Umiarkowany kontynentalny klimat, bliskość zbiorników wodnych i pięć stref klimatyczno-glebowych sprawia, że region Rostov jest sprzyjającym miejscem dla rozwoju grzybów. Sezon polowań na grzyby rozpoczyna się w maju i kończy na początku października. Wzrost różnych grzybów, zarówno jadalnych, jak i niejadalnych, zależy od temperatury powietrza, wilgotności i gleby, które różnią się w obrębie regionu i określają główne obszary zbierania.
Grzyby Jadalne
Rostowskie lasy są bogate w wiele różnych rodzajów grzybów. To prawda, że tylko kilkaset z nich jest jadalnych. Zbiór niejadalnych odmian obfituje w ciężkie zatrucia. Dlatego niezwykle ważne jest, aby wiedzieć, jak wyglądają bezpieczne „dary lasu”, kiedy i kiedy szukać ich, a także jak właściwie gotować.
Biały grzyb
Ponadto jest powszechnie znany jako bebik lub borowik. 
Istnieje kilka typów, z których najbardziej popularne:
- sosna (las sosnowy);
- brzoza
- dąb;
- świerk
- miedź.
Zalecamy zapoznanie się z jadalnymi rodzajami grzybów.
Pomimo wielu odmian, najwyraźniej wszystkie białe grzyby są dość podobne:
- Czapka ma średnicę od 8 cm do 30 cm, kształt lekko wypukły, zaokrąglony, ale z wiekiem staje się bardziej płaski. Zewnętrznie matowy. Kolor jest inny - od ciemnopomarańczowego do czerwono-brązowego. W środku jest ciemniej, a do krawędzi nieco rozjaśnia. Dotykowy wydaje się gładki i aksamitny; w suchej pogodzie pęka, ale po deszczu staje się śluzowy. Mięso nie jest oddzielone od skóry.
- Noga - najczęściej ma wysokość do 10-12 cm i średnicę od 7 cm do 10 cm, przypomina kształt beczki, czasem maczugę, w starych grzybach staje się cylindryczna. Kolor jest najczęściej lżejszy niż czapka; może być biały, chociaż istnieją przypadki, w których kolor nóg w pełni pokrywa się z kolorem czapki. U podstawy nóg rozróżnia się siatkę cienkich żył.
- Masa celulozowa - kolor zazwyczaj ma kolor biały, przezroczysty, choć z wiekiem zmienia kolor na żółty lub staje się beżowy. Struktura jest gęsta, mięsista, miękka, u starszych grzybów jest nieco bardziej włóknista.
To ważne! Biały grzyb zawiera dużą ilość minerałów, mikro i makroelementów. Ale po zebraniu bez specjalnego traktowania bardzo szybko traci te wszystkie substancje. - po 10 godzinach przyniesie to połowę korzyści!
Ponieważ biały grzyb ma doskonały smak, nadaje się do każdego rodzaju gotowania - może być suszony i marynowany, smażony i gotowany.Zapoznaj się z odmianami i dobroczynnymi właściwościami ceps, a także dowiedz się, jak zamrozić je na zimę.
Spring Oyster
Nazywany jest również bukiem ostrygowym, białawym boczniakiem i boczniakiem bocznym. Anglicy nazywają ten grzyb grzybowy, a Japończycy nazywają go płaskim. Spośród wszystkich gatunków boczniaków najczęściej spotykany jest w naturze. Owoce wiosną, szczególnie gęsto - do końca maja. Najczęściej w lasach liściastych. Rośnie na zwalonych gnijących drzewach; najczęściej jest to brzoza, dąb i osika, czasem iglaste.
Radzimy zapoznać się z metodami uprawy boczniaków w domu w torbach, a także metodami zamrażania i suszenia boczniaków.
Wygląd:
- Kapelusz ma średnicę od 4 cm do 8 cm, choć czasami może dorastać do 15 cm, kształt jest wachlarzowy lub językowy. Kolor jest jasny, kremowy, białawy, lekko żółknący w starych grzybach. Krawędzie czapki są znacznie cieńsze niż środkowa mięsista część i są wygięte w dół.
- Noga - bardzo krótka, nie więcej niż 2 cm, szarawa lub biała. Jego podstawa jest lekko kędzierzawa. Ma przedłużenie od dołu do góry, często zakrzywione na bok. Płytki hymenoforowe są rzadko zlokalizowane i schodzą do samego dna nogi.
- Miąższ jest gęsty i soczysty, prawie taki sam jak czapka.
