Łąka łąkowa: opis, miejsce wzrostu, jak odróżnić od fałszywego miodu agarowego, przepis

Grzyby łąkowe lub kurki należą do najbardziej użytecznych grzybów, które są aktywnie wykorzystywane nie tylko w kuchni, ale także w medycynie i kosmetologii. Jak odróżnić je od fałszywych agarików, kiedy zbierać i jak gotować te grzyby - rozważ bardziej szczegółowo w artykule.

Edibility

Łąka łąkowa się odnosi Klasa IV w klasyfikacji jadalności - rzadko zbierany grzyb, mający warunkowo jadalny cel, a nie wyraźny smak.

Jest nie tylko jadalny, ale także bardzo przydatny: ma właściwości przeciwgrzybiczne, eliminuje szkodliwe wirusy i komórki nowotworowe w organizmie. Ponadto spadzia rozszerza naczynia krwionośne i ma pozytywny wpływ na tarczycę.

Przeczytaj także o dobroczynnych właściwościach grzybów: pieczarek, borowików, cepsów, serów, grzybów brzozowych.

Lugovik ma wyjątkową zdolność do samoregeneracji: jeśli zwilżysz ten wysuszony grzyb wodą, po pewnym czasie przyniesie on nowe owoce - dlatego nazwano go nie-wzmacniaczem. W gotowaniu, głównie używane znowu kapelusze - nogi mają bardzo sztywną strukturę i są słabo obrabiane cieplnie. Te grzyby nie jedzą na surowo.

To ważne! Grzyby łąkowe mogą być spożywane tylko po obróbce cieplnej: gdy surowe, negnichichnik może spowodować ciężkie zatrucie organizmu.

Opis botaniczny

Ten niesamowity grzyb ma kilka nazw - negynichnik, lugovik, grzyb goździkowy, marasmius (z łacińskiej nazwy Marasmius oreades). Należy do blaszkowatych saprofitycznych grzybów z rodziny Ryadovkov (w opinii niektórych badaczy, nie-fusillies). Niezwykła natura grzyba polega na jego zdolności do żarzenia się w ciemności jak fosfor: ta właściwość jest opisana w ludowych legendach mówiących, że podróżnicy, którzy nocą zgubili się w lesie, stracili rozum na widok tych grzybów, biorąc świecące grzyby za swoje magiczne rośliny. Czy nam się to podoba, czy nie, nie jest możliwe wiarygodne poznanie, jednak zdolność organizacji niebędących biurami do emitowania światła fosforowego nie została jeszcze utracona.

Zapoznaj się z najpopularniejszymi jadalnymi rodzajami grzybów: kurkami, rusułkami, ceps, borowikami, grzybami mlecznymi i grzybami osikowymi.

Kapelusz

Średni rozmiar czapki osiąga 5-7 cm średnicy - jest czerwonawo-brązowy lub żółty. W przypadku braku wilgoci (podczas suszy lub przy wietrznej pogodzie) czapka nabiera jasnego kremowego koloru. Formularz ma standard dla większości grzybów - półkuli z małym guzkiem w środku. Krawędzie kapelusza są jaśniejsze w kolorze niż środkowy, poza tym nie mają wyraźnych granic - są rozdarte, jakby były bliznami. Kapelusz higrofilny - pęcznieje pod wpływem wilgoci, staje się lepki i lepki. W starych lub przesuszonych grzybach kształt czapki przybiera wygląd przypominający kielich.

Noga

Grzybowa czapka łąki jest trzymana przez długą i cienką nogę (do 10 cm wysokości). Może być prosty lub lekko kręty, u podstawy nieznacznie się rozszerza (do 0,5 cm w obwodzie). Sztywna struktura składa się z litych włókien. Może być w jednym kolorze z kapeluszem i trochę lżejszy.

Wiesz? Jeden z głównych objawów toksyczności grzybów - obecność wypukłych zagęszczeń na łodydze - jest to szczególnie charakterystyczne dla grzyba i fałszywego agaru. W grzybach jadalnych łodyga ma zawsze jednolity obwód, bez guzków i zgrubień.

Rekordy

Płytki łąkowe były wyraźne, do 6 mm szerokości. W młodych okazach płytki zawsze przylegają ściśle do kapelusza, podczas gdy u starszych zapinają się luźno, nie przylegając ściśle do nich. W warunkach dużej wilgotności płyty negnichniki nabierają ochrowego odcienia, a suszy - kremowej lub białej.

