Co to jest bulwa? Rośliny bulwiaste

W nowoczesnych obszarach podmiejskich można znaleźć prawie wszystkie rośliny, zarówno znane nam w naszym regionie, jak i bardzo egzotyczne. Wiele z nich ma podobne cechy strukturalne, co pozwala lepiej zrozumieć potrzeby kultury, gdy jest ona uprawiana. W tym artykule chcemy zwrócić uwagę na odmiany bulwiaste prezentowane zarówno w postaci roślin kwiatowych, jak i roślinnych.

Co to jest bulwa

Bulwa nazywana jest zagęszczonym i zmodyfikowanym korzeniem - podziemnym pędem łodyg niektórych roślin. Ma uśpione pąki, zazwyczaj z jednym lub kilkoma międzywęźlami (na przykład jak ziemniaki lub topinambur) lub gęstym kolanem podpodłogowym (jasnym przedstawicielem jest cyklamen).

Rośliny bulwiaste reprezentowane są przez najbardziej różnorodne gatunki, ale największą grupę stanowią kwiaty, wśród których są byliny i jednoroczne, okazy wewnętrzne i dzikie. Ponadto rośliny bulwiaste można podzielić na gatunki w oparciu o cechy części podziemnej. Zazwyczaj mówi się o korzeniach i bulwach.

Rośliny Culver

Korzeń może mieć różne rozmiary i kształty, ale w każdym przypadku pozostaje zmodyfikowany przez korzeń, z dużą ilością składników odżywczych. Ze zwykłych bulw rośliny okopowe wyróżniają się brakiem uśpionych pąków, zwykle umieszczonych na szyjce korzeniowej. Najbardziej popularne rośliny w tej grupie można uznać za dalię i begonię. Ta podziemna część jest również charakterystyczna dla dłuta, topinamburu, ziemniaków, słodkich ziemniaków, manioku.

Rośliny Bulbotuber

Corm - ta sama podziemna część rośliny, ale prezentowana tylko w formie podziemnego pnia, z dobrze zaznaczonymi sękatymi pierścieniami i pączkami o różnych rozmiarach, umieszczonymi w górnej części bulwy. Z zewnątrz jest pokryta małymi łuskami, czyli suszonymi pąkami liści.

Rośliny te obejmują mieczyk, jesienne krokusy i krokusy. Na zewnątrz wszystkie ich podziemne części przypominają jednocześnie bulwę i cebulę, ale mięsista część ma pochodzenie łodygi: kwitnąca łodyga wyłania się z takiej właśnie żarówki. Na podstawie lokalizacji bulwiastych łusek można wyróżnić dwa rodzaje żarówek: filmy („liście” pokrywają się ściśle i całkowicie jak tulipan) i kafelki (na przykład lilie, w których część kłączowa przypomina kafelkową powierzchnię).

To ważne! Istnieje kilka wariantów zmodyfikowanych pędów, a ponadto można wybrać ochronne kolce i anteny w kątach płytek liści (służą do utrzymania roślin na podporach), a także bicze (pędy nadziemne pokrywające powierzchnię gleby).

Kwiaty bulwiaste

Jak już wspomnieliśmy, kwiaty są największą grupą roślin bulwiastych. Niektóre z nich rosną w ogrodach, inne pełnią funkcję dekoracyjną w pomieszczeniach, ale wszystkie mają wspólną mięsistą i potężną część korzeniową. Dowiedzmy się więcej o najpopularniejszych z tych roślin, ich zewnętrznych cechach i wymaganiach dotyczących opieki.

Ogród

Dalie, begonie i zawilce są dziś uważane za najpopularniejsze kwiaty ogrodowe na terenach prywatnych, chociaż Crocosmia i Crested Flags są powszechne. O nich i zostaną omówione dalej.

Anemon

Zawilec (nazywany również tym kwiatem) należy do rodzaju wieloletnich roślin zielnych z rodziny Buttercup. Na półkuli północnej naszej planety prawie wszyscy przedstawiciele wszystkich 120 gatunków występują niemal wszędzie, z wyjątkiem stref tropikalnych.

Radzimy zapoznać się z popularnymi rodzajami zawilców, a także nauczyć się korzystać z anemonu w tradycyjnej medycynie.

Główne cechy anemonów obejmują następujące funkcje:

• oprócz pogrubionego kłącza przypominającego bulwy roślina ma pionowe części łodygi, osiągając wysokość 100 cm;
• zazwyczaj łodygi są bezlistne, a na ich końcu znajduje się łodyga kwiatowa z półksiężycowym kwiatostanem lub tylko jednym kwiatem;
• palmę lub drobno spreparowane liście zbiera się w rozetce;
• na kwiatach znajdują się liczne słupki i pręciki, a także od 5 do 20 płatków o różnych kształtach i kolorach;
• anemon może być żółty, czerwony, biały, różowy, niebieski lub niebieski;
• kwitnienie rozpoczyna się wczesną wiosną i trwa przez całe lato, czasem nawet jesienią;
• owoce - ulotka.