Boczniaki rosną na drzewach w dużych skupiskach. Samotni przedstawiciele spotykają się prawie niemożliwe. Boczniak jest bardzo dobry dla zdrowia, poza tym jest również produktem niskokalorycznym, który pasuje do osób stosujących dietę. Boczniaki są bardzo popularne w wielu przepisach. Mogą być smażone, gotowane, duszone, pieczone. Dodaje się je do mięsa, dodatków, ciast i bułek, ziemniaków i warzyw, dodawanych do zup.Płaszcz przeciwdeszczowy
Nazywają to także olbrzymim płaszczem przeciwdeszczowym, gigantycznym płaszczem przeciwdeszczowym, kulistym płaszczem przeciwdeszczowym, gigantyczną gigantyczną głową lub olbrzymim Langermania. To naprawdę ogromny grzyb, który osiąga średnicę od 20 cm do 50 cm i może ważyć do 10 kg. Składa się wyłącznie z owocnika. Owoce przez całe lato i do początku października. Można znaleźć na skrajach drzewostanów sosnowych i brzozowych, występuje także na łąkach i polanach. Uwielbia glebę bogatą w azot.
Dowiedz się, jak wygląda grzyb deszczowy i gdzie rośnie.
Wygląd:
- Hat - nieobecny jako taki. Cały grzyb jest dużym owocem w kształcie gruszki lub kuli. Kolor jest śnieżnobiały, ale z wiekiem zmienia kolor na żółty, u bardzo starych przedstawicieli staje się zielonkawy. W dotyku powierzchnia jest gładka, aksamitna.
- Noga - nieobecna.
- Ciało jest śnieżnobiałe, podobnie jak samo ciało owocowe, gęste i elastyczne. Ma zauważalny i bardzo przyjemny aromat i smak. Z wiekiem zmienia kolor na żółty, staje się beżowy, u bardzo starych grzybów brązowo-brązowy.
Płaszcz przeciwdeszczowy doskonale uzupełnia dietę, ponieważ jest przydatny i często stosowany w medycynie. Ma wyraźny efekt gojenia ran, pomaga w leczeniu raka, oczyszcza organizm z toksyn, jest korzystny dla cukrzycy. Ale gotowanie tego grzyba jest niepożądane, ponieważ gotując go, jak gąbka, absorbuje za dużo wody i staje się bez smaku. Smażenie płaszcza przeciwdeszczowego jest idealne. Najpierw musisz usunąć skorupę i posiekać warstwy mięsa, które następnie są smażone w panierce. Ponadto ból głowy można wysuszyć - schnie dobrze i szybko.To ważne! W jedzeniu nadają się tylko młode płaszcze przeciwdeszczowe z białym miąższem. Jeśli ciało jest już trochę żółte, tego grzyba nie można zjeść!
Pieprznik jadalny
Również kurka prawdziwa lub kogucik. Niezapomniane i jasne kurki nie należy mylić z innymi grzybami. Ponadto są całkowicie bezpieczne i nie zawierają żadnych owadów i robaków. A wszystko dlatego, że w skład tych grzybów wchodzi substancja cynamonozy, która zabija wszystkie szkodniki. Kurki można zbierać w pierwszej dekadzie czerwca, a dopiero od sierpnia do października. Kochają lasy mieszane i iglaste. Klastry wylewają się po burzach. Najczęściej można je spotkać na mchu, w stertach opadłych liści, w gęstej trawie, pod dębami, sosnami i świerkami. Bardzo lubi wilgoć i wilgoć. Rosną w dużych grupach. 
Wygląd:
- Kapelusz ma średnicę od 5 cm do 12 cm, najczęściej kolor pomarańczowy, ale są też bladożółte. Ma kształt „odwróconego parasola” - wklęsły, jakby wciśnięty do wewnątrz, o nieregularnym kształcie, z falistymi, zakrzywionymi krawędziami. Dzieje się to w formie lejka. Czuje się gładko. Skórka jest oddzielona z trudem. Płynnie przechodzi w nogę, bez widocznych granic.
- Noga - do 10 cm długości, do 3 cm grubości, solidna, rozszerzająca się w górę. Z kapeluszem to całość. Kolor jest często taki sam jak czapka, choć czasami jest nieco jaśniejszy. Rzadkie i faliste płytki hymenoforu stopniowo opadają z czapki na nodze.
- Ciało jest jędrne, elastyczne, mięsiste. Może być lekko włóknisty w łodydze. Kolor jest zwykle biały, czasem trochę żółty. Jeśli naciśniesz miazgę w nacięciu, w miejscu nacisku zmieni kolor na czerwony. Surowy grzyb ma lekki aromat suszonych owoców i lekko kwaśny smak.
