Rasa fryzyjska (lub fryz) jest jedną z najpiękniejszych ras koni końskich.
Ze względu na swoje uniwersalne właściwości i przyjazny charakter fryzy są bardzo popularne na całym świecie.
Zapraszamy do zapoznania się z tymi niesamowitymi egzotycznymi zwierzętami.
Dane historyczne
Rasa fryzyjska została wyhodowana w prowincji Friesland na północy Holandii. Przodkami fryzu były hiszpańskie konie i lokalna ciężka „zimnokrwista” rasa. Fryzy dwukrotnie w historii były na skraju wyginięcia, ale dzięki wysiłkom holenderskich hodowców koni konie zostały uratowane. 
Pierwsza wzmianka o koniach fryzyjskich sięga wstecz XIII wiek. Rzymski historyk Tacyt przedstawił pierwszych przedstawicieli rasy jako silne uniwersalne, ale niezbyt atrakcyjne konie.
W średniowieczu (podczas kampanii i wojen) konie te były używane w bitwach. Ze źródeł historycznych, które przyszły do nas, wiadomo, że europejscy rycerze używali tych koni do krucjat. W okresie trekkingu na wschód zwierzęta skrzyżowane odmiany wschodniemiało to pozytywny wpływ na ich cechy.
Wraz z upadkiem Cesarstwa Rzymskiego rozpoczęło się głębsze wprowadzenie rasy fryzyjskiej na terytorium Norwegii i Anglii. Tutaj konie były wykorzystywane do celów hodowlanych, aby poprawić cechy lokalnych gatunków. W rezultacie takie nowoczesne rasy, jak angielskie kucyki Fellian i Dale, a także norweski Gudbrandsdal, w swoich właściwościach przypominają mini fryzy. 
XVII wiek odegrał znaczącą rolę w kształtowaniu rasy. Aby poprawić wygląd, użyto koni berberyjskich i andaluzyjskich. Dzięki wpływom andaluzyjskim obecne fryzy znalazły swój majestat.
W tym samym czasie użycie fryzów w roli konie wojenne. Coraz częściej rasa ta była wykorzystywana jako koń do przewozu. W epoce baroku koń fryzyjski był aktywnie używany jako koń parad na królewskich dworach. W XVIII wieku gatunek ten był używany do selekcji następujących gatunków kłusaków: amerykańskiego, oryol, norfolk. 
W XIX wieku rasa straciła popularność i była używana głównie przez sportowców amatorów. Fryzy były hodowane tylko przez chłopów, którzy nie realizowali specjalnych celów hodowlanych. Z powodu przemieszczania koni z torów wyścigowych zaobserwowano zmniejszenie liczby zwierząt. Dlatego postanowiono utworzyć stowarzyszenie „Towarzystwo książki stadniny koni fryzyjskich”.
Organizacja zajmowała się hodowlą zwierząt średniej wielkości na potrzeby rolnicze. Ale nawet taki środek nie mógł spowolnić gwałtownego spadku liczby ogierów czystej krwi. Gatunek nie konkurował z popularnymi odmianami roboczymi. W rezultacie do 1913 r. Na świecie pozostało tylko trzech rasowych przedstawicieli gatunków fryzyjskich.
Mimo to fryzyjczycy zdołali uzyskać „drugi wiatr”. Holenderscy rolnicy krzyżowali ogiery czystej krwi z osobnikami odmiany oldenburskiej. Drugi kryzys miał miejsce w latach 60. XX wieku. Liczba zwierząt wynosiła wtedy tylko 500 głów. Rasie udało się jednak uratować przed nieodwracalnym wyginięciem. Dziś fryz jest uważany za jeden z najpopularniejszych rodzajów koni używanych do hodowli i sportów jeździeckich.
Wiesz? Bardzo często nawet doświadczeni hodowcy koni mylą przedstawicieli rasy fryzyjskiej z kucykiem Fellian. Wizualnie (na zewnątrz) osobniki tych dwóch ras są prawie niemożliwe do odróżnienia od siebie.
