PEROVSKI LUB ROSYJSKI MĘDRZEC: SADZENIE I PIELĘGNACJA, ZDJĘCIE

Raczej rzadka, ale zaskakująca i wyjątkowa dekoracja nowoczesnego ogrodu - Perovskii lub Rosyjska mędrzec - prawdziwy cud dla początkujących ogrodników. Jeśli chcesz zaimponować innym pięknem swojej działki ogrodowej lub szklarni, to ta roślina jest właściwym wyborem.

Opis botaniczny

Klasyczny niebieski wieloletni perowski - Jest to wysoka roślina zielna, krzew z rodziny yarnotkovyh lub labourant, na zewnątrz i zapach przypominający krajowego przedstawiciela flory mędrca. Jego rodzina ma tylko 9 gatunków, z których większość rośnie na zboczu Azji Środkowej, ciągnąc się przez terytorium Afganistanu i północnego Iranu do Republiki Pakistanu i północnej części Indii. W regionach Azji Środkowej i Południowej Europy roślina ta osiąga poziom 170 cm, podczas gdy w obcym kraju średnia wysokość Perowska waha się od 50 do 70 cm.

Na łodygach szarobiałej szałwii rosyjskiej, obok liści liliowo-srebrnego odcienia, znajdują się fioletowe kwiaty z niebieskim odcieniem w postaci wiechy, które mają silny zapach i przyjemny zapach.

Interesujące będzie dla ciebie przeczytanie, jak uprawiać medycynę, gałkę muszkatołową i dębową szałwię, a także czytać o rosnącej szałwii na parapecie.

Taka roślina spodoba się miłośnikom górskich i niesamowicie pachnących ziół i kwiatów, takich jak na przykład piołun, lawenda, oregano (oregano), mięta, tymianek (tymianek), kocimiętka itp.

Okres kwitnienia rozpoczyna się w lipcu i trwa do października. Perovskiya ma gładki zewnętrzny system korzeniowy z licznymi zdrewniałymi łodygami poniżej. Coroczne organy wegetatywne rośliny są owłosione trawiaste i zmarszczone. W Anglii nazywa się „rosyjska mędrzec”, co oznacza „rosyjski mędrzec”. I muszę powiedzieć, że jest to bardzo dziwne, ponieważ gdyby Rosja była jego ojczyzną, wtedy byłaby tam większość jego mieszkańców, ale w rzeczywistości praktycznie nie występuje w rosyjskim ogrodnictwie.

Gatunki

Wszystkie rodzaje perowskich mają cel dekoracyjny, podczas gdy wśród najbardziej uprawianych można nazwać tylko dwa: Perovsky piołun (inna nazwa - pachnący lub terapeutyczny) łabędź liściasty (w przeciwnym razie - Pamirzwany także na zachodzie lazurowa szałwia):

Po pierwsze najczęściej w systemach górskich Azji Środkowej i Południowej (Tien Shan, Turkmenistan, Iran, Afganistan, Tybet, Pakistan, Kaszmir) na suchych kamienistych, skalistych i żwirowych powierzchniach podatnych. Odmiana ta jest średniej wysokości (0,5 cm - 1 m) krzewem o szerokim kształcie z małymi kwiatami bzu lub fioletu, zebranymi w wiechy, które kwitną na początku czerwca i utrzymują się do sierpnia.
W Anglii istnieje hybrydowy typ perowskich leków, który nazywa się hybrydowy. Widok na roślinę odkryto w Kirgistanie: różne niebieskawo-zielone liście i ciemny odcień fioletowych kwiatów, które pojawiają się późnym latem.
Drugi typ perowskich rośnie na żwirowych zboczach i kamiennych skałach Afganistanu, Chin, Pakistanu, północnej części Indii. Krzew ten jest wyższy niż poprzedni (0,9–1,5 m) i wyróżnia się delikatnymi kwiatami lawendy, które pojawiają się pod koniec lata i kwitną do późnej jesieni.

Wiesz? Rosyjski Generał Wasilij Perowski w latach 1839–1840 prowadził kampanię Khivy, próbując podbić Azję Środkową i po raz pierwszy sprowadził piękno Azji Środkowej do Rosji, od jego imienia wyszła łacińska nazwa „Perovskia”.
Później jednak roślina zaczęła rosnąć w całym kraju, jednak najlepiej na obszarach o ciepłym i gorącym klimacie.