W naturze anemon można znaleźć na plantacjach leśnych, stepach i łąkach, a niektóre gatunki znalazły miejsce dla siebie nawet w Arktyce. W razie potrzeby łatwo jest znaleźć i dekoracyjne formy.

Sadząc taką roślinę na swojej stronie, nie zapominaj, że wśród odmian emitują zarówno światło, jak i cienie. Jeśli sadzisz go w nieodpowiednim miejscu, nie licz na obfite i długotrwałe kwitnienie.

Dowiedz się więcej o tym, jakie rodzaje gleby istnieją, jak poprawić żyzność gleby, jak niezależnie określić kwasowość gleby w danym miejscu, a także jak odtlenić glebę.

Najlepszym rozwiązaniem byłaby działka o neutralnej kwaśnej glebie i optymalnym poziomie wilgotności. Zanurzenie wody jest szkodliwe dla części podziemnej, natomiast brak wilgoci negatywnie wpłynie na wygląd kwiatu.

Wideo: ukwiały lądowania Rozwiązaniem tego problemu będzie sadzenie na wysokim gruncie i układanie drenażu lub mulczowanie górnej warstwy gleby. Z anemonu nawozów pasują złożone związki mineralne, które są stosowane do gleby głównie w okresie kwitnienia. Na zimę można zostawić anemon bez schronienia, toleruje zimno.

Wiesz? Rośliny opisane kwiatami są szeroko stosowane w medycynie tradycyjnej, ponieważ są w stanie złagodzić skurcze i stres. Jednak ich atrakcyjny wygląd jest mylący, a jeśli dostaną się do ludzkiego ciała, mogą spowodować poważne zatrucie.

Begonia

Ten kwiat wygląda jak mała róża. Jego kwiaty są zadbane i pełne wdzięku, a kwitnienie jest dość obfite (przez cały sezon roślina jest dosłownie porozrzucana z nimi). Begonia to wieloletni krzew, który oprócz bulwy ma inne niezwykłe cechy. Na przykład w naturze „domem” dla rośliny nie jest gleba, ale pnie drzew, chociaż w warunkach ogrodowych wciąż rosną małe krzaki (do 20 cm) na ziemi. Czasami można spotkać dość wysokich przedstawicieli, osiągając wysokość 35 cm.

Obecnie istnieje około 1200 odmian odmian begonii ogrodowych, wśród których okazy frotte o różnych kolorach wyróżniają się wyjątkowym pięknem: białym, różowym, żółtym, czerwonym, bzu. Na okrągłych płytkach liściowych można zobaczyć fantazyjne wzory, które są nieodłącznie związane z roślinami wewnętrznymi.

Nie jest trudno dbać o kwiat: ogrodnik musi tylko okresowo rozluźniać glebę i zapewniać obfite podlewanie (podczas aktywnego wzrostu i rozwoju regularność wprowadzania płynu powinna wynosić co najmniej 1 raz w ciągu 3 dni).

Wideo: podstawy pomyślnej opieki nad begonią Rozpylanie begonii nie jest konieczne, w przeciwnym razie cała dekoracyjność jej liści zostanie utracona. Po kwitnieniu i podlewaniu, a każda inna opieka całkowicie się zatrzymała.

Zapoznaj się z niuansami uprawy takich rodzajów begonii, jak: begonia koralowa, elator, boliwijski, ampelous, królewski, bulwiasty.

Dahlia

Znane piękno dalii należy do roślin korzeniowych i bulwiastych. Każdego roku jego naziemna część zamiera, a pod ziemią pojawiają się potężne podkładki, które zawierają dużą ilość składników odżywczych dla nowego aktywnego wzrostu nerek.

To ważne! W średnich warunkach klimatycznych nie jest konieczne pozostawianie bulw na zimę w ziemi, ponieważ najprawdopodobniej zamarzną i umrą.

W nowym sezonie pąków wzrostowych znajdujących się na szyjce korzenia rośliny ponownie pojawią się łodygi z kwiatami.

W ogólnym opisie zakładu należy zwrócić uwagę na jego cechy:

1. Część łodygowa dalii jest duża, łodygi rosną od 25 cm do 3 m wysokości, a te ostatnie wymagają obowiązkowej podwiązki i dodatkowego wsparcia.
2. Kwiatostany są reprezentowane przez kosze o średnicy 3-30 cm, z których wszystkie składają się z zestawu cylindrycznych i trzcinowych płatków.
3. Kwiaty trzciny mogą mieć najróżniejsze kolory, określają ogólny wygląd kwiatu.
4. Kwiaty rurkowe znajdują się w środkowej części i są zwykle w kolorze żółtym lub pomarańczowym.

Pomocne będzie przeczytanie, jak uprawiać jednoroczne i wieloletnie dalie na działce, jak trzymać bulwy dalii zimą, a także kiedy i jak sadzić dalie w otwartym terenie.