Radzimy przeczytać o tym, gdzie rosną kurki, jak są one użyteczne i jak marynować kurki w domu.
Maselniczka
Nazwa grzyba mówi sama za siebie - wyglądają tłusto, błyszcząco, błyszcząco. Zbieranie borowików w pierwszej połowie czerwca, choć niektóre mogą pojawić się w maju. Jednak sezon grzybowy zaczyna się gotować latem i trwa do jesieni, a mianowicie do pierwszej znaczącej zimnej pogody. Można spotkać obfitość ropy naftowej w lasach sosnowych okręgu Tarasowskiego, niedaleko Millerova, Nizhnekundryuchenskaya i Veshenskaya. Ale nie są zbyt kochające cienia, więc lepiej szukać tych grzybów na obrzeżach lasów, w pobliżu ścieżek i dróg leśnych, na polanach i na działkach z drzewami iglastymi. 
Wygląd:
- Czapka ma niewielkie rozmiary, maksymalna średnica wynosi do 15 cm, ma półkulisty kształt, czasami jest stożkowy. Dorastając, staje się jak poduszka. Czapka pokryta jest cienką, błyszczącą i lepką skórą, śluzową w dotyku. Kolor jest często zmienny i zależy od wielu warunków - rodzaju drewna, ilości światła, rodzaju oleju, dlatego jest lekko żółty, ochra, brązowy i brązowy. Czasami można znaleźć przejścia kolorów i plamy, które rozcieńczają główny kolor. Hymenofor rurowy.
- Noga - długość wynosi od 4 cm do 10 cm, a do 4 cm grubości. Kształt jest cylindryczny. Kolor jest biały, ale ciemnieje w dół, może stać się taki sam jak kolor czapki. Czasami noga wydaje się być ziarnista z powodu białawego płynu, który wystaje z porów i jest zamrożony.
- Ciało jest miękkie, ale bardzo gęste. Kolor jest biały i żółtawy. Podczas cięcia kolor może przybrać niebieskawy lub czerwonawy odcień. Miąższ zapachu najczęściej nie ma, w rzadkich przypadkach pachnie jak igły.
Wiesz? Fenyloetyloamina - substancja powodująca uczucie zakochania. Jest zawarty w tak nieszkodliwym borowiku i działa jak afrodyzjak.
Może grzyb
Znany również jako ryadovka may, george mushroom i calocibe mogą. Grzyb ten pojawia się, gdy reszta jest jeszcze daleka od owocowania, a mianowicie wiosną, w połowie maja. Ale latem Mayeviki całkowicie znika. Rośnie w grupach lub rzędach, które są wyraźnie zaznaczone w nazwie (rzędzie), tworzą kręgi na trawie. 
Calociba występuje wszędzie, nie tylko w lasach. Można go znaleźć na skraju lasu, na łąkach, w stepach i łąkach, w pobliżu ścieżek i dróg. Grzyby te mogą rosnąć nawet na podwórku, na trawniku lub w ogrodzie. Jednak grzybiarze tak naprawdę nie lubią chodzić za tym grzybem, ponieważ poza nim w tym okresie nie ma prawie żadnych innych odmian, dlatego można wrócić do domu raczej skromnym „złapaniem”.
Interesujące będzie wiedzieć, które grzyby rosną w Wołgogradzie, Saratowie, Leningradzie, Obwodzie Kaliningradzkim i Baszkirii.
Wygląd:
- Kapelusz - o średnicy od 4 cm do 10 cm, w kolorze białym lub kremowym. Forma zaokrąglona, półkulista, czasem w kształcie poduszki. W dotyku czapka jest sucha i raczej gładka. Z czasem może stać się bardziej płaski, otworzyć; krawędzie można wyginać i deformować.
- Noga jest raczej krótka i gruba, o długości od 2 cm do 7 cm i grubości od 1 cm do 3 cm, wygląda gładko i solidnie. Kolor jest zwykle taki sam jak kolor czapki, ale czasami jest nieco jaśniejszy.
- Miąższ jest biały, bardzo gęsty, gęsty. Ma wyraźny mączny smak i zapach.
Zimowa małpa
Nazywają też collibium aksamitną stopą, flammulinową aksamitną stopą i grzybem zimowym. Rośnie na pniach drzew - na martwych, uszkodzonych i słabych. Najczęściej na wierzbach i topolach. Niszczy drewno drzewa. 
