Rasa krów Sharolez

Wśród masywnych i reprezentatywnych ras krów wyróżnia się w szczególności Charolais.

Jego przedstawiciele należą do kierunku mięsa i pozwalają stabilnie uzyskać dość dobrą wydajność mięsa.

Utrzymanie tak dużych zwierząt nie jest łatwe, ale cała praca na pewno się opłaci, co jest łatwe do zauważenia, dokładniej zapoznane z cechami rasowymi tych krów.

Historia pochodzenia

Historia hodowli krów Charolais ma ponad wiek, ponieważ po raz pierwszy zwierzęta pojawiły się we Francji na początku XVII wieku. Progenitory współczesnych krów Sharolese są uważane za lokalne odmiany o różnych poziomach wydajności i cechach zewnętrznych. Na poziomie oficjalnym nowa rasa została uznana dopiero w 1864 r., A następnie zaczęto tworzyć pierwsze księgi rachunkowe.

To prawda, że ​​pierwsze krowy Charolais różniły się znacznie od współczesnych przedstawicieli rasy i z powodzeniem łączyły wydajność mięsa i mleka, nie wspominając o dobrych właściwościach trakcyjnych (przez długi czas byki były trzymane do pracy fizycznej).

Pomimo tego, że w tamtych czasach waga i rozwój mięśni były nieco gorsze od wartości współczesnych, ale silna odporność i wytrzymałość w pełni to rekompensowały.

Naukowcy przenieśli się do nowych planów hodowlanych w celu ulepszenia rasy dopiero na początku XX wieku, kiedy istniejące bydło w prowincji Charol zaczęło krzyżować się z rasą Shortgon i Simentalami.

Wiesz? Krowy rasy Charolais bardzo aktywnie krzyżowały się z braminami, ponadto prace hodowlane były prowadzone tak intensywnie, że w Australii pojawiła się nowa wściekłość. Zdobycie takiego zwierzęcia jest bardzo trudne, ponieważ aby dostać się do księgi stadnej, musi przepłynąć 75% krwi Charolais i tylko 25% bramińskich.

Od tego momentu wschodzące pokolenie zaczęło być wybierane na podstawie wzrostu i całkowitej masy zwierząt, a po wojnie pojawiły się pierwsze przedsiębiorstwa hodowlane, centra techniczne, a nawet ich własna federacja. Na terytorium Rosji i Ukrainy Charolais upadła dopiero na początku dwóch tysięcznych lat i nadal występuje rzadko.

Opis i wygląd

Charolais należy do jednej z tych ras, która charakteryzuje się wyraźnym dymorfizmem płciowym swoich członków. Mówiąc najprościej, samica jest gorsza od mężczyzny pod względem wielkości i zewnętrznych cech budowy ciała, tracąc trochę na tle. Rozważ bliżej cechy każdej płci.

Rasy mięsne bydła obejmują także kazachskie białogłowy, limuzyny, Hereford, Highland, Kałmuk i Shorthorn.

Bull

Waga największego byka tej rasy osiąga wartość 2 ton, ale jest to maksymalna wydajność, a większość innych samców jest zazwyczaj mniejsza - około 1000-1600 kg. Jednak wszystkie mają bardzo masywną budowę i dorastają do 165 cm w kłębie.

Wśród cech zewnętrznych zwierząt są następujące:

1. Obudowa prostokątny byk Sharolese, lekko wydłużony, poszerzony w klatce piersiowej.
2. Całkowita długość tułowia mężczyzny ma 220 cm, rozmiar klatki piersiowej 90 cm.
3. W okazach czystej krwi dobrze zdefiniowana masa mięśniowa, z guzami w klatce piersiowej i udach. Kończyny obu mężczyzn i kobiet są niskie, ale silne, a stosunek pleców i przodu tułowia jest prawie taki sam.
4. Głowa - stosunkowo mały, z umiarkowanie wyraźnym płatem czołowym i dużymi rogami na czaszce.
5. Skóra - dość elastyczny, a wokół szyi zbiera się duże fałdy z krótkimi włoskami.
6. Gromadzenie tłuszczu pod skórą nie jest tak wyraźna jak w wielu innych rasach mięsnych, a główna energia, jaką ciało byka otrzymuje z pożywienia, wydatkowana jest na uzyskanie masy mięśniowej.

Zwierzęta dorastają do dwóch lat, więc trudno je nazwać wcześnie, nawet przy dobrej wydajności mięsa w wieku jednego roku.

Krowy

Wśród krów rasy Charolais znajdują się także wskaźniki rekordu według wagi: niektóre zwierzęta mogą przekraczać wartości 800 kg. Jednak główna część inwentarza żywego będzie przestrzegać zakresu wagowego w przedziale 600–750 kg (przy wzroście 1-1,55 m), ale nawet te wartości są wystarczające, jeśli hoduje się zwierzę na mięso.

Podobnie jak byki, kolor włosów krowy waha się od mlecznego z kremowym odcieniem do bardziej brązowawych odcieni, chociaż samice są częściej lżejsze niż samce.

