Wybierając określony rodzaj rośliny, należy wziąć pod uwagę jej zdolność adaptacji do konkretnego klimatu i charakteru gleby, w której będzie sadzona. Na terytorium Uralu wytrzymałość rośliny jest koniecznym wyborem.
Zebraliśmy listę ozdobnych krzewów do ogrodu, które dobrze rosną i owocują na Uralu, a także prezentowały swoje zdjęcia dla lepszej informacji.
Aksamitny japoński
Stosowany w ogrodnictwie ozdobnym. Ta kultura należy do rodzaju Velvet, który należy do rodziny Rutovów. Jego ojczyzną jest japońska wyspa Honsiu. Rośnie bardzo długo, maksymalną wysokość (10 m) osiąga się w wieku 50 lat.
Drzewo liściaste z szeroką ażurową koroną. Pień pokryty jest prążkowaną cienką, ale gęstą korą o ciemnobrązowym lub ciemnobrązowym kolorze i pędach o czerwonawo-brązowym kolorze.
Liście są ciemnozielone, dziwnie pierzaste, emitują specyficzny aromat. Liście składają się z 5-13 jajowato-lancetowatych ściętych, spiczastych lub w kształcie serca liści, wygiętych w podstawie. Jesienne liście żółkną. 
Kwiaty są małe, w kolorze żółtawozielonym, są w kwiatostanach wiechowatych, z owłosionymi filcowymi osiami. Owoce o kulistym kształcie, czarne, błyszczące, wydzielają nieprzyjemny zapach, gorzki smak, są uważane za niejadalne. Kwitnienie występuje w czerwcu, a dojrzewanie następuje w październiku. Roślina nie jest wybredna, nadaje się do uprawy w miastach. Odporny na zimno.
Dowiedz się więcej o takich krzewach, jak Kupressoptsiparis Leyland, cyprys, jałowiec, agrest Kolobok, akacja, aronia czarna, Brugmancia, wrzos.Rośnie powoli, a owoce w szóstym roku po posadzeniu. Roślinność rozpoczyna się w drugiej połowie kwietnia i trwa do połowy października. Siew należy wykonać nie później niż 12 miesięcy po zebraniu nasion, w przeciwnym razie tracą zdolność kiełkowania. Odporne na suszę i wymagające światła. Japoński aksamit dobrze znosi przycinanie i strzyżenie. W młodym wieku potrzebuje karmienia. Rośnie dobrze na terenach bezwietrznych, wilgotnych i gliniastych.
Chubushnik
Powszechnie znany jako jaśmin (ze względu na słodki aromat kwiatów) należy do rodziny Hortensia i ma ponad 50 gatunków. Krzewy o wysokości 1-4 metrów. Uważa się go za krzew liściasty, ale niektórzy przedstawiciele są częściowo liściaści. Kora jest cienka, szara, aw niektórych młodych krzewach brązowawa. Drewno o szerokim rdzeniu, twarde. Liście na krótkich odcinkach, proste, długość 5-7 cm, naprzeciwko. Górna powierzchnia arkusza jest gładka, a spód jest często owłosiony. Kształt liści jest zróżnicowany: w kształcie klina, zaokrąglony, wydłużony lub owalny, czasami wskazywany na końcu liścia, krawędzie są stałe lub postrzępione.
Kwiatostany znajdują się na krawędziach młodych pędów i w kątach górnych liści. Szczotki składają się z 3-9 kwiatów. Kwiaty są bardzo pachnące, ale mogą nie mieć zapachu. Forma jest często prosta, aw niektórych odmianach kwiaty są podwójne lub półpełne. Kolor pąków jest delikatny: biały, kremowy, żółtawy. Kielich w kształcie kielicha z 4-5 wklęsłymi działkami. Corollas z 4-6 dużymi płatkami o różnych kształtach: krzyżowy z szeroką przerwą między płatkami, liniowy, płatki mogą wchodzić do siebie i tworzyć prawie kwadratowy pąk. 
Na zdjęciu chubushnik „Mont Blanc”, hodowany we Francji i należący do odmian Victor Lemoine. Jeden z najbardziej odpornych na zimę przedstawicieli, nadający się do uprawy na zimnych terenach Rosji.