Rośnie w dużych grupach, więc nie jest trudno go znaleźć, zwłaszcza podczas rozmrażania. Sezon grzybowy na miodowej agarice trwa od jesieni do wiosny. Grzyby te preferują lasy. Szeroko spotykany w regionie Semikarakorsky iw strefie przybrzeżnej Don.
Wygląd:
- Czapka ma średnicę od 2 cm do 10 cm, kolor jest żółtawy, może mieć pomarańczowe zabarwienie lub brązowawy odcień. Kształt wypukłych, zaokrąglonych krawędzi w dół, spłaszcza się z wiekiem. Ma rzadkie płyty, które różnią się pod względem długości i mogą być ochrowe lub białe. Główną różnicą od innych rodzajów grzybów jest brak tak zwanej „spódnicy” pod maską.
- Noga - długa i cienka. Wysokość wynosi od 2 cm do 7 cm, a średnica jest mniejsza niż 1 cm, a kolor na górze pod nakrywką jest żółtawo-brązowy i brązowy na dole. Gładka i aksamitna, gęsta.
- Ciało jest żółtawe, prawie białe.
Borowik
Nazywa się inaczej osika lub ruda. Grzyb ten swoją nazwę zawdzięcza miejscu wzrostu, ponieważ woli rosnąć przede wszystkim pod osikami, a kolor czapki jest bardzo podobny do jesiennych liści. Osika jest bardzo powszechna. 
Czasami rośnie w grupach, a czasem po kolei. Preferuje mokre lasy - mieszane i liściaste, zwłaszcza położone na nizinach. Można go znaleźć w gęstej trawie, w krzaczastych zaroślach, po stronie leśnej ścieżki lub w mchu. Szczególnie wiele z tych grzybów znajduje się w osikowych lasach w pobliżu Kamenska. Owoce od połowy czerwca do jesieni.
Zapoznaj się z gatunkami grzybów osiki, a także dowiedz się, jak zidentyfikować fałszywą osikę.
Wygląd:
- Kapelusz - w zależności od typu wynosi od 5 cm do 30 cm, kształt jest półkulisty, ściśle przylega do nogi, jakby go obejmował. Przypomina naparstek na palec. W przypadku bardziej dorosłych grzybów kształt staje się poduszkowaty, wypukły, aw bardzo starych - wyraźnie spłaszczony. Jego kolor przypomina jesienne liście - pomarańczową, brązowawą, ceglasto-czerwoną, kawę. Czuje się filcowany, a czasem aksamitny w dotyku, ale zawsze jest suchy. Skórka nie jest usuwana.
- Noga jest dość wysoka, osiąga wysokość 22 cm, ma kształt maczugi i pogrubia się w dół. Pokryte małymi szorstkimi łuskami w kolorze ciemnobrązowym.
- Pulpa - ma gęstą i mięsistą strukturę, raczej elastyczną. Kolor jest biały, ale na przekroju zmienia kolor na niebieski i ostatecznie staje się czarny.
Prawdziwy imbir
Bardzo jasny grzyb, o zauważalnym wyglądzie i doskonałym smaku. Grzyby rosną na piaszczystej glebie. Preferowane są lasy iglaste, choć czasami można je znaleźć w sosnowym lesie. Najczęściej rosną pod modrzewiem i młodymi sosnami, zlokalizowanymi głównie po północnej stronie drzew. Grzyby te zawsze rosną w grupach, ale jednocześnie nigdy nie dojrzewają. 
Dlatego upewnij się, że jeśli znajdziesz jednego wielbłąda, gdzieś w trawie lub pod liśćmi ukryje się kilku innych jego towarzyszy. Sezon owocowania trwa od końca lipca do końca sierpnia, choć czasami trwa do początku września. W regionie Rostov ich główny nacisk położony jest w pobliżu miejscowości Degtevo w dzielnicy Millerovo.
Solone grzyby na zimę.
Wygląd:
- Kapturek ma średnicę do 15 cm, ma kształt wklęsły centralnie do wewnątrz, krawędzie wyginają się w dół. Kolor czapki może być żółtawy, pomarańczowy i pomarańczowo-czerwony. Jest lepki i gładki. Płyty łączą się z nogą, często i gęsto.
- Noga - od 7 cm do 9 cm długości. Cylindryczny kształt, z pustką w środku. Bardzo kruchy, może się kruszyć po naciśnięciu.
- Miąższ jest początkowo pomarańczowy, jasny, ale z czasem, w wyniku procesów utleniania, zmienia kolor i staje się zielonkawy. Zapach nie jest zbyt wyrazisty, ale smak jest gorzki, nadaje cierpkości.
To ważne! Ryzhiki - jedyne grzyby, które po soleniu są gotowe do spożycia w ciągu dwóch tygodni!