Charakterystyka i opis rasy
Fryzyjskie konie wyróżniają się niezwykłą elegancją i wdziękiem, a także łatwo rozpoznawalnym wyglądem. Przez kilka stuleci rasa ta zachowała pełen zakres swoich uniwersalnych cech.
Wysokość i waga
Koń fryzyjski jest dostojnym zwierzęciem. Wzrost osobnika sięga 160-165 cm, a konie tej rasy należą do kategorii ciężkich zwierząt i mają silną sylwetkę. Masa osobnika wynosi 600-680 kg. 
Na zewnątrz
Ogier fryzyjski ma jasny i wyrazisty wygląd zewnętrzny, dzięki czemu jest łatwo rozpoznawalny.
Ten gatunek charakteryzuje się następującymi parametrami:
- Głowa jest duża, wydłużona, z bardzo wyrazistymi ciemnymi oczami. Profil prosty z krótkimi i schludnymi uszami. Nozdrza są wystarczająco szerokie.
- Szyja jest długa i muskularna, ma zgrabne zgięcie. Długie i rozwinięte kłęby są charakterystyczne dla tego gatunku.
- Grzbiet jest dość mocny i mocny z lekko wydłużonym ciałem. Ciało ma silne skośne ramiona. Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka.
- Nogi zwierzęcia są długie, mocne, z mocnymi kopytami. Na nogach są dobrze zdefiniowane szczotki. Ze względu na wysoką pozycję szczotki spadają jak kopyta na grube loki. Ta cecha nazywana jest „fryzurą” i migruje do innych gatunków. Obecność takiej dekoracji kończyn jest podstawową cechą koni fryzyjskich i nadaje im kolorowy „bajkowy” wygląd.
- Krótka i błyszcząca sierść pokrywa grubą skórę zwierzęcia. Również rasa fryzyjska charakteryzuje się niezwykle długą grzywą i podobnie długim, grubym i krzaczastym ogonem.
Kolor
Konie fryzyjskie są przedstawicielami czarnego garnituru. Wszelkie inne kolory są absolutnie nietypowe. W tym przypadku skóra konia fryzyjskiego jest całkowicie pozbawiona śladów, co jest doskonale widoczne na zdjęciu.
W minionych wiekach rasa ta spotkała się z wieloma kolorami: zatoką, czernią, czarnogłową i szarą. W wyniku poniesionych kryzysów różnorodność genetyczna gatunku została znacznie zmniejszona. Dziś gatunek ten znany jest wyłącznie w jednym kolorze - czarny. Czasami klacze znalazły mały znak w postaci gwiazdki. Ogiery nie powinny mieć żadnych białych znaczeń.
Wiesz? Ze względu na prawie całkowity brak najmniejszego śladu na wełnie z konia fryzyjskiego, często są one nazywane „czarnymi perłami”. Ta funkcja stała się prawdziwą wizytówką tej odmiany.
Charakter i temperament
Najważniejszą cechą charakteru fryzów jest ich charakter opanowanie. Te czarne olbrzymy słyną z łagodnego i przyjaznego usposobienia. Konie są bardzo dobroduszne zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Jednak zewnętrznie spokojny i opanowany skrywa energiczny temperament. 
Ta kombinacja pozwala na używanie koni do amatorskich spacerów i do profesjonalnej jazdy. Ponadto przedstawiciele fryzów mają doskonałą pamięć i wysoką wydajność, są ciekawi. Wszystkie te cechy pomagają szybko i łatwo trenować zwierzęta.
Zwracamy również uwagę na względną bezpretensjonalność tych gigantów. Fryzy dobrze trzymają się warunków pogodowych. Ale jednocześnie konie są nieco bardziej kapryśne w kwestii jakości i składu paszy.
To ważne! Konie fryzyjskie bardzo lubią słodycze, więc muszą być regularnie karmione cukrem.