Wiesz? Czubusznik nadal nosi łacińską nazwę „Filadelfia”, którą otrzymał na cześć króla Egiptu Ptolemeusza Filadelfusa. Król słynął z uwielbiania tych pachnących kwiatów.Odmiany chubushnik bezpretensjonalne: mogą być uprawiane w półcieniu i na powierzchni nasłonecznionej. Roślina jest łatwa do przycinania, co jest pożądane do przeprowadzenia po kwitnieniu. Gdy susze szybko zanikają, ale nie tolerują stojącej wody.
Przed sadzeniem należy sprawdzić, jak blisko znajduje się woda gruntowa i stworzyć wysokiej jakości drenaż. Krzewy czasami wymagają rozcieńczenia, w przeciwnym razie kwitnienie krzewu będzie rzadkie.
Derain biały
Derain biały jest również nazywany svidina lub svidina white. Zawarte w rodzaju Kizil, rodzina Kizilovyh, uprawiana na Syberii. Krzew jest bardzo rozgałęziony, jego wysokość wynosi do 3 m. Gałęzie są proste, giętkie i gołe, mają jasny czerwony kolor, który staje się jeszcze bogatszy wiosną, na starość są wygięte i wygięte w łuk. Liście są przeciwne, mają 3-5 łukowatych żył. Blacha jest w formie elipsy, krawędzie są solidne, po obu stronach ściśnięte, krótkie owłosienie, niebieskawe poniżej, ciemnozielone powyżej.
Kwiaty zebrane są w gęste krzaczaste tarcze. Szypułki pokryte są grubym szarym pokwitaniem o czerwonawym zabarwieniu. Szeroki trójkątny kielich z krótkimi ostrymi zębami. Corollas szeroko lancetowate z 4 białymi płatkami. Owoce - pestkowce są w kształcie jagód: spłaszczone, w okresie dojrzewania niebieskiego odcienia i dojrzałe - jasnoniebieskie. Kamień jest ukośny, spiczasty na końcu, elipsoidalny. Często sadzone w parkach i ogrodach. Nasiona rozprzestrzeniają ptaki, roślina jest w stanie dziko biegać. 
Odmiany krzewów dostosowane do warunków klimatycznych Uralu i odporne na mróz mają następujące nazwy:
- „Kremowy krakers”;
- „Sibirica variegata”;
- „Aurea”;
- „Elegantissima”;
- „Kesselringii”;
- „Spaethii”.
Dziewczęce winogrona
Dziewiczy grono należy do rodziny Winogradow. Jest tak nazywany ze względu na powstawanie jagód, które występują bez zapylania. Do uprawy na Uralu często używają dziewczęcych winogron o pięciu liściach. Ta roślina ozdobna należy do szybko rosnących, z natury rośnie do 30 metrów. Wznosi się na gładkich powierzchniach dzięki antenom, które mają lepkie podkładki. Liście złożone w podniebieniu są petiolate i jajowate do jednego ogonka. Góra arkusza jest spiczasta, krawędź jest ząbkowana, na górze zielona, a tył jest niebiesko-zielony, jesienią zmienia kolor na jasny czerwony.
Małe zielone pąki zebrane w 3-5 kwiatostanach, kwitną w drugiej połowie wiosny. Owoce dojrzewają pod koniec lata lub w pierwszym miesiącu jesieni, mają wyraźny ciemny czerwony kolor. Jagody dziewczęcych winogron zawierają kwas szczawiowy. Owoce są jadalne dla ptaków, ale nie dla ludzi. 
Dobrze wykonuje rolę ekranu i baldachimu na stronie.
Forsycja
Rodzaj krzewów i małych drzew z rodziny Maslin. Wysokość od 1 do 6 metrów. Kora jest szorstka, szaro-brązowa. Liście z nacięciami, proste, owalne, bez naklejek. Liście znajdują się naprzeciwko.
Jasnożółte kwiaty wyglądają jak dzwony, czteropłatkowe kielichy, korona z akcentowanymi płatkami. Owoc ma postać pudełka, otwieranego przez gniazda, ma kilka skrzydlatych nasion. 
Owalna, pośrednia i zwiędła forsycja rośnie na Uralu. Jest przystosowany do mrozu i suszy, rozmnażanie następuje poprzez nakładanie warstw lub dzielenie krzewów. Z nasion praktycznie nie rośnie, ponieważ mają niskie kiełkowanie. Kwitnienie rozpoczyna się w trzecim roku po zejściu na ląd (w ciągu miesiąca). Po tym pojawia się jasne liście, pozostające do głębokiego mrozu.
