Euonymus European - najpopularniejsza roślina, która służy do kształtowania krajobrazu i tworzenia kompozycji ogrodowych. Doświadczeni ogrodnicy wiedzą, że rośliny te łączyły takie cechy, jak szybki wzrost, doskonały efekt dekoracyjny i obecność szerokiej gamy odmian.
Charakterystyka i cechy
Europejski trzmiel należy do rodziny Eoskletovykhów. Występuje w całej Europie w lasach mieszanych. Ten typ łaciny nazywa się Еuonymus europaeus, co tłumaczy się jako drzewo o chwalebnym imieniu. Możesz także znaleźć inne nazwy, na przykład cowlis, „drzewo wrzeciona” i inne. Główne cechy zakładu to: 
- Może rosnąć w formie krzewu (do 3 metrów wysokości), a także w postaci drzewa (do 6 metrów wysokości). Jeśli chodzi o koronę, może ona mieć do 5 metrów średnicy.
- Rośnie szybko i toleruje mróz.
- Zimą roślina opuszcza liście.
- Nie ma głębokiego, ale rozgałęzionego systemu korzeniowego.
- Liście o prostej formie, całkowicie gładkie i nieciekawe latem.
- Okres kwitnienia to maj - lipiec. Kwiaty są małe, zebrane w kwiatostany parasolowe.
- Owoce są skórzanymi pudełkami z czterema liśćmi.
- Drewno jest bardzo trudne do produkcji drobnych przedmiotów, takich jak igły dziewiarskie, wrzeciona i inne.
Cechy europejskiego trzmieliny:
- Młode gałęzie pokryte są korkami, dzięki czemu kształt łodygi staje się kwadratowy.
- Jesienią liście są barwione w różnych odcieniach, od żółtego do czerwonego.
- Owoce są głównym elementem dekoracyjnym rośliny, dojrzewają w październiku, mogą wisieć na krzakach przez całą zimę, ciesząc oko jasnym kolorem.
- Od spalonego węgla drzewnego uzyskaj wysokiej jakości łupek do rysowania.
- Jest rodzajem „magnesu” dla szkodników drzew owocowych.
- Owoc rośliny jest bardzo trujący.
Wiesz? Już w XIX wieku stwierdzono, że w korze trzmieliny znajduje się substancja gutaperkowa o podobnych właściwościach do gumy. Na początku XX wieku badania wykazały, że większość tej substancji (do 16%) powstaje w pierścieniach młodych korzeni i gałęzi.
Popularne odmiany
Największa popularność wśród ogrodników i projektantów krajobrazu przy wyborze zwycięskiego europejskiego trzmieliny te odmiany są:
- Nana - odmiana karłowata, odnosi się do formy pełzającej, wysokości nie większej niż 0,5 metra. Krzewy mają dużą liczbę pędów pełzających, które są w stanie szybko wyrosnąć korzenie i dać nowy wzrost. Na gałęziach parami są wąskie lancetowate liście o bogatym zielonym kolorze. Kwitnie w lipcu małymi, nieokreślonymi kwiatami na pędach tego roku, a pod koniec września widać dojrzałe różowe z żółtymi owocami.
- Czerwona kaskada - wysoki krzew. Prosty i wąski w młodości, z wiekiem krzew rośnie, a jego korona może osiągnąć 3 metry średnicy i wysokość 4 metrów. Jesienią liście nabierają niezwykłej palety kolorów od jasnożółtej do purpurowej. W maju kwitną bladożółte kwiaty, a od jesieni i do wiosny europejska odmiana kaspijska Red Cascade może zobaczyć skórzaste owoce, pomalowane na różowo i ciemnoczerwone odcienie.
Ten gatunek trzmieliny ma ponad dwadzieścia odmian ozdobnych. Oto niektóre z nich:- Alba - średniej wielkości krzewy z białymi owocami.
- Aucubaefolia - liście z żółtymi plamami.
- Pendula - gałęzie mają płaczący kształt.
- Atropurpurea - liście z odcieniem bzu.
- Argenteo-variegata - liście o białych cętkach.
- Intermedia - czerwone duże owoce na tle zielonych liści.
Zastosowanie w kompozycjach ogrodowych
Trzmielina europejska - popularna roślina wieloletnia, szeroko stosowana w projektowaniu krajobrazu przy projektowaniu nie tylko działek osobistych, ale także obszarów miejskich. Podczas tworzenia kompozycji ogrodowych należy wziąć pod uwagę wiele punktów:
- Tworzą żywopłot przy użyciu roślin, które rosną wysoko, na przykład odmiany Red Cascade (Euonymus osiąga wysokość do 4 metrów).
- Są uprawiane w pojedynczych okazach, tworząc jasne akcenty jesienią, kiedy świerk europejski jest szczególnie piękny.
- Odmiany karłowate i pełzające zdobią kamienne ogrody i sadzą w miejscach, które nie nadają się do użytku, tworząc rodzaj oazy, pokrytej dywanami o różnych kolorach. Idealnym wyborem jest Nana.