Pulp

Miąższ grzybowy o delikatnej konsystencji, blady (mleczny lub żółty), nie zmienia podstawowego koloru po cięciu. Charakteryzuje się silnym korzennym zapachem (jak połączenie goździków i migdałów), ale ma słodkawy smak.

Gdzie szukać i kiedy zbierać

Terytorium dystrybucji marasmius jest dość obszerne - występują na kontynencie europejskim, a także w Ameryce i północnych regionach Afryki. Grzyby te kochają otwartą przestrzeń, więc tworzą się na łąkach, w wąwozach i leśnych polanach, znajdują się na pastwiskach, polach i skrajach lasów. Taki obszar uprawy jest nieco sprzeczny z nazwą - grzyby, które rosną na kikutach, nazywane są grzybami. Jednak marasmius łąkowy jest wyjątkiem.

Nongniaries powstają masowo w ciepłą pogodę, po przejściu deszczu - tworzyć łuki, rzędy i koła czarownic (szerokie koło o średnicy do 80 cm). Głównym czasem zbierania krzewów jest koniec wiosny-początku jesieni (w zależności od obecności reżimu ciepłej temperatury).

Twin Grzyby

Praktycznie każdy grzyb w naturze ma swój bliźniak - taki, który ma bardzo podobny wygląd lub smak do oryginału. Negnyuchnik nie jest wyjątkiem - ma też podobne odpowiedniki.

Dowiedz się więcej o jadalnych i niejadalnych gatunkach agaric miodowych, a także o tym, jak odróżnić pianę źrebię od zwykłego agarika.

Obejmują one:

1. Collibia jest kochająca - jest członkiem rodziny Negniichnik. Główne różnice w stosunku do łąki łąkowej - miejsce wzrostu, kolor czapki i długość nogi. Kolliby rosną wyłącznie w lasach mieszanych, gdzie tworzą się na rozkładającym się drewnie lub pod zgniłymi liśćmi - w przeciwieństwie do grzybów łąkowych, collibia nie lubi otwartej przestrzeni. Długość nogi takiego bliźniaka jest znacznie krótsza - do 6 cm wysokości, a czapka jest głównie biała. To grzyb jadalny. Ma ostry, bardzo nieprzyjemny zapach.

2. Trujący białawy mówca - bardzo niebezpieczny trujący grzyb. W przeciwieństwie do owczej skóry ma zakrzywioną czapkę o wyjątkowo białym kolorze - jest to główna cecha, dzięki której można odróżnić mówcę od marasmiusa. Jego noga jest znacznie krótsza - do 4 cm, może mieć takie podgatunki: szarawy i woskowy govorushka. Rośnie, podobnie jak bez zamka, na krawędziach, polanach i innych otwartych przestrzeniach.

3. Grzybowa zima i lato - według danych zewnętrznych jest podobny do marasmiusa, jednak różni się terytorium formacji - gatunki takie rosną tylko na pniakach lub gnijącym drewnie. Wśród nich mogą być zarówno gatunki jadalne, jak i trujące (na przykład fałszywe grzyby).
Kadłub zimowy Spadek letni

To ważne! Zatrucie może wystąpić nie tylko wtedy, gdy spożywany jest niejadalny grzyb, ale także wtedy, gdy jadalny jest mocno wypłukany - w naturze jadalne i trujące gatunki często rosną razem, w kontakcie i w kontakcie ze sobą. Aby uniknąć zatrucia i śmierci, dokładnie umyj grzyby i nigdy nie jedz ich na surowo, nawet jeśli jesteś pewien, że jest to jadalny typ - zawsze poddawaj się obróbce cieplnej grzybów.

Użyj do gotowania

Ze względu na sztywność i słabą strawność nóg negnichnika do gotowania używaj tylko ich czapek i mięsa.

Suszone czapki mogą być doskonałą przyprawą do potraw: mają wyraźny pikantny zapach. Ten rodzaj grzyba produkuje najsmaczniejszy bulion, w porównaniu ze wszystkimi innymi typami (nawet przewyższa w smaku biały rosół grzybowy). W kuchni europejskiej grzyb ten stał się integralną częścią pikantnych sosów. Stosowano również marasmiusov do solenia, marynowania, suszenia, gotowania zup i różnorodnych przekąsek.

Dowiedz się więcej o technologii marynowania i solenia, suszenia, zamrażania grzybów.

Jak czyścić

Świeże negynichniki mają zdolność szybkiego ciemnienia, więc powinny być czyszczone wkrótce po bezpośrednim zebraniu. Przed czyszczeniem należy posortować grzyby - wszystkie stare, gnijące lub spleśniałe jednostki muszą zostać wyrzucone.

