa się z bardzo mocnych włókien.
Dowiedz się, czym jest konopie techniczne i co składa się z rośliny.
Konopie są dość wymagające na glebie i miejscu wzrostu. Dlatego przed opuszczeniem statku konieczne jest stworzenie wszystkich niezbędnych warunków. Roślina preferuje dobrze oświetlone obszary pod otwartym słońcem, gleba musi zawierać dużo składników odżywczych, być pochłaniająca wilgoć, ponieważ konopie nie tolerują suszy.
Pokrzywa
Pokrzywa jest wieloletnim ziołem, charakteryzuje się obecnością silnych korzeni i wieloma małymi gałęziami. Pokrzywa może mieć wysokość od 30 cm do 2 m. Na łodydze i liściach znajduje się wiele płonących włosów. Łodyga jest trawiasta, na której liście są przeciwne. Blaszka jest reprezentowana przez formę jajowato-sercowatą lub lancetowatą, do 17 cm długości i do 8 cm szerokości.
Krawędzie są pokryte dużymi zębami. Na pokrzywie rozwijają się raczej długie kwiatostany, na których sadzi się wiele małych zielonkawych kwiatów, zamiast kwiatów z czasem pojawiają się nasiona, reprezentowane przez suche, ściśnięte żółte lub brązowawe orzechy. Można wyprodukować do 22 000 nasion na próbkę. Występuje w Europie, Azji, Chinach i Ameryce Północnej.
Przeczytaj o leczniczych właściwościach konopi pokrzywy i pokrzywy oraz dowiedz się, jak używać pokrzywy jako opatrunku.
Pokrzywa jest rośliną często spożywaną, na jej podstawie przygotowywane są zupy, barszcz, sałatki. Używany jako pasza dla zwierząt. W medycynie ludowej liście pokrzywy są używane do przygotowywania naparów i wywarów.
Pokrzywowa pokrzywa odnosi się do roślinności chwastów, dlatego może rosnąć na każdej glebie, zwłaszcza na glebach bogatych w azot. Roślina jest kochająca światło, ale może również dobrze rosnąć w półcieniu i cieniu.
Laur
Rodzaj Laurus odnosi się do subtropikalnych drzew lub krzewów. Laur jest wiecznie zieloną rośliną, która osiąga wysokość około 15 m, z brązową gładką korą i nagimi pędami. Korona drzewa ma gęsty, piramidalny kształt. Liście na pędach są sadzone na przemian, mają solidną krawędź, nagie, proste, mogą osiągnąć długość 20 cm, szerokość 4 cm Liście mają przyjemny aromat, charakteryzują się podłużną lancetowatą lub eliptyczną płytką zwężoną do podstawy. Kolor liści jest ciemnozielony w górnej części liści, w dolnej - jaśniejszy.
Kwiaty laurowe zbierane są w kwiatostanach parasoli, znajdują się na końcach gałęzi w kilku kawałkach, w pachwinach liściastych. Kwiaty są resztkowo małe, żółtawe, ostatecznie zamieniając się w ciemnoniebieskie owoce. Laurel rośnie na Morzu Śródziemnym, Zakaukaziu i Wyspach Kanaryjskich.
Zapoznaj się z zasadami uprawy lauru w domu, na zewnątrz, z nasion, a także jak propagować laur i jakie ma właściwości.
Laur jest używany jako przyprawa, olejek eteryczny stosowany w gotowaniu jest przygotowywany z liści. Również liść laurowy jest surowcem leczniczym do przygotowania różnych środków terapeutycznych.
Laurel najlepiej poczuje się w dobrze oświetlonym miejscu, ale może tolerować lekką półcień. Roślina nie jest wymagająca w glebie i normalnie toleruje suszę. Zaleca się sadzenie nawozów organicznych i mineralnych w glebie przed sadzeniem, aby roślina lepiej się rozwijała.