Szereg odmian tej odmiany Perovskiy ma swoje unikalne cechy:

„Filigran”: wysokość - do 90 cm, niebieskawe liście, kwiaty fioletowe, charakterystyczne cechy - stały wzrost w pionie i długotrwałe kwitnienie;
„Błękitna Iglica”: rozmiar - do 120 cm, szare liście, kwiaty niebiesko-fioletowe, cechy charakterystyczne - elastyczność łodyg, kwitnienie od drugiej połowy lipca do jesieni;
„Niebieska mgła”: jasnoniebieskie kwiaty, charakterystyczna cecha - wcześniejsze kwitnienie;
„Lacey Blue”: wysokość - 45-50 cm, kwitnienie od lipca do jesieni, charakterystyczne cechy - największe kwiaty;
„Longin”: długość - 90-120 cm, pionowe ułożenie łodyg, srebrnozielone liście;
„Superba”: wysokość - do 120 cm, szaro-zielone liście, liliowo-fioletowe kwiaty, odporność na zimno - do minus 15 stopni Celsjusza;
„Tajga”: rozmiar - 40-50 cm, lekkie turkusowe kwiaty, kwitnienie - od późnego lata do października, wysoka mrozoodporność;
„Srebrzysty niebieski”: wysokość - do 60 cm, szaro-srebrne liście, kwiaty o niebieskim odcieniu, kwitnie od późnego lata do wczesnej jesieni;
„Mała Iglica”: długość - 45-75 cm, niebieskawo-fioletowe liście, kwiaty bzu z delikatnym niebieskim odcieniem.

Wśród innych gatunków roślin znajdują się te, których siedliskiem są systemy górskie Pamir i Tien Shan: Perovskiy nornichnikovaya, wąskolistny, w kształcie gałązki, perowski Kudryashova, Linchevsky i Bochantsev.

Przeczytaj także o dobroczynnych właściwościach szałwii leczniczej i łąkowej, a także dowiedz się, jak odróżnić te rośliny.

Hodowla

Wśród metod, które przyczyniają się do kontynuacji typu perowskiego, są następujące:

nasiona;
cherenkovogo (kiedy używał pół-drzewiastych części rośliny).

Sadzonki

Metoda hodowli wegetatywnej jest najbardziej rozpowszechniona w uprawie tego florystycznego przedstawiciela przyrody.

Do cięcia na wiosnę pobiera się oddzielne zdrewniałe łodygi, a na letnią reprodukcję - części rośliny z kawałkiem kłącza lub wierzchołka.
Dobrze osuszona gleba z wstępnie regulowaną wilgotnością (głównie w szklarni) jest przygotowana do dalszego ukorzeniania, a schronienie musi być dobrze i regularnie wentylowane, aby uniknąć kondensacji i gnicia części roślin.
Powstawanie korzeni następuje w pierwszych dwóch tygodniach (około 10-14 dnia), a dopiero potem można regularnie karmić młodego przedstawiciela flory nawozami mineralnymi. Pełna penetracja korzenia przypada na koniec miesiąca - piąty tydzień po zaszczepieniu.
Sadzonki umieszcza się w oddzielnych dołach, wykopanych w odległości co najmniej 50 cm od siebie, obserwując standardową głębokość sadzenia takich roślin.

Nasiona

Przed nadejściem zimy lub wiosny nasiona roślin wysiewa się na otwartym terenie (w drugim przypadku można to zrobić poprzez sadzonki).
Wcześniej powinny być w warunkach zbliżonych do naturalnej zimy (plus 4-5 stopni Celsjusza). Taki proces przygotowawczy nazywany jest stratyfikacją i ma na celu przyspieszenie wzrostu zarodków.
Głębokość siewu - 2-3 cm przy rozstawie około 50-70 cm.

Rośliny, które rozmnażają się poprzez nasiona, osiągają maksymalną wysokość w pierwszym roku życia, chociaż cechą charakterystyczną jest okres pojawienia się kwitnienia (z reguły jest to 3-5 rok po zasiewie).

Wiesz? Trawa, zwłaszcza pachnąca perowskim zapachem, pachnie tak ładnie, przypominając o truskawkach, że jest stosowana w aromatycznych herbatach, napojach alkoholowych i bezalkoholowych, a kwiaty mają również niepowtarzalny smak, który pozwala na ich stosowanie nawet podczas gotowania sałatek, pieczenia i dekorowania potraw jako przypraw. i oddzielny komponent.

Pielęgnacja roślin

Głównymi warunkami normalnego życia w środkowej strefie klimatycznej powinno być położenie na słonecznym, dobrze osuszonym terenie z ziemią alkaliczną (niekwaśną), a także obowiązkowe schronienie w sezonie zimowym i sprzeciw wobec stojącej wody.

Podlewanie

Rośliny te są bezpretensjonalne w opiece: powinny być podlewane tylko w przypadku długotrwałej suchej pogody, raz w tym przypadku wystarczy. Jednak podczas podlewania musimy starać się nie upaść na pędy rośliny.

Wilgotność

Zasadniczo każdy rodzaj tej instalacji jest przeznaczony do obszarów suchych i dobrze oświetlonych. Shadowiness sprawia, że ich łodygi i gałęzie są mniej odporne i zdolne do życia.

Jednym z wymogów dla gleby jest obojętny i zasadowy poziom kwasowości, a umiarkowanie osuszone miejsca osuszone są kluczem do właściwej uprawy półkrzewu.

Zalecamy przeczytanie, jak niezależnie określić kwasowość gleby w miejscu, a także jak odtlenić glebę.