- Niewymiarowe odmiany posadzone w klombach, aby stworzyć oryginalne kompozycje i wykorzystać do oprawiania zakrętów ścieżek ogrodowych.
- Różnobarwne liście trzmieliny stanowią dobre tło dla nasadzeń grupowych z niskimi drzewami iglastymi, na przykład z karłowatymi gatunkami świerków, sosen i jałowców.
- Gatunki karłowate sadzone w doniczkach i rozprowadzane po całym terenie, a także ozdabiają balkony i tarasy.
- Używany do sadzenia na zboczach - Euonymus ma bardzo rozgałęziony system korzeniowy, który dobrze wzmacnia górną warstwę gleby.
- Udekoruj ściany budynków.
- Zdolność roślin do prawidłowej reakcji na fryzurę zapewnia możliwość tworzenia bonsai.
Jak wybrać sadzonki przy zakupie
Jeśli zdecydujesz się posadzić euonymus na swojej działce, sadzonka powinna zostać zakupiona w centrum szkółkarskim lub ogrodowym z zamkniętym lub otwartym systemem korzeniowym. Wybór odmiany zależy od gdzie będzie rosnąć i od kompozycji, którą chcesz stworzyć:
- Jeśli sadzenie odbędzie się na otwartych terenach lub zostanie wykorzystane do zagospodarowania przestrzennego, lepiej jest preferować wysokie odmiany.
- Pod drzewami lub w celu obramowania granic, odmiany karłowate i okrywowe są idealne.
Wybór i przygotowanie strony
Przy określaniu miejsca, w którym sadzonka zostanie posadzona, należy przewidzieć, jaką funkcję roślina będzie nadal spełniać. Rozważ kilka punktów:
- Ponieważ europejski trzmiel należy do krzewów liściastych, lepiej jest dawać tereny słoneczne, wtedy jesienią liście będą najbardziej intensywne.
- Musimy pamiętać, że ta roślina nie lubi stojącej wody.
- Gleba powinna być żyzna, dobrze osuszona, a reakcja środowiska - alkaliczna. Jeśli ziemia jest kwaśna, musisz dodać 350 gramów wapna do jednego kwadratu.
- Przygotowana gleba powinna składać się z gleby ogrodowej, torfu, piasku rzecznego (1: 2: 1). Wzbogacamy ubogie gleby w nawozy organiczne i mineralne: gnijący obornik w ilości 10 kilogramów na metr kwadratowy i 80 gramów preparatów fosforanowych i potażowych każdy.
Euforbie, aster, verbascum, veronica, gaillardia, goździk, gelenium, hibiskus, gravilat i delphinium, a także europejskie trzmieliny, kochające słońce rośliny, dla których duże ilości światła słonecznego tworzą dobre warunki do wzrostu.
Lądowanie instrukcji krok po kroku
Gdy już ustalimy, gdzie roślina zostanie zasadzona, przejdź do samego procesu, który obejmuje Szereg ważnych instrukcji:
- Sadzenie sadzonek na przygotowanej glebie odbywa się wczesną wiosną lub w środku jesieni.
- Dwa tygodnie przed sadzeniem kopamy dziurę. Wielkość dołu do sadzenia zależy od drzewka europejskiego trzmieliny. Jego objętość powinna być półtora razy większa niż wielkość korzeni wraz z grudą ziemi.
- Na dnie wykopu leżała zepsuta cegła, zasypiano warstwą piasku i tworzyło część gotowej gleby.
- Opuszczamy sadzonkę do dołu. Jeśli korzenie były bez ziemi, delikatnie rozprowadź je po powierzchni.
- Posypać przygotowaną mieszanką gleby i delikatnie ubić, aby usunąć powietrze.
- Dobrze wlej roślinę i mulcz wokół niej trocinami lub torfem.
- W ciągu tygodnia monitorujemy wilgotność gleby.
To ważne! Podczas sadzenia należy upewnić się, że radykalna szyjka rośliny znajduje się na poziomie gruntu.
Jak dbać
Trzmielina europejska nie wymagający opieki. Najważniejsze dla niego jest dobre przycinanie, prawidłowe podlewanie i nawożenie wykonane na czas, wtedy roślina zachwyci się swoimi właściwościami dekoracyjnymi.
Podlewanie i rozluźnianie
Trzmielina nie toleruje wody stojącej, ale jesienią, aby zobaczyć całe zamieszanie kolorów liści, gleba musi być wilgotna. Zwłaszcza u młodych roślin należy regularnie podlewać, które rozwija i wzmacnia system korzeniowy, dając im wzrost. Nawadnianie powinno być prowadzone obficie, aby ziemia była nasiąknięta do głębokości pół metra. W przypadku roślin dorosłych wskaźnik nawadniania wynosi 40 litrów na kwadrat kwadratowy.