Rokitnik
Rodzaj rokitnika obejmuje dwa gatunki. Rośliny to krzewy lub drzewa o wysokości od 10 cm do 6 m, czasem do 15 m. Liście są sadzone na przemian, raczej długie i wąskie, kolor liści jest zielony, powierzchnia płytki jest pokryta małymi szarymi kropkami. Rokitnik kwitnie wcześniej niż kwitną liście, kwiaty są małe, niepozorne. W miejsce kwiatu pojawia się pestczak, który składa się z orzecha i pojemnika. Цвет плодов имеет красный или оранжевый оттенок, на ветке они расположены очень густо. Растет облепиха в Европе, Азии, Монголии, Китае.
Плоды облепихи часто используются в качестве продукта питания, их едят сырыми, готовят напитки, масло из облепихи применяется в косметологии и медицине. Niektóre rodzaje rokitnika są roślinami ozdobnymi, sadzi się je, aby wzmocnić zbocza drogi lub stworzyć żywopłoty. Liście drzewa są wykorzystywane jako surowce garbujące.
Dowiedz się, które popularne odmiany rokitnika, zasady sadzenia, jak rozmnażać rokitnika i kiedy go zbierać, jakie są cechy rokitnika, a także jak uprawiać Shepherdia, jakie są jego zalety i jak sok z rokitnika jest przydatny dla organizmu i jak wytwarzać kompot z rokitnika.
Obszar lądowania rokitnika powinien być dobrze oświetlony, drzewo nie boi się bezpośredniego światła słonecznego, preferuje lekkie gleby neutralne, dobrze toleruje nawozy regularne i reaguje na nie bogatymi zbiorami.
Jemioła
Jemioła należy do rodzaju półpasożytniczych krzewów, które są wiecznie zielone. Jest mocowany na gałęziach roślin, z czasem rośnie w zielony duży krzew. Gałęzie jemioły osiągają długość 80 cm, roślina ma przeciwne lub okrężne liście, które biorą udział w fotosyntezie. Jemioła otrzymywana z wody i substancji mineralnych z zakładu, na którym osiadła.
Kwitnie bardzo małe pąki, do 3 mm średnicy, zielonkawo-żółty kolor, na miejscu kwiatu pojawia się żółtawy lub czerwonawy owoc, jest reprezentowany przez fałszywą jagodę, z lepką miazgą. W naturze występuje do 70 gatunków jemioły, które rosną głównie w subtropikach i tropikach kontynentu afrykańskiego, w tropikach Azji i na północy Australii, praktycznie w całej Europie.
Wiesz? Jemioła była używana jako tradycyjna dekoracja świąteczna w Anglii do drugiej połowy XIX wieku, w tym czasie Anglicy zaczęli dekorować choinkę, która stała się symbolem Bożego Narodzenia.
Owoce jemioły są pokarmem dla ptaków. Nadaje się również do produkcji kleju. Tradycyjna medycyna zawiera receptury ekstraktu z młodych liści rośliny, wykorzystywane do różnych problemów zdrowotnych.
Ponieważ jemioła przypisywana jest roślinom pasożytniczym, nie jest specjalnie uprawiana, okaz ten może pasożytować na drzewach topoli, klonu, sosny, brzozy i owoców.
Aspen
Osika należy do gatunków drzew liściastych z rodzaju Topola. Roślina charakteryzuje się obecnością kolonovidnogo pnia, wysokość - do 35 m, średnica - 1 m. Drzewo rośnie bardzo szybko, ale jest podatne na choroby drewna, więc czas życia nie przekracza 90 lat. Korzenie sięgają głęboko pod ziemię, obficie rosną kilka metrów. Drzewo ma gładką korę o zielonkawym lub szarym kolorze, pęka z wiekiem i zmienia kolor na ciemniejszy.
