Rubus odoratus lub pachnąca malina (różowa rodzina) to krzew ozdobny o dużych słodko-kwaśnych owocach.
Jest to dość rzadkie i niełatwo je znaleźć.
Jednocześnie wielu ogrodników ma już taką fabrykę na swojej działce, ale nawet jej nie podejrzewa.
Przekonajmy się, jak to wygląda i jakiej opieki wymaga.
Opis botaniczny
Krzew rośnie na wolności o ponad 2 m wysokości, podczas gdy udomowione okazy zazwyczaj osiągają 1,2–1,5 m. W okresie jesiennym kora nabiera brązowo-brązowego koloru, ale nadal rozjaśnia się wiosną. 
Pędy Ta roślina jest pozbawiona cierni. Młode pędy mają owłosioną strukturę i przyjemny aromat, który po dotykaniu może pozostać na rękach.
Liście malin na zewnątrz przypomina klon (więc ludzie nazywali ją „Malinoklen”). Są proste, trzy lub pięcioramienne, mają jasnozielony kolor i owłosioną powierzchnię. Szerokość waha się od 10 do 20 cm. Liście ułożone są na długich ogonkach. Jesienią żółkną.
Kwiaty 6 cm średnicy, mają 5 płatków. Kolor - czerwona róża lub szkarłat. Puszyste pręciki wydają się złote. Sam kwiat jest pachnący.
Czerwonawy owoce do 2 cm wielkości mają przyjemny słodko-kwaśny smak.
Okres wegetacyjny trwa od kwietnia do października. Okres kwitnienia rozpoczyna się w czerwcu i trwa do pierwszych miesięcy jesieni. 
Dystrybucja i siedlisko
Domowym aromatem malinowym jest Ameryka Północna. Obecnie gatunek ten występuje także w Europie i Rosji. Ulubione miejsce dzikich krzewów - górskie stoki i leśne zarośla.
Korzystanie z
Ta malina jest często używana do produkcji kompotów w połączeniu z wiśniami, porzeczkami i innymi jagodami. Robią bardzo pachnący dżem.
Dowiedz się, jak zrobić dżem z jabłek, z plasterków mandarynki, z czarnej porzeczki, z dyni z pomarańczą, z winogron, z borówki, z dereń, z pigwy, z białej wiśni, z feijoa.
Również krzew może być częścią kompozycji krajobrazu.
To ważne! Liście i pędy można wykorzystać do przygotowania leków na zimno i zapalenie oskrzeli ze względu na ich wysoką zawartość olejków eterycznych.Jego potężny system korzeniowy umożliwia wykorzystanie rośliny do wzmocnienia piaszczystych zboczy i utworzenia żywopłotu.
Uprawa agrotechniczna i pielęgnacja roślin
Dla pachnących malin nie jest to takie trudne. Najważniejsze jest zbadanie przed zasadzeniem wszystkich cech tego procesu i rozsądne podejście do wyboru lokalizacji i gleby.
Zapoznaj się z cechami uprawy i takimi krzewami ozdobnymi jak pięciornik, amorpha, kołnierz, róża z guelder, wintergreen, liliowy, spiraea brzozowa, zeanotus, rododendron.
Warunki zatrzymania
Ta roślina uwielbia słońce. Ale do sadzenia i dopasowania do lekko zaciemnionego miejsca, jeśli nie znaleziono żadnego światła. Oczywiście wpłynie to na poziom plonów, ale roślina nadal będzie w stanie przetrwać.
Jedna z zalet pachnących malin - jest cierpliwa dla wszystkich sąsiadów.
Powinien być sadzony w otwartej glebie, na uprawnej działce, w otworze o wymiarach 20 × 20 cm z uprzednio zastosowanymi nawozami. Najlepszy czas na to jest jesień lub połowa wiosny. 
Gleba i nawóz
Malina nie jest również kapryśna w glebie. Najlepiej nadają się żyzne, niekwaśne gleby. Zaleca się dalsze nawożenie gleby przed sadzeniem.
Roślina jest zasilana zgniłymi nawozami organicznymi (pół wiadra nawozu dla każdego krzewu) na początku sezonu, aw drugiej połowie lata - popiołem (2 łyżki). Można również stosować gotowe mieszanki: azot, fosfor i potas.
Doświadczeni ogrodnicy często nawożą w trzech etapach:
- Na początku sezonu - 1 łyżka. l azofoski na 10 l wody.
- W okresie kwitnienia - podwójny superfosfat (na 3 krzewy - 2 łyżki stołowe. Wymieszany z wiadrem ziemi ogrodowej) i siarczan potasu (na 4-5 krzewów - 2 łyżki. Rozpuścić w 1 wiadrze wody).
- Po okresie owocowania - 1 łyżka. l siarczan potasu w 10 litrach wody lub jesienne nawozy (gotowa mieszanka).
Podlewanie i wilgoć
Pachnąca malina - miłośniczka wody. Podlewanie gleby powinno być regularne. Lepiej nie nalewać wody na pędy, ale zwilżyć glebę.
