Jak radzić sobie z dzikim owsem

Owies dziki (dziki owies) jest jednym z najbardziej złośliwych chwastów, który doskonale dostosowuje się do wszelkich warunków środowiskowych i jest krewnym typowego owsa kulturowego. Kwitnie wczesnym latem wśród upraw większości upraw, ale najczęściej występuje tam, gdzie rośnie uprawa zbóż jarych. Po przejściu długiego procesu ewolucji dziki owies przewyższa dziś wiele innych chwastów. Do tej pory występuje 8 gatunków tej rośliny: pospolita, północna, długoowocowa, gęsto owocowa, brodata, jałowa, południowa i włochata.

Jak wygląda chwast

Trudno jest rozpoznać te rośliny natychmiast, ponieważ ten chwast wygląda bardzo podobnie do zwykłego owsa. Ale w przeciwieństwie do nasion owsa uprawnego, nasiona owsa, połączone przez podkowę u podstawy, dojrzewają uzyskując ciemny, prawie czarny odcień. Kolano w kształcie kolana dzikich kolców owsa i kształt helisy, którą zdobywają, obracając się wokół własnej osi, są również cechami charakterystycznymi faktu, że przed tobą jest chwast, a nie plon. Owies dziki ma dobrze rozwinięty, włóknisty system korzeniowy, który wnika w glebę na głębokość 150 cm. Gołe łodygi rośliny osiągają wysokość od 60 do 120 cm, co również odróżnia ją od owsa uprawnego, którego łodyga jest znacznie niższa. Liście dużych rozmiarów, szerokie liniowe, do 30 cm długości, urzęsione wzdłuż krawędzi, mają język.

Wiesz? Ziarna owsa tłustego są prawie niemożliwe do odróżnienia od ziaren owsa uprawnego, ponieważ mają ten sam kształt, wagę, rozmiar, kolor łusek. Stwarza to duże trudności w walce z dzikim owsem i oddzieleniem jego ziaren od zbiorów innych upraw.

W opisie zwykłego owsa ważne jest, aby zwrócić uwagę na kwiatostan i ziarna, za pomocą których roślina rozmnaża się. Kwiatostan to podłużna wiecha składająca się z trzech kulek. Nasiona dzikiego owsa są zamknięte w kwiatowych łuskach i spadają wraz z nimi. Membranowy ryjkowiec ma kształt wrzeciona lub owalny. Jedna z takich roślin wytwarza do 700 nasion. Owies jest rozmnażany tylko przez nasiona. Jedna wiecha tworzy 2 rodzaje ziaren:

• Dno - duże jasne ziarna, które stanowią 70% całkowitej liczby owoców. Łuszczą się później i zatykają materiał do sadzenia. Okres odpoczynku wynosi 3 miesiące.
• Powyżej - ciemne, małe ziarna, które mają uśpiony okres do 22 miesięcy i wypadają wcześniej, podnosząc się z głębokości 10-12 cm.

Dojrzewanie warstw wiechy występuje nierównomiernie i odklejają się naprzemiennie: od góry do dołu. Taki mechanizm powoduje okres rzucania - około miesiąca. Dlatego pozbycie się chwastów, po prostu koszenie, jest niemożliwe, ponieważ pewna liczba nasion będzie nadal na ziemi.

Dowiedz się, jak radzić sobie ze skrzypem, ostem, snyyu, mniszkiem lekarskim, pokrzywą, brzozą, euforbią, trzciną, quinoą, papugą, portulakiem na miejscu.

Kiedy nasiona owsa są obsypane, nie wymagają pewnych warunków, aby zacząć kopać ryjkowca w ziemię. Wystarczy, że spadnie lekki deszcz. Masowe rozmnażanie owsa jest wspierane przez wysiewanie roślin uprawnych tej samej gleby przez kilka lat bez przerwy.