Aspen ma inny układ liści, są one reprezentowane przez okrągłe lub rombowe płytki, do 7 cm długości, z ostrym lub tępym końcem, liść ma grzywiaste krawędzie. Kwiaty charakteryzują się niewielkimi rozmiarami, są zbierane w kwiatostanach kolczyków, mogą być czerwonawe lub zielonkawe, do 15 cm długości, kwitnienie występuje przed pęknięciem pąka. Po kwitnieniu owoc tworzy pudełko, nasiona są przykryte puszką (pudrem pudrem), dzięki czemu rozprzestrzeniają się na dziesiątki kilometrów. Osika znajduje się w pobliżu lasu i tundry, rośnie w lesie i stepie leśnym. Jest drzewo w Europie, Kazachstanie, Chinach, Mongolii, Korei.
Przeczytaj także o właściwościach leczniczych osiki i jej kory.
Osika jest często popularna jako drzewo ozdobne, wylądował zaułkami w parkach miejskich. Kora jest używana do garbowania skóry, jest źródłem żółtej i zielonej farby. Drzewo należy do dobrych roślin miodowych. Drewno jest wykorzystywane do budowy domów, w postaci pokrycia dachowego. Osika jest również wykorzystywana jako surowiec w tradycyjnej medycynie, kora i liście są uważane za lecznicze.
Osika jest lepiej sadzona w dobrze oświetlonych obszarach, ale może tolerować lekką półcień, nie jest wymagająca na glebie, dobrze rośnie zarówno na glebach słabych, jak i odżywczych, kwaśnych i zasadowych. Jedyne wymaganie dla gleby - nie powinno być suche, piaszczyste, bagienne lub zamarznięte. Osika jest również słabo tolerowana przez wysokie wody gruntowe, dlatego te cechy należy uwzględnić przy sadzeniu.
Szparagi
Szparagi to rodzaj roślin, który ma około 210 gatunków. Może rosnąć w postaci krzewów trawiastych i karłowatych. Roślina ma dobrze rozwinięte kłącza, silnie rozgałęzione łodygi. Na łodygach znajduje się wiele gałęzi w kształcie igieł. Szparagi mają słabo rozwinięte, małe liście, reprezentowane przez łuskowate lub kłujące okazy. Roślina kwitnie małymi pąkami, które zbiera się w kwiatostanach pojedynczych, tarczycowych lub racemicznych.
Kwiat ma 6 płatków, które ułożone są w dwa koła. W miejsce kwiatu powstaje owoc w postaci jagody, która zawiera jedno lub kilka nasion. Jagody są dojrzałe czerwone lub jasne pomarańczowe Szparagi można znaleźć w klimacie umiarkowanym Ameryki Północnej, Europy, Azji Środkowej, Australii i Nowej Zelandii.
Wiesz? Szparagi to naturalny afrodyzjak. W starożytnej Grecji nowożeńcy nosili wieńce z tej rośliny na głowach, aby wkrótce pojawiło się potomstwo, a na francuskich ucztach weselnych na stole nowożeńców zawsze były co najmniej trzy potrawy ze szparagami.
Szparagi są często używane jako warzywa uprawiane komercyjnie na sprzedaż. Szczególnie cenne pędy szparagów lekarskich, które rosną nie więcej niż 20 cm, mają nierozciągniętą głowę, w tym stanie są najbardziej przydatne do spożycia przez ludzi. Takie pędy gotują się, konserwują, przygotowują sałatki i zupy. Pędy szparagów są również stosowane w medycynie tradycyjnej, a esencja uzyskana z rośliny jest wykorzystywana w produkcji leków homeopatycznych.
Szparagi to dość wymagająca uprawa, dlatego należy bardzo ostrożnie wybrać miejsce lądowania, obszar powinien być dobrze oświetlony, bezwietrzny, lepiej posadzony po południowej stronie stanowiska. Roślina woli rosnąć na lekkich glebach piaszczystych bogatych w próchnicę.
Spośród dość dużej rodziny roślin strączkowych roślin warzywnych, fasola pewnie zalicza się do pierwszych rodzajów po rozpoznaniu, dlatego zalecamy, aby dowiedzieć się, które są najlepsze odmiany fasoli szparagowej, jak je uprawiać, niż przydatne szparagi i fasola szparagowa dla ciała, a także jakie są przepisy na zbieranie szparagów na zimę.