To ważne! Wady zewnętrzne rasy obejmują kość krzyżową w kształcie dachu, luźną budowę ciała, miękkie plecy i rozwidlone łopatki.

Jeśli chodzi o cechy zewnętrzne, przede wszystkim wyróżnia się kobiety:

• szerokie, prawie zawsze płaskie;
• długi zad (ale nie tak masywny jak byk)
• łagodny wymion w kształcie misy (chociaż może mieć kształt koziego);
• mała głowa z niepozornymi rogami.

Cielęta

Krowy Charolais produkują dość duże cielęta o masie ciała od 55 do 70 kg (minimalna wartość to 30 kg). Jest to jednak nie tyle plus, co minus, ponieważ liczba śmiertelnych przypadków wzrosła: bezpieczeństwo młodych po urodzeniu rzadko przekracza 92%, a nie więcej niż 90% wszystkich cieląt żyje do szóstego miesiąca życia.

Niepożądane skutki takich rodzajów i samej krowy: częste przypadki zatrzymania łożyska i powstawanie torbieli na jajnikach. Zdrowe potomstwo szybko rośnie i przybiera na wadze.

Wygląd cieląt tej rasy pod wieloma względami przypomina zewnętrzną część wielu innych małych przedstawicieli przemysłu mięsnego, tylko że są one podawane przez bardzo lekki, jednolity kolor i grube, lekko faliste włosy.

W przeciwieństwie do innych ras, cielęta Charolais nie powinny być wcześnie przenoszone do sztucznego odżywiania i odbierane matce, ponieważ jest to obarczone problemami zdrowotnymi.

Charakterystyka mięsa i nabiału

To nie jest dziwne, ale dzięki dobrej wydajności mięsa rasa Charolais może zaoferować dość dobrą wydajność mleka, ogólnie charakteryzującą się wysokim poziomem wydajności:

• ilość mleka rocznie - 2000-4000 litrów;
• zawartość tłuszczu mlecznego - 3,5–4,5%, przy zawartości białka 3,2–3,4;
• wydajność mięsa rzeźnego - do 65%;
• jakość mięsa i właściwości smakowe to chude mięso wołowe o delikatnym miękkim smaku, a cechy te są zachowane, nawet jeśli starsze zwierzę jest wysyłane na ubój.

Wiesz? Aby uzyskać więcej niż 200 kg czystego produktu mięsnego od jednego zwierzęcia, byk Charolais karmi się mieszanką paszową przez co najmniej 136 dni. Ciekawe, ale suche mieszanki nie dają krów.

Mocne i słabe strony

Każda rasa zwierząt gospodarskich ma swoje wady i zalety, na których hodowcy kierują się w wybranej sytuacji. Dlatego proponujemy rozważyć zalety i wady krów Charolais. Niewątpliwe zalety tych ogromnych zwierząt obejmują:

• wysoki poziom zachowania i dalszego transferu materiału genetycznego, z konsolidacją w nim wszystkich charakterystycznych cech genetycznych rasy;
• wysokie wskaźniki mięsa, nawet wśród innych ras mięsa;
• wytrzymałość, dobre zdolności adaptacyjne, które umożliwiają zwierzętom szybkie dostosowanie się do bardzo różnych warunków przetrzymywania (wyjątki to być może regiony o nagłych zmianach temperatury i dużych temperaturach poniżej zera);
• możliwość uboju byków już w czwartym miesiącu życia;
• mało wymagająca żywność: jeśli nie ma dostępu do pastwisk, zwierzęta szybko zyskają masę ciała i paszę skoncentrowaną;
• zachowanie właściwości smakowych wołowiny, nawet wśród starych przedstawicieli, niezależnie od czasu uboju.

To ważne! Samice krów Charolais pozostają produktywne do 15 lat.

Jeśli chodzi o braki w hodowli tych dużych zwierząt, wśród głównych emitujących:

• wysoka agresywność byków i krów opiekujących się cielętami, z powodu których często stają się niebezpieczne dla ludzi;
• ciężkie cielenie z wysoką śmiertelnością cieląt i problemy z układem rozrodczym samic, co często prowadzi do zgonów;
• choroby dziedziczne, które prowadzą do niewydolności serca u nowonarodzonych cieląt;
• niemożność wykorzystania nasion byków do inseminacji mniejszych ras i krzyżówek, ponieważ duże rozmiary cielęcia mogą powodować komplikacje podczas ciąży i podczas porodu.

Aby wyeliminować ten problem, do hodowli często używa się przedstawicieli innych dużych ras mięsa, a oto niektóre z najbardziej popularnych tutaj: ich cielęta rodzą się mniejsze, ale potem szybko nadrabiają wzrost swoich rówieśników z innych ras mięsnych.

Rasa Charolais jest naprawdę dobrym wariantem bydła przeznaczonego do uprawy w średnich i dużych gospodarstwach, ale te olbrzymy nie nadają się szczególnie do przechowywania w warunkach prywatnego gospodarstwa: krowy dają mało mleka i nie każdy właściciel może sobie z nimi poradzić.