Wtedy potrzebujesz grzybów pamiętaj, aby spłukać: szczątki, robaki lub mszyce mogą pozostać pod kapslami - ale nie, jeśli zamierzasz ponownie wysuszyć grzyby. Następnie nadmiar śmieci i błędów należy usunąć spod czapki nożem. Jeśli zebrany plon jest przeznaczony do suszenia, wystarczy odciąć uszkodzone lub spleśniałe części grzyba - nie jest wymagane kolejne odpędzanie. Do wytrawiania lub wytrawiania potrzebny będzie inny rodzaj czyszczenia. Przed obróbką należy je moczyć przez 20-30 minut w ciepłej wodzie. Następnie ostrożnie zdejmij folię nożem, nie uszkadzając nasadki grzyba (nogi można również odciąć). Folii pod nasadką nie można usunąć, ale jeśli trzeba to zrobić, wystarczy zastąpić czapkę strumieniem wody - delikatny film łatwo się oddzieli i zmyje. Następnie umyte czapki są myte - teraz mogą być wykorzystane do dalszego przygotowania.

Zapoznaj się z przepisami na pieczarki solone i marynowane.

Jak i ile gotować

Czas gotowania jest obliczany na podstawie tego, do którego dania przeznaczone są grzyby, oraz na podstawie tego, jaka obróbka cieplna będzie miała miejsce w przyszłości:

1. Smażenie. Przed smażeniem lub duszeniem grzybów łąkowych należy je gotować w osolonej wodzie przez co najmniej 1 godzinę. Jednocześnie proces gotowania dzieli się na 2 etapy: najpierw grzyby gotuje się przez 20 minut, następnie dodaje się cebulę, liść laurowy, ziele angielskie i sól - kotły bez oleju gotuje się przez kolejne 40 minut. Następnie wyjmuje się je z bulionu, pozostawia do wyschnięcia i wykorzystuje do smażenia lub tuszy z innymi składnikami - cebulą, ziemniakami, śmietaną, mięsem itp.
2. Mróz. Czas gotowania marasmiusa przed zamrożeniem zależy od jego wielkości, ale średnio ten czas nie powinien być krótszy niż 60 minut. Po gotowaniu przez 20 minut, pierwsza woda jest odprowadzana, a półbrązowe grzyby są wlewane świeżą wrzącą wodą, a następnie gotowane, aż będą gotowe.
3. Marynowanie. Grzyby muszą być w pełni przygotowane, więc muszą gotować przez co najmniej 60-80 minut. Po 20-25 minutach od rozpoczęcia wrzenia woda jest odprowadzana i nie-kotły są napełniane nową wrzącą wodą, dodaje się sól i przyprawy i gotuje się kolejne 40-60 minut.
4. Gotowanie suszonych grzybów. Aby wysuszony czosnek całkowicie przywrócił swój kształt, należy gotować go w osolonej wodzie przez 20-30 minut.

Jak smażyć

Służy do smażenia wstępnie ugotowane czapki grzybowe - nogi łąk nie nadają się do pieczenia lub duszenia. Gotowane pieczarki miodowe pieczą się na gorącej patelni przez 20-30 minut (podczas smażenia z mięsem czas gotowania wydłuża się do 40 minut). Pieczarki mrożone pieczone przez 30 minut - nie jest wymagane wstępne rozmrażanie. Jednym ze znaków gotowania smażonych łąk jest łatwe post-strzelanie: dotyczy to mrożonych grzybów. Świeże grzyby miodowe pieczą się do 40 minut (w tym przypadku muszą być najpierw moczone w ciepłej wodzie przez 30 minut).

Wiesz? W dobie średniowiecza dziewczęta w pełni księżyca zbierały czapki negnichnika i nakładały je na twarz - uważano, że są w stanie pozbyć się piegów i stanów zapalnych skóry.

Wideo: kolekcja miodu agarowego łąkowego, różnica w stosunku do grzybów bliźniaczych, czyszczenie, suszenie

Altana łąkowa jest jednym z najpopularniejszych rodzajów grzybów wśród początkujących i doświadczonych grzybiarzy. Bezpretensjonalny rozwój, łatwość zbioru i sprzątania, a także doskonały smak sprawiły, że negychnik jest jednym z najczęściej zbieranych grzybów w Europie. Znajomość zasad czyszczenia i obróbki cieplnej łąki pomoże Ci gotować pyszne dania, a także marynować, suszyć i przygotowywać czosnek na zimę.