Wiersz Lilovonogaya
Nazywa się inaczej - trichomol, rząd dwukolorowy, niebieska noga, niebiesko-niebieska, niebieski korzeń. Grzyby te są nazywane macierzami ze względu na charakter ich wzrostu: rosną w dużych grupach w postaci rzędów. Często umiejscowione tak blisko siebie, że kapelusz jednego grzyba może pokryć czubek kapelusza drugiego. 
Owocująca niebieska stopa w regionie Rostov od początku jesieni i znika wraz z pierwszymi znaczącymi zimnymi trzaskami. Особенно много трихомол можно найти в Щепкинском лесу недалеко от Орбитальной и в Чертковском районе. Растут они на земле, любят известковую и песчаную почву. Лес предпочитают лиственный, особенно если в нём много ясеней.
Замаринуйте рядовку, и узнайте какие вкусовые качества имеет рядовка желто-бурая, землистая, зелёная, фиолетовая, серая и тополиная.
Внешний вид:
- Czapka - rozmiar waha się od 6 cm do 15 cm, w rzadkich przypadkach może sięgać nawet 25 cm, góra jest żółtawa, bliżej beżu, trochę fioletowa na górze. Dotyk jest gładki. Dolne płyty hymenoforu są dość szerokie i grube, a ich kolor jest kremowy.
- Noga - wysokość od 5 cm do 10 cm, a grubość około 3 cm. Samice mają wyraźnie widoczny włóknisty pierścień na nodze. Kolor - fioletowy, zauważalny.
- Ciało jest raczej mięsiste. Kolor jest fioletowo-szary, szary i czysty biały. Jej smak jest przyjemny, trochę słodki, a zapach przypomina zapach świeżych owoców.
Wiesz? Matsutake - tak zwana japońska ryadovka. W Krainie Wschodzącego Słońca grzyb ten jest ceniony jako trufla w krajach europejskich; czasami koszt jednej kopii osiąga 100 USD.
Morel
Zadzwonił również spokój. Grzyby są nietypowe, bardzo wczesne i czasami budzą nieufność swoim wyglądem. Są jednak dość jadalne i bardzo smaczne. Morele można znaleźć w lasach iglastych i liściastych, zwłaszcza olchy i osiki są dla nich odpowiednie. Gleba jest preferowana jako humus i bardzo mokra, ale może rosnąć na glebie piaszczystej lub na wzburzonej ziemi - na przykład w miejscach dołów przeciwpożarowych, na zboczach wąwozów i wzgórz, w rowach lub na poboczu drogi, na polanach i polanach. 
Opuszczony sad jabłkowy będzie szczególnie atrakcyjny dla smalców. Wczesny okres owocowania trwa od początku kwietnia do pierwszych dni letnich, jednak jeśli wiosna jest bardzo ciepła, smardze mogą pojawić się pod koniec marca. Znajdują się wszędzie na leśnych polanach lub w miejscach omszałych i zalanych zaraz po stopieniu się śniegu, a ziemia trochę się rozgrzewa.
Morele i linie: jak odróżnić te grzyby.
Wygląd:
- Czapka jest bezkształtna i bardzo pomarszczona, od 5 cm do 10 cm wysokości i od 3 cm do 8 cm szerokości. Kształt jest zwykle w postaci stożka, bardzo porowatego, z głębokimi komórkami. Kolor jest głównie brązowy, ale może być brązowy, żółto-ochrowy, szarawy, brązowo-brązowy, brązowo-czarny. Krawędzie komórek są najczęściej ciemne lub czarne.
- Noga - wysokość od 3 cm do 7 cm i grubość od 1,5 cm do 3 cm Lekka, prawie biała w kolorze młodym, beżowym lub kremowo-żółtym u starszych osób dorosłych, a u bardzo dojrzałych grzybów staje się brązowa i sypka. Wewnątrz nogi jest całkowicie pusta i rośnie wraz z czapką w jedną całość. Kształt jest cylindryczny, nieco pogrubiony w kierunku podstawy.
- Miąższ ma jasny kolor, może biały, beżowy, bladożółty. Konsystencja woskowa, bardzo delikatna i delikatna.
Moreli nie można jeść na surowo. Muszą być poddane obróbce cieplnej. Przed użyciem wskazane jest gotowanie ich przez co najmniej godzinę. Możesz wysuszyć, ale w tym przypadku gotowanie nie jest potrzebne.Grzyb leśny
W ludziach nazywa się to czapką lub babcią. Jeden z najpopularniejszych rodzajów grzybów. Znajdź to nie jest takie trudne, ponieważ ma szeroki zakres dystrybucji. Rośnie w dużych koloniach w kształcie pierścienia, jak również w rzędach, tworząc tzw. „Kręgi czarownic”. Najczęściej pieczarki można znaleźć w pobliżu mrowisk. 