Szkodliwość

Po określeniu, czym jest owies i jak wygląda, należy go podświetlić szkodliwe właściwości:

• Zablokowanie gleby i jej wyczerpanie. Jedną z cech owsa jest szybkie dojrzewanie ziarna. Z tego powodu jego nasiona zaczynają się kruszyć przed zbiorem wiosennego chleba, silnie zaśmiecając ziemię i zboże. Stopień zatykania zależy od liczby ziaren, które miały czas na uformowanie, ich cech, czasu dojrzewania i zrzucania. Ponieważ średnie i małe ziarna są wylewane przed dużymi, zatykają glebę. Ponieważ ten rodzaj chwastów pochłania półtora razy więcej wilgoci niż zboża, pod jego wpływem gleba jest wyczerpana, co może zaszkodzić uprawom przez kilka lat, zwłaszcza w suszach.
• Zatkane zbiory. Większe ziarna pozostają w kłosku dłużej (30-40 dni), więc przy zbieraniu i młóceniu zbiorów w bunkrze i materiale nasiennym częściej występują duże ziarna dzikiego owsa. Gdy liczba dzikich roślin owsa przekracza 50 na m2, plon ziarna spada o 20%. Istnieją przypadki, w których liczba ziaren owsa w uprawie jest 20 razy większa niż ilość nasion pszenicy. Nasiona chwastów są bardzo trudne do oddzielenia od nasion uprawianego owsa lub jęczmienia. W konsekwencji małe nasiona owsa psują glebę, a duże - materiał siewny. Jakość ziarna zmieszanego z nasionami owsa jest znacznie zmniejszona: w niezmielonym ziarnie dzikiego owsa, z powodu jego twardych włosów i grubych kolców, karmienie zwierząt domowych może spowodować zapalenie dróg oddechowych i błon śluzowych; domieszanie jego ziaren, dziki owies zmniejsza jakość ziarna używanego do celów spożywczych, zmniejsza jego wartość na rynku: ziarna owsa, mieszanie z ziarnami pszenicy, nadają mące ciemny odcień i cierpki smak.

To ważne! Dziki owies staje się szkodliwy dla zwierząt dopiero po utworzeniu wiechy. Ovus, skoszony przed zrobieniem wiechy, produkuje to samo siano co owies i może służyć jako dobra pasza dla zwierząt.

• Przyciąga owady (szwedzkie muchy, wciornastki, głazy, nicienie), które szkodzą pszenicy i innym roślinom.
• Rezerwacja różnych chorób.
• Uszkodzenia odmian pszenicy. Hybrydy lub hybrydy owsa dzikiego z jego wyborem odmian, co do zasady, w pierwszych latach nie różnią się od zwykłego owsa, ale z czasem są rozdzielane, prawdziwe rośliny oatsuzhnye są oddzielane, ich ziarna kruszą się i śmieją ziemię. Tak więc chwasty są rozprowadzane tam, gdzie wcześniej ich nie było.

Środki kontroli

Ponieważ szkoda tego chwastu jest znacząca, potrzeba walki z nim staje się oczywista. Aby ustalić, jak poradzić sobie z jednym z najbardziej szkodliwych chwastów, konieczne jest ustalenie przyczyn, dla których mnoży się i pojawia się w miejscach, w których nie było wcześniej. Czynniki przyczyniające się do powstania i rozprzestrzenienia się tej rośliny:

1. Nieprzestrzeganie zmian owocowych w płodozmianie: brak w nim jednostek przeciwerozyjnych (pszenica ozima - burak cukrowy - proso), przez długi czas uprawiających jeden rodzaj upraw.
2. Wysiewanie gleby zimowej po późnym zbiorze plonów.
3. Brak czystej pary.
4. Niewłaściwa orka i uprawa.
5. Brak tierrovaniye podczas czyszczenia materiału siewnego.
6. Duża liczba nasion owsa w glebie.
7. Niewłaściwe przechowywanie obornika, który służy do nawożenia gleby.

Istnieje kilka popularnych, sprawdzonych metod pozbywania się tego chwastu: wykorzystują one zarówno metody agronomiczne, jak i chemiczne.