Piękne ozdobne krzewy forsycji do ogrodu:
- „Variegata”;
- „Parkdekor”;
- niski stopień „Tetragold”;
- „Spring Glory”;
- „Dresden Vorfruehling”;
- „Fiesta”;
- „Lynwood”;
- „Beatrix Farrand”;
- wspaniała forsycja (spectabilis);
- kwitnie forsycja (densiflora);
- pierwiosnek forsycja (primulina).
Kalina Buldenezh
Ozdobny krzew kaliny lub roseum („buldenezh” w języku francuskim oznacza „śnieżna kula”). Wysokość krzewu wynosi do 3 metrów, z szeroką rozpiętością korony.
Kwiatostany są kuliste, kwiaty są jałowe, najpierw zielonkawe, później białe, a kiedy blakną, stają się różowe. Kalina kwitnie przez 25-30 dni. Uwielbia lądować w zbiorniku. Piękny w lądowaniu pojedynczym i grupowym. Zimą jest częściowo cięty, a hodowla jest produkowana przez sadzonki. Wysoki odsetek sadzonek letnich i wiosennych jest zakorzeniony. Buldenezh uwielbia żuczki i mszyce, które będą musiały okresowo walczyć. Najbardziej skuteczną metodą walki jest obróbka chemiczna.
Wiesz? Kalina Buldenezh po raz pierwszy pojawiła się na terytorium Rosji w czasach Katarzyny II i była uważana za arystokratyczną roślinę. Uprawiane tylko w szklarniach królewskich, ogrodach i parkach.
Roślina jest czysto dekoracyjna i, w przeciwieństwie do zwykłej kaliny, nie daje jagód.Cętkowany Krzew
Potentilla shrubby, czyli kurilska herbata, jest największym pod względem gatunku gatunkiem krzewów z rodziny Pink.
Sprawdź listę leków, które przydadzą Ci się w pielęgnacji ogrodu: witriol, siarczan potasu, Inta-vir, Fundazol, Heteroauxin, kwas borowy, Chom, Fufanon i Prophet.Łodygi są często wyprostowane, wydłużone lub rosnące. Liście podzielone lub ternate. Istnieją gatunki, w których kwiaty są samotne, ale większość z nich jest zbierana w fałszywych parasolach lub kwiatostanach przypominających głąbik. Kwiaty składają się z pięciolistnego kielicha i spodu, pięciu ząbkowanych lub rozwartych na szczycie opadających płatków.
Kolor jest zróżnicowany: biały, różowy, żółty z różnymi odcieniami. Pręciki są często 20, nitkowate i styloidowe. Tłuczki są małe, często umieszczone na górze i przymocowane do pojemnika. Owoce są liczne, składają się z 10-80 nasion i spadają jeden po drugim. Krzew jest nie tylko niezwykle piękny podczas kwitnienia, ale także bardzo przydatny. 
Naukowcy odkryli, że herbata Kuril ma działanie przeciwbakteryjne mające na celu zwalczanie infekcji jelitowych, a nawet wibracji cholery. Wyhodowany przez szczepienie lub podzielenie krzaków.
To ważne! Na zimę pamiętaj o pokryciu świeżo posadzonych sadzonek. Mogą nawet pojawić się pąki, które są ważne, aby uszczypnąć, aby nie zaczęły kwitnąć.Miesiąc po posadzeniu 90% sadzonek ma korzenie.
Pęcherz
Bubbyplodnik to rodzaj krzewów liściastych z rodziny Pink. Ozdobny krzew odpowiedni do nasadzeń pojedynczych i grupowych. Stagnacja i nadmiar wilgoci nie tolerują.
Gruba, brązowo-szara kora Crohna odrywa się od talerzy. Zębate liście, 3-5-podobne do palmatu, petiolate, spadają kropelki. Liście zaczerwieniają się jesienią, później żółkną i brązowieją. Kwiaty są w kwiatostanach corymbose, znajdujących się na końcach krótkich gałęzi po bokach, białych lub różowych. Płatki i pięć płatków, wiele pręcików (do 40), słupki od 1 do 5, stopione u podstawy i zawierające 1-5 nasion. Hypanthium ma kształt dzwonu.
Owoc składa się z ulotek, gdy dojrzeje staje się czerwony i rozdarty na górze. Do uprawy ozdobnej użyj kilku odmian blisterpipe Califolia, które są połączone w 2 grupach odmian: żółtawolistną i czerwonolistną. Na zdjęciu - różne kaliniformy. 