Czas owocowania pieczarki leśnej rozpoczyna się w pierwszej połowie lata i trwa do pierwszych poważnych zimnych napadów, które najczęściej występują w październiku. Preferuje wzrost w lasach mieszanych i iglastych, ale w lasach liściastych można znaleźć tylko pojedynczych przedstawicieli. W regionie rostowskim najczęściej znajduje się w dzielnicy Chertkovsky.
Wygląd:
- Czapka ma rozmiar od 7 cm do 10 cm, u młodych ma kształt jajowaty lub w kształcie dzwonu, ale z wiekiem otwiera się i spłaszcza. Kolor - brązowawy, brązowy, zmieszany z rdzą. Kapelusz jest szorstki i suchy w dotyku, ponieważ pokryty jest małymi ciemnymi łuskami. Hymenophor jest lekki, praktyczny biały i ciemnobrązowy.
- Noga nie jest zbyt długa, najczęściej nie rośnie powyżej 6 cm, ma grubość nie większą niż 1,5 cm, ma kształt cylindryczny, na którym u podstawy formuje się lekkie zgrubienie.
- Miąższ jest koloru białego, ale po pocięciu utlenia się i zmienia odcień na czerwonawy. Ma wyraźny, czysto grzybowy smak, podobny do anyżu.
Niejadalne, trujące grzyby
Region Rostowski jest bogaty nie tylko w smaczne, zdrowe i jadalne grzyby. Oprócz nich często występują tu niejadalne lub po prostu trujące gatunki. A żeby przypadkowo trafić niebezpiecznego „przyjaciela” w koszyku, trzeba wiedzieć, jaki to jest grzyb, jak odróżnić go od jadalnych „towarzyszy”, w jakich miejscach i kiedy przynosi owoce.
Blady perkoz
Ludzie nazywali białe muchomory i zielone grzyby. Jeden z najbardziej niebezpiecznych grzybów na świecie. Chociaż ludzie nie są często zatrute muchomorem, w niektórych przypadkach śmierć prawdopodobnie wystąpi o ponad 90%. Muchomor łatwo pomylić z innymi grzybami jadalnymi - grzybami i rukolami.
Warto nauczyć się - jak odróżnić blady muchomor.
Okres owocowania w muchomorze rozpoczyna się w ostatniej dekadzie lata i trwa do czasu ustabilizowania się jesiennych przeziębień. Wybiera głównie lasy liściaste ze względu na swoje siedliska, zwłaszcza te z wieloma bukami i grabami. Preferuje glebę próchniczną. Często można go znaleźć na terenach parku. W regionie rostowskim najczęściej występuje w północnej części. 
Wygląd:
- Czapka ma średnicę od 5 cm do 15 cm, ma kształt półkulisty i spłaszcza się z wiekiem. Ma gładką krawędź. Kolor jest zielonkawy, oliwkowy, szarawy. W dotyku powierzchnia wydaje się być włóknista.
- Noga - ma wysokość od 8 cm do 16 cm, dość cienka, średnica o grubości od 1 cm do 2,5 cm, forma ma kształt cylindryczny, ale pogrubia się w dół w postaci torby. Często pokryte mory. Kolor jest biały lub taki sam jak czapka.
- Ciało jest białe. Podczas cięcia kolor w powietrzu nie zmienia się, pozostając białym. Dość mięsisty. Ma niewymowny, ale przyjemny aromat grzybowy i delikatny smak.
Royal Amanita
Niebezpieczny grzyb powodujący ciężkie zatrucie. Rośnie głównie w lasach iglastych. Rośnie głównie pod świerkami i sosnami. Czasami można go znaleźć w lesie mieszanym. W twardym drewnie jest to wyjątkowo rzadki gość, a nawet wtedy, gdy występują brzozy. Grzyb gleby. Zwykle rośnie pojedynczo. Zaczyna owocować w połowie lipca i znika dopiero późną jesienią. Ukazuje się w północnych i zachodnich regionach. 
Wygląd:
- Kapelusz ma od 7 cm do 20 cm, u młodych zwierząt wygląda jak jajko i jest ciasno przyciśnięty do nogi. Z wiekiem otwiera się, staje się półkulisty, u starych grzybów spłaszcza się i może być wklęsły w środkowej części. Cała powierzchnia pokryta jest białymi płatkami lub brodawkami. Kolor jest brązowawy, żółto-brązowy, ochry-żółty, brązowo-ochrowy, w środku ma bogaty brązowy kolor.