Topola
Topola należy do rodzaju drzew liściastych aktywnie rosnących, która ma 95 gatunków. Drzewo ma do 50 m wysokości, czasem 60 m, o średnicy pnia ponad 1 m, korona ma kształt kulisty. Na brązowo-szarej lub ciemnoszarej korze jest wiele pęknięć. Topola charakteryzuje się silnym systemem korzeniowym, który leży na powierzchni i przechodzi wiele metrów od pnia. Liście topoli są sadzone naprzemiennie, płytki są lancetowate lub szerokie owalne, z oczkami siatkowymi.
Kwitnienie rozpoczyna się przed pęknięciem pąków, małe kwiatki znajdują się na kwiatostanach kotek, które zwisają z gałęzi. W miejsce kwiatu tworzy się pudełko - owoc, który ma małe nasiona z licznymi włoskami. Nasiona są podłużne lub podłużne, jajowate, czarne lub czarno-brązowe. Topola jest szeroko rozpowszechniona na półkuli północnej, w subtropikach Chin, w strefie borealnej, w Ameryce, Meksyku, Afryce Wschodniej.
Zalecamy, aby dowiedzieć się, co to jest topola biała, piramidalna, a co przydatne topola czarna.
Topola charakteryzuje się obecnością jasnego białego drewna, które doskonale nadaje się do przetwarzania i jest wykorzystywane jako surowiec do produkcji papieru. W niskich obszarach leśnych topola jest wykorzystywana jako materiał budowlany. Pąki rośliny mogą być źródłem uzyskania fioletowego barwnika i liściastej części żółtego barwnika. Topola jest sadzona jako drzewo ozdobne, dla alejek ogrodniczych w miastach, ponadto drzewo jest doskonałą rośliną miodową.
Topola nie jest wymagająca dla gleb i może rosnąć na każdym typie gleby, preferuje obszary słoneczne. Toleruje mokradła i wysokie poziomy wód gruntowych, ale domaga się przepuszczalności powietrza i wartości odżywczej gleby, dlatego wybierając miejsce do sadzenia, należy zwrócić uwagę na te cechy.
Pistacja
Pistacja to rodzaj zimozielonych lub liściastych drzew i krzewów, który ma 20 gatunków. Roślina ma korzeniowy system korzeniowy, korzenie wychodzą poza koronę na 30 m, a na głębokości 15 m. Drzewo charakteryzuje się obecnością grubej warstwy ciemnoszarej kory z woskową powłoką na młodych pędach. Liście pistacjowe są pierzaste, mają solidną krawędź, błyszczą. Kwiaty są małe, zebrane w kwiatostany w kolorze żółtym, czerwonym, ciemnoróżowym, w miejsce których pojawiają się owoce pestkowców, nadające się do użycia.
Drzewo rośnie w Afryce, Morzu Śródziemnym, Azji i Ameryce Środkowej.
Wiesz? Po raz pierwszy sadzonki pistacji zostały dostarczone do Europy z Syrii w 1 łyżce. n er Rzymski cesarz Witeliusz, Włosi tak bardzo lubili orzech włoski, że pistacje zaczęły być aktywnie dodawane do różnych potraw.
Ze względu na to, że pistacja ma gęste i mocne drewno, jest stosowana w stolarce, produkuje również żywice do produkcji lakierów. Liście zawierają dużo garbników używanych w obróbce skóry. Najpopularniejszym produktem drzewa pistacjowego są orzechy pistacjowe, które są uważane za cenny i użyteczny produkt. Orzechy są spożywane samodzielnie lub używane do przygotowywania różnych potraw.
Pistacje można sadzić na glebach sierozem, brązowych. Roślina jest kochająca światło, odporna na suszę, kocha gleby zawierające dużo wapnia. Roślin lepiej w glebie piaszczystej i utrzymać kwasowość przy pH 7.