Ponieważ gleba jest zagęszczona, należy poluzować górną warstwę, umożliwiając przenikanie tlenu, aby nakarmić korzenie. Korzystając z mulczowania gleby torfem lub trocinami w kręgach drzew, można zmniejszyć ilość podlewania, ponieważ ściółka dłużej utrzymuje wilgoć i nie ma potrzeby ciągłego rozluźniania gleby i usuwania chwastów. Jeśli jesień była sucha, pod koniec października konieczne jest obfite podlewanie trzmieliny, aby roślina nie zamarzła w zimie. 
Wiesz? Na Ukrainie na terytorium rezerwatu Askania-Nova rośniedługa wątroba Ma 62 lata. Wysokość tego drzewa sięga 4 metrów, a średnica korony - 6 metrów.
Karmienie
Krzewy karmią nawóz trzy razy w sezonie:
- Pierwszy raz - wiosną, kiedy kładzie się pąki kwiatowe, stosuje się materię organiczną: sfermentowany łajno krowie rozcieńczone wodą (1:10) lub ptasie odchody (1:20).
- Drugi raz - gdy roślina zakwitła, karmiona złożonym nawozem mineralnym.
- Trzeci raz - w lecie przed podlewaniem, gdy trzmiel już się wyblakła i zaczęły tworzyć się owoce. Aby zwiększyć ich rozmiar, do pni drzew dodaje się nawozy fosforowo-potasowe.
Przycinanie i strzyżenie
Trzmielina europejska dobrze reaguje na przycinanie. Wczesną wiosną, przed rozpoczęciem aktywnego przepływu soków, przeprowadza się coroczne przycinanie sanitarne. Ta procedura stymuluje uśpione pąki, z których wyrastają nowe pędy. Aktualizacja jest spowodowana usunięciem suchych i złamanych gałęzi.
Przy pomocy przycinania można stworzyć zgrabny krzew lub drzewo stambovoe, nadać roślinie stożkowy lub owalny kształt. Ponieważ owoce rośliny pełnią funkcję dekoracyjną, należy wykonać tę procedurę po owocowaniu. Przez cały sezon, w celu utrzymania stworzonej formy, przeprowadza się częściowe cięcie z przerzedzeniem i ściskaniem gałęzi. 
To ważne! Sok z trzmieliny jest bardzo trujący i dlatego należy wykonać przycinanie roślin w gumowych rękawicach.
Jak przetrwać zimę
Trzmielina europejska - roślina odporna na mróz dlatego też jest mrozem do -25 ° C bez schronienia w bezśnieżne zimy. Eksperci zalecają późną jesienią, aby rozłożyć ściółkę wokół pnia i pokryć ją od góry liśćmi lub słomą, aby nie zamrozić korzeni. Młode rośliny (do trzech lat) potrzebują pełnego schronienia. Sadzonka powinna być lekko ściągnięta sznurkiem i pokryta dowolnym materiałem pokrywającym, na przykład agrofibrą lub workiem.
Oprócz drzewa wrzecionowego roślinami odpornymi na mróz są również: liliowy, spirea, biała darń, berberys, jarzębina (czerwona), kalina i dzika wiśnia.
Jak radzić sobie z możliwymi chorobami i szkodnikami
Do niszczenia różnych niebezpiecznych szkodników i chorób konieczne jest regularne leczenie różnymi preparatami przemysłowymi i środkami ludowymi.
Euonymus szkodniki są:
- Pająk - uszkadza liście, które następnie wysychają. Obecność tego szkodnika jest sygnalizowana pojawieniem się pajęczyn na gałęziach. Do przetwarzania użyj roztworu mydła lub tytoniu.
- Mszyca - karmi się sokiem z liści. Uszkodzone gałęzie opryskuje się roztworem siarki koloidalnej lub insektycydów przemysłowych.
- Euonymus moth - gąsienice, które pojawiły się po złożeniu jaj, jedzą liście. Są zbierane ręcznie, a na wiosnę są spryskiwane preparatem owadobójczym, na przykład Inta-Vir.
- Martwica kory. W wyniku porażenia grzybami kora kurczy się i pęka, co z kolei prowadzi do upadku liści. Aby walczyć spędzić wiosnę przetwarzania roślin płyn Bordeaux.
- Mączna rosa. Na liściach tworzy się szary kwiat, a następnie żółkną i odpadają. Spryskaj chorej rośliny lekami przeciwgrzybiczymi trzy razy w odstępie 8 dni.
- Gnicie łodygi. Leczenie rośliny jest prawie niemożliwe. W celu zapobiegania chorobie krzewy dwa razy w roku (wiosną i jesienią) są traktowane jednoprocentowym roztworem mieszaniny Bordeaux.
Po zapoznaniu się z tą bezpretensjonalną rośliną, warunkami jej sadzenia i uprawy, wielu ogrodników będzie chciało zasadzić trzmiel na swojej stronie i stworzyć z nim oryginalną kompozycję. Będzie zachwycony jesienią z mnóstwem kolorów, a zimą na tle śniegu, owocami bogatego czerwonego koloru wiszącymi na gałęziach.