Charakterystyczne cechy
Koń fryzyjski wyróżnia się spośród innych ras osobliwościami swojego artykułu, pędzlami i grzywą, kolorem, charakterem i temperamentem oraz bieganiem. Niektóre z tych funkcji omówiliśmy już powyżej. 
Czarny kolor w połączeniu z gęstą luksusową grzywą, ogonem i szczotkami sprawia wrażenie, że te szlachetne i piękne zwierzęta zeszły bezpośrednio ze stron rycerskich romansów. Hodowcy koni często wolą nie przycinać zwierzęcia i wyrastać na ziemi. Podczas ruchu wspaniały kosmas przepływa przez ciało i tworzy piękny obraz.
Ponieważ fryzy są ciężkimi zwierzętami, mają dość luźną budowę. Jednak ten niedobór jest kompensowany przez wysokie i smukłe nogi.
Oprócz cech zewnętrznych, specyficzną cechą konia fryzyjskiego jest wysoki i pełny wyścig. Te konie poruszają się w sposób specyficzny tylko dla nich, unosząc kończyny wysoko.
Wielu hodowców koni przypisuje fryz do słabych ras, ponieważ taki chód implikuje znaczne wydatkowanie energii podczas podnoszenia nóg. Ale właśnie z powodu tej specyfiki bieganie nabiera szczególnego uroku i wygląda wdzięcznie.
Zalecamy czytanie o innych rasach koni: Vladimir waga ciężka, Arabian, Tinker, Appaluse, Akhal-Teke.
Wykorzystanie rasy
Konie fryzyjskie są uniwersalny, odnosząc się jednocześnie do grup najwyższych i ciężkich. Konie te są pośrednie między zimnokrwistymi gatunkami ciężkimi a koniami hiszpańskimi. Mają jednak wyraźną specjalizację.
Konie fryzyjskie są często wykorzystywane do rywalizacji w zespołach, a także w pokazach ujeżdżeniowych i pokazach cyrkowych. Frieze jest hodowany w większości krajów Europy i na obu kontynentach Ameryki. 
Często te egzotyczne konie są wykorzystywane w filmowaniu filmów historycznych. Ich najrzadszy wygląd zdobi wiele popularnych filmów.
Wszechstronność formy polega na jej szczególnych zwyczajach i manierach. Konie te są w stanie wykonywać złożone elementy (pod siodłem lub rękami), podczas gdy pozostałe konie pociągowe.
Lata praktyki dowodzą, że zarządzanie innymi odmianami koni może być wykonywane tylko przez profesjonalnych hodowców koni, podczas gdy nawet początkujący amator może obsłużyć fryz.
Trudno spotkać tego rodzaju konie, łącząc w swoich talentach umiejętność radzenia sobie z jazdą konną i jazdą na sankach. Ponadto zwierzę będzie idealnym substytutem do koszenia trawy. 
Średni koszt
Hodowla koni fryzyjskich zajmuje się prywatnymi hodowcami koni oraz wyspecjalizowanymi stowarzyszeniami i klubami. Do przyzwoitej konserwacji i sprzedaży fryzów potrzebne są duże powierzchnie, świeże powietrze i dobra ekologia. Dlatego pastwiska powinny znajdować się poza metropolią.
Średni koszt fryzura dla dorosłych na rynku jest 45-55 tysięcy hrywien. Cena zależy w dużej mierze od warunków hodowli i gwarancji sprzedawcy.
To ważne! Aby kupić konia fryzyjskiego, ważne jest, aby zwracać uwagę nie tylko na jego cenę, ale także dbać o warunki uprawy i utrzymania.
Posiadanie fryzyjskiego giganta oznacza zaznaczenie delikatnego smaku. Dziś te piękne zwierzęta mają tysiące fanów na całym świecie. Frieze może stać się dla ciebie oddanym przyjacielem przez wiele lat.