Top dressing

Opatrunek górny zależy od jakości gleby, jeśli jest żyzny lub średnio płodny, można to zrobić bez paszy. W celu pełnego kwitnienia kwiatów na glebie o niskim poziomie płodności, roślina potrzebuje mineralnego kompleksu nawozów, najlepszy jest rozwój kompostu lub mączki kostnej.

To ważne! Zawartość tłuszczu w glebie wpływa na mrozoodporność perowskiego: w tym przypadku drewno w ogóle się nie rozwija.

Ściółkowanie

Proces ten jest wykonywany za każdym razem po przycięciu lub w celu uniknięcia nadmiernego zwilżenia gleby z powodu długotrwałych opadów w postaci deszczu lub śniegu. Jest najskuteczniej wykorzystywany przy użyciu zgniłego kompostu.

Przycinanie

Wczesną wiosną należy wyciąć łodygi w celu aktualizacji na wysokości około 20 cm, podczas gdy wycięte części można wykorzystać w przypadku szczepienia. W zimie, przeciwnie, nie są dotykane, aby ułatwić roślinie przetrwanie zimna.

Schronienie na zimę

Wormwood perovskiy należy do roślin o piątej strefie mrozoodporności (do minus 28 stopni Celsjusza). W okresie zimowania jego część korzeniowa jest zwijana z konsystencją piasku z popiołem drzewnym z obliczeniem jednej filiżanki popiołu na wiadrze z piasku i przykryta suchym liściem.

Wiesz? Rośliny mają również unikalne właściwości lecznicze, które nie zostały jeszcze w pełni zbadane, i do dziś obserwowano aktywne badania w Pakistanie i Iranie. W Republice Pakistanu w medycynie ludowej Perovskia jest stosowana w leczeniu zakażeń jelitowych, bólów głowy, zębów, rzeżączki, wymiotów i nudności, chorób serca i naczyń, oskrzeli, zwłóknienia wątroby, aw Iranie - zakaźnych chorób skóry (leiszmanioza).

Wciągarki Perovskii znajdują się w 4. strefie mrozoodporności (potrafią znosić mrozy do minus 34 stopni Celsjusza). Zimowa opieka nad nią ma podobny kierunek.

Przykłady zastosowania w projektowaniu krajobrazu

W ogrodnictwie stosuje się perowskies zamiast lawendy i piołunu i często siedzą na żwirowych i krzemionkowych poletkach ogrodowych, wysychających na południowych pochyłych powierzchniach.

Ze względu na wysoki poziom tolerancji na suszę, są one również znane w stosowaniu kompozycji pojemnikowych. Największą efektywność wyglądu można uzyskać, sadząc je masowo w odległości 60-70 cm od siebie. Takie umieszczenie w ogrodzie tworzy efekt gatunkowy „błękitne morze lub mgła”.

Ulubione szaro-srebrne granice liści, zdobione na górze jasnymi kwiatostanami, staną się prawdziwą ozdobą wnętrza ogrodu Twojej strony. Przedstawiciele natury florystycznej są dobrym tłem dla innych bylin odpornych na suszę (echinacea, hyzop, serpentyna, kocimiętka, aster), a także dobrze łączą się z werbeną, koprem włoskim i zielonymi liściastymi roślinami kwiatowymi. Unikalny aromat przyciąga motyle i owady zapylające, a suszone kwiatostany wykorzystywane są nie tylko w zimowych kompozycjach kwiatowych i bukietach, ale także do celów kosmetycznych i kulinarnych.

Z reguły krzew ten jest wybierany przez amatorów do umieszczania akcentów geometrycznych na ich działce ogrodowej („punkty”, „szachy”, inne odmiany figurowe), a także podnóża alpejskiej zjeżdżalni lub płaskich arii skalnych.

Trudności rosną

Dzięki tej roślinie nie ma żadnych trudności w procesie uprawy i pielęgnacji, ponieważ jest ona wyjątkowo dostosowana do wszelkich warunków, od suszy po duże mrozy. Dlatego też zwykłe zasady opieki, standardy ostrożności i ochrony przed szkodnikami - podstawowe zasady, których należy przestrzegać przy wyborze perovskiy jako gościa swojego ogrodu.

To ważne! Wszystkie części rośliny są wykorzystywane do celów kosmetycznych - do produkcji pachnących olejków eterycznych zawierających ponad 40 cennych składników.

Choroby i szkodniki

Odporność na choroby i szkodniki, dobra wytrzymałość na wahania temperatury i przepływ powietrza na naszej ziemi została zapożyczona od jej przodków, rosnących na obszarach górskich i pustynnych.

Dzięki olejkom eterycznym, które są zawarte w gruczołach rośliny i są przez nie okresowo uwalniane, szkodniki rzadko psują środki utrzymania Perovskii. Ponadto pod ich szczególną ochroną znajdują się także sąsiedni przedstawiciele flory zamieszkującej ogród. W rzadkich przypadkach jego zewnętrzna część może uderzyć w mszycę, a system korzeniowy może podlegać atakom przędziorków i mączlików.