Czerwone odmiany liści:
- „Diablo” - na wysokości do 3 m, błyszczące fioletowo-czerwone liście, podczas wysiadania w zacienionym obszarze stają się zielone.
- „Summer Wine” - na wysokości do 2 m, wiosną liście są czerwone wino, w letniej zieleni.
- „Czerwony Baron” - wyróżnia się różowawymi kwiatami, czerwonymi jagodami. Wysokość do 2 m.
- „Luteus” - wysokość do 3 m, liście są żółte.
- „Dart's Gold” - osiąga wysokość do 1,5 metra, liście są żółto-pomarańczowe, latem zielone, jesienią brązowo-żółte.
Spirea
Spirea to rodzaj krzewów liściastych z rodziny Pink. Wysokość od 15 cm do 2 m. System korzeniowy jest słabo rozwinięty, powierzchowny. Gałęzie są rozłożone, wyprostowane, rosną lub pełzają, jasne lub ciemnobrązowe, kora złuszcza się wzdłużnie. Młode pędy o różnym kolorze: od zielonego do brązowego. Pąki są małe, od jajowatych do spiczastych. Liście są petiolate, naprzemienne, wąsko-lancetowate i okrągłe, proste i zębate.
Koscie szczotkami (u podstawy rozetą liści), siedzącymi lub prawie siedzącymi parasolami. Kwiaty Letum mają proste lub złożone płytki, późno kwitnące - płytki w kształcie piramidy, cylindryczne lub eliptyczne. Kwiaty są biseksualne, czasem dwupienne, kolor zależy od rodzaju rośliny: biały, różowy, czerwony, fioletowy. Hypanthium ma kształt dzwonu lub miseczki. Pozostawia podłużne lub zaokrąglone. 
Spiraea rośnie we wszystkich warunkach klimatycznych, bezpretensjonalny.
To ważne! Kwasowość gleby w miejscu lądowania nie powinna być wyższa niż 7 jednostek, w przeciwnym razie krzew nie zapuści korzeni.Do uprawy na Uralu istnieje kilka popularnych rodzajów ozdobnych krzewów kwitnących spirea do ogrodu:
1. Wiosna :)
- Dąb Spiraea (Spiraea chamaedryfolia);
- Spiraea nipponskaya (Spiraea nipponica) - może lekko zamarznąć, ale można ją szybko przywrócić;
- Spiraea sharp-serrated lub argut (Spiraea arguta) - po ciężkich mrozach szybko się odnawia;
- Spiraea grey lub ashen (Spiraea cinerea) - ma podobieństwo do agruty, ale jest bardziej odporny na mróz;
- Spiraea trzy ostrze (Spiraea trilobata).
- Spiraeus Billard (Spiraea billardii);
- Spirea Ivolistnaya (Spiraea salicifolia);
- Spiraea lilac (Spiraea syringaeflora) - czasami zamarza, ale nie uszkadza kwitnienia;
- Spiraea japońska (Spiraea japonica);
- Spiraeus Bumalda (Spiraea bumalda).
Wiciokrzew
Rodzaj krzewów wyprostowanych, pełzających lub wspinaczkowych, typowy rodzaj wiciokrzewu rodzinnego.
Z pewnością zainteresuje Cię czytanie o wiciokrzewie jadalnym, wiciokrzewie ozdobnym, wiciokrzewie wiciokrzewu.Jego owoce są ogromnym źródłem witamin. Jagody w kształcie dzbanka, zaokrąglone, wrzeciona, mają guzowatą powierzchnię. Wiciokrzew jest wytrzymały i odporny na ciepło. Kwiaty nie kruszą się, gdy pojawiają się przymrozki. Daje plon, nawet jeśli nie jest pod opieką, ale jego jakość może ucierpieć. Roślina w dobrze oświetlonym miejscu.
To ważne! Musisz zasadzić kilka odmian wiciokrzewu na raz, inaczej nie będziesz musiał czekać na zbiory. Wiciokrzew jest w stanie zapylać tylko różne odmiany pyłku.Stopniowo zbieranie, owocowanie rozpoczyna się w drugim lub trzecim roku po posadzeniu. W warunkach Uralu można zebrać średnio 2,5 kg jagód z jednego krzewu.
Wczesne dojrzewanie odmian:
- „Amazon”;
- „Mary”.
- „Elizabeth”;
- „Gorlinka”;
- „Ural”.