Wiesz? Owies dziki jest najbardziej niebezpieczny dla upraw zasianych we wczesnych stadiach. Próg ekonomiczny jego krzywdy: w uprawach pszenicy ozimej - 20 szt./m2, uprawy wiosenne - 16 szt./m2, gdy zanieczyszczenie wynosi 50 szt./m2, wydajność zmniejsza się o 20%, przy 300 szt./m2 - cztery razy, przy 450 szt./m2 - pięć razy lub więcej .

Recepcje agrotechniczne

• Prawidłowy (pentapole) płodozmian. Uprawa ziół, roślin, które nie przyczyniają się do reprodukcji dzikiego owsa.
• Zgodność ze standardami przechowywania i przygotowania nawozów do gleby.
• Filtracja nasion za pomocą trimeru Oryus o różnych średnicach komórek dla różnych upraw, oczyszczanie maszyn i urządzeń używanych podczas pracy w polu.
• Zniszczenie pędów owsa dzikiego przez wiosenną obróbkę przed siewem roślin metodą prowokacji (zamykanie wilgoci, stosowanie nawozów mineralnych, w wyniku której owies pojawia się wcześniej i może zostać wyrwany przez następną uprawę przedsiewną).

Skuteczne herbicydy

Metoda chemiczna zwalczania chwastów jest stosowana oprócz praktyk rolniczych i jest skuteczna w niszczeniu roślin osyuzhnyh. Konieczne jest ostrożne stosowanie herbicydów i tylko wtedy, gdy liczba chwastów przekracza miarę, przy której stosuje się techniki mechaniczne.

Przed uprawą ziemi z uprawami warto przeprowadzić badanie fitopatologiczne pól, które określi, czy należy stosować chemikalia. Odbywa się to nie tylko po to, aby uniknąć skutków chemicznych dla uprawy, ale także, aby oszczędzać, ponieważ stosowanie herbicydów jest dość drogie i nie ma sensu wydawać pieniędzy, jeśli poradzisz sobie z pomocą technik agrotechnicznych.

To ważne! Aby skutecznie kontrolować duże ilości upraw owsa, lepiej jest stosować preparaty o działaniu ciągłym, które zawierają glifosat jako podstawę.

Możesz walczyć z tą rośliną za pomocą takich herbicydów:

• Avantix Extra (rozpylanie upraw w pierwszych fazach rozwoju chwastów);
• „Axial” (przetwarzanie wiosną z fazy 2 liści i do końca krzewienia dzikiego owsa);
• „Dope” (wiosenne opryskiwanie we wczesnych fazach rozwoju chwastów);
• „Eraser Extra” (przetwarzanie we wczesnych etapach rozwoju owsa);
• „Polgar” (spryskiwanie wiosną nad chwastami wegetatywnymi, zaczynając od fazy dwóch liści i do końca krzewienia);
• „Temat” (spryskiwanie wiosną we wczesnych fazach rozwoju chwastów).

Stosowanie tych herbicydów przeciwko owsowi, jak większość innych, nie zależy od stopnia rozwoju kultury, a jedynie od stopnia rozwoju chwastów.

Herbicydy stosuje się do zwalczania chwastów: Roundup, Ground, Prima, Zencor, Agrokiller, Stomp, Lontrel-300.

Szkodliwy chwast - dziki owies, który wygląda bardzo podobnie do zwykłego owsa, szkodzi nie tylko plonom, w pobliżu których się mnoży, ale także glebie, susząc ją i wyczerpując. Jest niebezpieczny dla zwierząt i przyciąga owady, które mogą uszkodzić inne rośliny. Możesz walczyć z tą rośliną za pomocą technik agrotechnicznych lub chemikaliów. Planując opryskiwanie roślin herbicydami, ważne jest, aby upewnić się, że jest to naprawdę konieczne, a metody mechaniczne nie pomagają.

Obejrzyj film: Szkody łowieckie z mojej perspektywy - jak sobie radzić? Opis. Szlakiem Rolnika #14 (Grudzień 2024).