To ważne! Roślina nie toleruje stojącej wody. To może być jeden z powodów jego śmierci.
Związek z temperaturą
Roślina ta charakteryzuje się wysoką mrozoodpornością zimą, co oznacza, że surowe zimy jej się nie boją. Tylko w dalekiej północy pachnąca malina może zamarznąć lekko bez dodatkowego schronienia. Ale z tym łatwym w obsłudze za pomocą wiosennego przycinania.
Ponadto może być potrzebna osłona krzewów, jeśli zima jest wystarczająco mroźna, ale śnieg jest prawie nieobecny lub jest za mały, aby uratować roślinę. Aby mieć całkowitą pewność, że przetrwa zimę, zaleca się schylenie i przypięcie pędów do ziemi. 
Rozmnażanie i sadzenie
Maliny rozmnażane są z częściami buszu lub jako pędy korzeni wiosną (w kwietniu) lub jesienią (do połowy października). Natychmiast po posadzeniu wszystkie pędy są skracane do wysokości 30 cm, nie zapomnij o podlewaniu i karmieniu młodych sadzonek.
Rozmnażanie nasion jest również możliwe, ale nie bardzo skuteczne. Procent ich kiełkowania jest niski i będziesz musiał poczekać na długie żniwa.
Kształtowanie i przycinanie
W skład pięknego buszu wchodzą:
- reglamentacja wzrostu korzeni;
- usuwanie słabych i suchych gałęzi;
- przycinanie pędów na wiosnę.
Wiesz? W opowieściach ludowych przysłowia i powiedzenia malinowe - symbol szczęścia i dobrobytu. „Nie życie, ale malina”.
Zostaw nie więcej niż 7 zdrowych pędów w każdym buszu. Słabe i suche gałęzie nie powinny być wcale. Przetłoczone pędy na wiosnę należy skrócić o 25 cm od góry. Jeśli nie wykonasz takich manipulacji, malina przytłoczy cały obszar.
Zbiór i przechowywanie surowców
Do zbierania jagód należy zbierać tylko w suchą i słoneczną pogodę. Po zbiorze zalać je soloną wodą na krótki czas, aby usunąć owady, które mogą żyć w malinach. Następnie musisz natychmiast przejść do przetwarzania.
Najprostsze przygotowanie - malina, mielona z cukrem. Po zmieleniu jagód z cukrem (cukier 2 razy większy niż owoce), mieszaninę należy zamrozić. Możesz je zamrozić i całe, posypać cukrem lub ugotować dżem. 
Możliwe trudności w rozwoju
Jeśli nie zapomnisz o wzroście korzeni i przycinaniu suchych pędów, nie powinny pojawić się trudności z krzewem. Ryzyko sadzenia śmierci jest znikome - przeciwnie, bez odpowiedniej kontroli, maliny mogą rosnąć na całej działce i zatykać inne kultury.
Szkodniki, choroby i zapobieganie
Pachnąca malina jest odporna na choroby i szkodniki. Nie są wymagane żadne zabiegi (w tym profilaktyczne). Jeśli nie żyjesz w nadmiernie wilgotnym klimacie, jedyną złą rzeczą, która może się zdarzyć, jest zaczernienie pędów. Dzieje się tak z powodu ostrych wiatrów zimowych, ale po chwili krzew dostosowuje się do nich.
Jeśli twój obszar charakteryzuje się mokrym latem, roślina może cierpieć na szarą zgniliznę. Może być obsługiwany płynem Bordeaux. Wśród szkodników są: mucha malinowa, gallica łodygowa i chrząszcz malinowy. 
- Jeśli roślina jest dotknięta karmazynową muchą, zaleca się wykopanie pod nią ziemi, spalenie wyrzuconych przez nią liści, odcięcie dotkniętych wierzchołków pędów i zakwitnięcie gleby. Z agresywnych metod stosuje się takie leki jak „Spark”, „Confidor”, „Fitofarm” itp.
- Możesz poradzić sobie z chrząszczem malinowym, spryskując krzaki roztworem manganu (0,5 g na wiadro wody), a także stosując preparaty Fitoverm, Fufanon, Confidor lub Kinmiks.
- Pień gallitsa jest eliminowany przez takie preparaty jak Fufanon, Karbofos, Ridomil itp. Dodatkowo zaleca się usuwanie i palenie dotkniętych obszarów pędów.
Wiesz? Ih ze względu na wysoką zawartość miedzi malina jest uważana za lek przeciwdepresyjny. Pomaga poradzić sobie z nadchodzącym stresem.
Pachnąca malina - właściciel liści klonu, pachnących kwiatów i dużych owoców. Jest mało wymagający w pielęgnacji buszu, odporny na mróz, choroby i szkodniki. Krzew może być użyty jako ozdoba ogrodu lub do stworzenia żywopłotu. Jego owoce wytwarzają pachnący dżem, a liście i pędy mogą być surowcem do leków. Dlatego przyjrzyj się bliżej swoim roślinom - być może jesteś już właścicielem takiego skarbu w swoim ogrodzie.