Dowiedz się, jak pistacje są przydatne dla ludzi i czy mogą być szkodliwe, jeśli są spożywane w sposób niekontrolowany.
Szpinak
Szpinak to rodzaj roślin zielnych, który ma trzy gatunki. Jest jednoroczny lub dwuletni, dorasta do wysokości 50 cm, może być nagi, prosty lub rozgałęziony. Liście są ułożone parami, mają owalny, podłużny kształt z solidną krawędzią. Liście mają gładką lub szorstką strukturę, małe kwiaty, zebrane w kwiatostanach kolczastych w kształcie kolca o żółtym kolorze, w miejscu, w którym pojawiają się kuliste owoce. Szpinak rośnie w Iranie, na Kaukazie, w Azji Środkowej, w Afganistanie, jako dziki plon, ale jest także uprawiany wszędzie do uprawy na skalę przemysłową.
Szpinak to cenna roślina spożywana i wykorzystywana na surowo, dodawana do sałatek, gotowana, smażona, duszona. Jest stosowany w medycynie tradycyjnej, ponieważ ma właściwości lecznicze i przyczynia się do leczenia niektórych chorób.
Ciekawie będzie przeczytać o: dobroczynnych właściwościach szpinaku dla ciała, różnorodności odmian, przydadzą się również informacje o cechach uprawy tej rośliny, jak uprawiać szpinak na parapecie przez cały rok i jakie preparaty można z niego przygotować na zimę.
Szpinak jest wymagający w miejscu wyładunku, preferuje żyzne gleby, dlatego lepiej sadzić go na terenie wzbogaconym w materię organiczną. Dobrze rośnie na glebach gliniastych, może rosnąć na piaszczystych, ale pod warunkiem regularnego podlewania.
Sorrel kwaśny
Kwaśny szczaw to rodzaj rośliny zielnej z rodzaju Sorrel. Roślina ma kran, bardzo krótki i rozgałęziony korzeń, charakteryzujący się obecnością stojącej łodygi, może osiągnąć wysokość 1 m. Łodyga jest srebrna, u podstawy z fioletowym odcieniem.
Liście wyrastają z korzenia, są długie, petiolate, mają podstawę w kształcie strzałki, solidną krawędź i wyraźną żyłę centralną, płyta osiąga długość 20 cm, liście są ułożone na przemian. Kwiaty są sadzone na kwiatostanach wiechowatych, mają różowy lub czerwonawy kolor. Zamiast kwiatów pojawiają się trójkątne nasiona, czarno-brązowe, gładkie, błyszczące. Roślina jest powszechna w Ameryce Północnej, Azji, Europie, Australii Zachodniej.
Szczaw ma wiele właściwości leczniczych, więc radzimy przeczytać, jak hodować szczaw, niż pożyteczny szczaw jest kwaśny i jak przygotować szczaw na zimę,
Kwaśny szczaw jest używany jako produkt spożywczy, dlatego jest uprawiany w formie kultury warzywnej. Na podstawie szczawiu przygotuj zieloną zupę, barszcz, liście do puszkowania. Szczaw jest stosowany w medycynie tradycyjnej, liście i sok mogą leczyć różne choroby.
Lepiej jest sadzić szczaw w dobrze oświetlonym miejscu, najlepiej w półcieniu. Szczaw nie jest wymagający na glebie, ale nadal preferuje lekką piaszczystą lub gliniastą glebę, dobrze rośnie na glebach torfowych. Szczaw woli rosnąć na glebach przepuszczalnych dla powietrza z niską osadzalnością wód gruntowych.
Zatem rośliny dwupienne są szeroko rozpowszechnione na całym świecie i mogą być reprezentowane przez trawę, krzewy, drzewa i winorośl o różnych rozmiarach. Są zupełnie inne, ale łączy je jedno - na jednym egzemplarzu kwiaty kobiece i męskie nie mogą być umieszczone razem. Taka cecha powinna być brana pod uwagę przy sadzeniu niektórych roślin w celu zapewnienia możliwości zapylania i tworzenia jajnika.