- Noga - wysokość od 9 cm do 20 cm, grubość od 1 cm do 2,5 cm, powyżej cieńszej niż poniżej. Na dole ma wyraźne pogrubienie w postaci kuli lub jajka. Pod czapką znajduje się „spódnica”. Sama noga ma aksamitną, włóknistą powierzchnię. Kolor jest biały lub prawie biały.
- Miąższ - ma brązowawy kolor, czasami ochrę, oliwkę, jasnożółty lub żółto-biały. Nie ma specjalnego smaku. Konsystencja jest mięsista, ale delikatna.
Wiesz? Pomimo faktu, że wszystkie rodzaje muchomorów są uznawane za trujące i niejadalne, w czasach starożytnych, pod kierownictwem rzymskiego dowódcy Lucullusa, który wyobrażał sobie, że jest smakoszem, jeden z gatunków tego grzyba, który od tego czasu znany jest jako grzyb Cezara lub grzyb Cezara, podawano na stół.
Amanita czerwony
Ten muchomor jest nie tylko trujący, ale także zawiera substancje psychoaktywne. Ilość trucizny w niej nie jest zbyt duża, dlatego aby była śmiertelna, osoba musi zjeść co najmniej 15 sztuk. Niemniej jednak substancje zawarte w grzybie powodują zatrucie organizmu, wywołują efekt dysocjacyjny i hipnotyczny, a także powodują śmierć komórek mózgowych. 
Czerwony muchomor kocha wilgotną i kwaśną ziemię. Rośnie we wszystkich typach lasów, ale najczęściej występuje w symbiozie z świerkami, brzozami, wierzbami i dębami. Często można go znaleźć nawet w najbliższym parku lub na placu. Okres wegetacyjny trwa od sierpnia do października.
Amanita - rodzaje i właściwości lecznicze.
Wygląd:
- Czapka ma średnicę od 8 cm do 20 cm, u młodych wygląda jak piłka przyspawana do nogi. Z wiekiem otwiera się, spłaszcza, staje się podobny do spodka, jest wklęsły do środka w środku. Kolor - czerwony, jasny, może być czerwono-pomarańczowy. Skóra jest gładka i lśniąca, lepka i śluzowa, pokryta brodawkowatymi białymi płatkami.
- Noga jest długa i cienka, może mieć od 8 cm do 20 cm wysokości i do 2,5 cm grubości. Kolor jest biały lub żółtawo-biały. Na dole ma pogrubienie w postaci bulwy. W dojrzałości wewnątrz staje się pusta.
- Miąższ jest w większości biały, ale pod skórą czapki ma żółty lub bladopomarańczowy kolor. Smak jest słodkawy, ale smak jest słaby i ledwie zauważalny.
Rząd siarki
Jest również określany jako siarczek siarki lub żółcień siarkowa. Wiele rzędów to grzyby jadalne. Ale wśród nich nie są tak rzadkie i trujące gatunki. Kwas siarkowy jest lekko toksyczny - ma niską toksyczność i powoduje łatwe zatrucie. 
Można go znaleźć w lasach mieszanych lub liściastych. Szczególnie ostrożnie musisz być, szukając grzybów pod bukami i dębami, pod sosnami i jodłami, ponieważ pod tymi drzewami zasiedlają rzędy siarki. Okres owocowania przypada na sezon grzybowy i trwa od końca sierpnia lub początku września do pierwszych poważnych mrozów.
Wygląd:
- Czapka ma średnicę od 3 cm do 8 cm, jest wypukła, półkolista, spłaszczona, otwiera się z wiekiem i może mieć wklęsłość środkową. Ma szaro-żółty kolor, który z wiekiem staje się lekko rdzawy lub lekko brązowy. Dotyk czapki jest gładki i aksamitny.
- Noga jest cienka i długa, może mieć długość od 3 cm do 11 cm i grubość od 0,5 cm do 1,8 cm. Czasami jest prosta, czasem zwęża się na dole, a czasami - w górę. Kolor jest niejednolity - u góry jest jasnożółty, a poniżej jest szaro-żółty. Czasami pokrywa się nieco ciemniejszymi skalami, gdy się starzeje.
- Miąższ ma zielonkawy lub siarkowy kolor. Ma wyraźny specyficzny zapach - może pachnieć jak siarkowodór, smoła. Smak jest odpychający, lekko gorzki, może mieć mączny odcień.
Grzybowe miejsca regionu Rostów
W całym regionie Rostov grzyby są dość powszechne - tutaj jest odpowiednia gleba i sprzyjający klimat. Ale w niektórych miejscach polowanie na grzyby może być szczególnie udane. Po pierwsze, obejmują one:
- Dzielnica Millerovsky, zwłaszcza wokół wioski Dyogtevo, plantacje sosny w mieście Millerovo;
- przedmieścia Kamensk-Szachtinskiego;
- Powiat Chertkovsky;
- dużo różnych grzybów na plantacjach sosny w wiosce Nizhnekunduchenskaya;
- Okręg Tarasowski;
- Dzielnica Semikarakorsky;
- strefa przybrzeżna Don;
- Las Schepkinsky w Rostowie nad Donem.
Wiesz? Grzyby - jedna z najstarszych istot na Ziemi, ponieważ ich wiek przekracza 400 milionów lat. Istniały razem z paprociami w czasach dinozaurów, ale w przeciwieństwie do paproci nie tylko nie wyginęły, ale nawet się nie kurczyły. Uważa się, że wszystkie gatunki, które były w czasach prehistorycznych, są nadal zachowane.
Zasady zbierania grzybów
Nawet doświadczeni grzybiarze nie mają gwarancji, że trujący grzyb nie jest w ich koszyku, a początkujący są jeszcze bardziej. Jednak w niektórych przypadkach grzyby jadalne mogą być również trujące i szkodzić zdrowiu. Aby tego uniknąć, musisz znać podstawowe zasady zbierania grzybów:
- Jeśli jesteś początkującym, uważnie przeczytaj literaturę i zdjęcia grzybów przed polowaniem na grzyby, abyś mógł natychmiast odróżnić trujące od bezpiecznych. Lub zabierz ze sobą doświadczonego i doświadczonego grzybiarza.
- Grzyby bardzo absorbują szkodliwe substancje i metale ciężkie, więc w żadnym wypadku nie należy wybierać grzybów w mieście, w pobliżu dróg i fabryk, ponieważ w tym przypadku nawet jadalne odmiany będą niebezpieczne dla zdrowia. Najlepszymi i najbezpieczniejszymi obszarami grzybów są lasy i wąwozy, łąki i polany, z dala od ludzkiej działalności, gdzie powietrze jest czyste, a gleba nie jest zanieczyszczona toksycznymi odpadami.
- Zawsze dokładnie badaj każdy grzyb przed włożeniem go do kosza. Upewnij się, że nie jest stary, nie ma robaków i nie jest uszkodzony.
- Jeśli masz wątpliwości, czy trzymasz w rękach trujący lub jadalny okaz, lepiej go odrzucić i wziąć tylko te, których jesteś w 100% pewien.
- Pojemnik, do którego wysyłany jest „chwyt”, musi być wykonany z naturalnych materiałów - plecionej torby lub kosza. Lepiej odrzucić paczki.
- Zbierając grzyby, nie można ich wyciągnąć z ziemi, ponieważ uszkadza grzybnię, ponieważ z tego, co w tym miejscu nowi młodzi nie będą rosnąć. Lepiej jest delikatnie odciąć nogę od ziemi nożem.
- Ignoruj wszystkie grzyby, w których kończyna kończy się wydrążonym bulwiastym pogrubieniem - najczęściej są one trujące.
- Najlepszym czasem na wyjazd do lasu na grzyby jest wczesny poranek.
- Nigdy nie smakuj grzybów, które jeszcze nie zostały ugotowane.
- Przygotuj „haczyk” jak najszybciej po pobraniu.
- Odwar z grzybów nie nadaje się do picia lub gotowania na nim. Grzyby muszą gotować w nowym bulionie.
- Wszelkie grzyby są bezwzględnie przeciwwskazane u dzieci poniżej 12 lat i kobiet w ciąży, ponieważ ich układ pokarmowy nie jest w stanie ich strawić. Dlatego każdy, nawet całkowicie bezpieczny grzyb, może mieć poważne konsekwencje dla organizmu.
Zasady zbierania grzybów. Polowanie na grzyby to fascynujący i bardzo odpowiedzialny biznes. A grzyby są smaczne i zdrowe, jeśli są właściwie traktowane. Region Rostowski zapewnia wszystkim zapalonym grzybiarzom wszelkie warunki, by cieszyć się tymi darami natury. Trzeba jednak uważać, ponieważ niektóre gatunki grzybów są trujące, podczas gdy inne są niebezpieczne, jeśli nie zostaną odpowiednio zebrane lub przygotowane.