Wśród całej różnorodności gatunkowej dalii na obszarach podmiejskich najpowszechniejsze są proste (nie podwójnie powlekane), kołnierz (krzaki rosną do dwóch metrów), piwonia, kulisty i pompon. Wszystkie mają duże kwiaty, które staną się prawdziwą ozdobą Twojego ogrodu. Łatwo jest dbać o dalie, najważniejsze jest zorganizowanie podlewania na czas i regularne karmienie (3 razy w sezonie krzewy wlewa się gnojowicą w stosunku 1:10, a także nawozi rośliny mocznikiem: 60 g substancji wystarcza na 10 litrów wody).

Ponadto przydatne będzie kilkakrotne odchwaszczanie krzewów w okresie letnim i rozluźnianie pod nimi ziemi, a w celu uzyskania dużych pięknych kwiatostanów wskazane jest stopniowanie roślin.

Crocosmia

Montbrecia (druga nazwa kwiatu) to doskonała roślina na klomby i ogród, ponieważ charakteryzuje się obfitym i długim kwitnieniem przez całe lato, a nawet najbardziej mróz. Kwiaty cięte doskonale trzymają się przez dwa tygodnie. Jeśli rozpatrzymy roślinę z botanicznego punktu widzenia, należy ona do rodziny Iris.

Wiesz? Aromat crocosmia nie pozostawi nikogo obojętnym. Jeśli osuszysz jej płatki, to po zapachu będą przypominać szafran.

Rodzaj obejmuje niezbyt wiele odmian, około 50, ale jak w Crocosmia, cechy jego struktury są wyrażone w następujący sposób:

1. Podziemna część montrebic reprezentowana jest przez bulwy z 2-3 warstwami skorup z siatki. Z nich jest długa część łodygi, osiągająca wysokość 60-90 cm.
2. Płytki liściowe są bardzo podobne do liści tęczówki i są zbierane w ciasnym wentylatorze. Błyszczące liście w postaci miecza pojawiają się z centralnej części żarówki, podobnie jak łodygi.
3. Na jednej dorosłej roślinie występuje od trzech do czterech pędów, które odgrywają rolę szypułki.
4. Z licznych kwiatów lilii w górnej części łodygi tworzą kwiatostany wiechowate. Kwitnienie Crocosmia można zaobserwować od lipca do końca września, oczywiście, jeśli nie musisz stawić czoła wczesnym przymrozkom.

Montbrecia jest niezwykle bezpretensjonalna w opiece, dlatego gdy rośnie na otwartej glebie, nie będzie z nią żadnych problemów. Po upuszczeniu go w ciepłym miejscu w kwietniu (temperatura gleby powinna osiągnąć co najmniej + 6 ... + 10 ° C), należy dobrze podlać kwiat, regularnie powtarzając procedurę dla bujnego i obfitego kwitnienia. Sucha gleba prowadzi do utraty dekoracyjności, dlatego należy stale utrzymywać ją w stanie mokrym. W deszczową pogodę nawadnianie jest zmniejszane lub całkowicie anulowane, a aby woda nie stagnowała, warto regularnie rozluźniać ziemię w pobliżu systemu korzeniowego.

Możesz zacząć nawozić roślinę od wczesnej wiosny. W kwietniu - czerwcu do tych celów używa się dziewanny w połączeniu z suplementami azotowymi (roztwór wodny przygotowuje się w stosunku 1:10).

Lepiej na przemian stosować substancje mineralne i organiczne, a gdy tylko pierwsze pąki pojawią się na roślinie, zaleca się całkowite wyeliminowanie nawozów azotowych.

Grzywacz

Czubata kura jest przedstawicielem dużego rodzaju traw rodziny maku, które są szeroko rozpowszechnione w umiarkowanych strefach klimatycznych. Wszyscy członkowie tego rodzaju są głównie bylinami, ale wśród nich są odmiany roczne. Liściaste kury grzywacza przypominają paprocie, są podwójne lub nawet trzykrotnie. Kwiatostany to pędzel lub pojedyncze kwiaty umieszczone na długich szypułkach (nagromadzony w nich nektar jest dostępny tylko dla owadów o długiej trąbie).

Owocem rośliny jest suche pudło podobne do strąków. Dzięki korzeniowi bulwiastemu, który zawiera dobre zapasy składników odżywczych, wraz z nadejściem wiosny można obserwować proces wegetacji rośliny. Jeśli chodzi o rozprzestrzenianie się nasion, mrówki odgrywają w tym istotną rolę.

Przeczytaj więcej o cechach sadzenia i dbania o grzywaczkę.

Guzkowate guzki bulwiaste czują się równie dobrze zarówno na słońcu, jak i w zacienionych obszarach, z lekką, odżywczą i luźną glebą. Rośliny świetnie wyglądają w ogólnej kompozycji z pierwiosnkami i innymi roślinami wieloletnimi, a także nadają się do ozdabiania pni drzew innych zielonych mieszkańców domku letniskowego.

Wideo: opis rośliny bulwiastej Czubate ptaki nie boją się mrozu, są odporne na choroby, a ze szkodników boją się tylko pieprzyków i myszy. Podlewanie, a także obciąganie, można wykonywać kilka razy w sezonie, podczas suszy - częściej.

Pokój

Kryte rośliny ozdobne uprawiane są głównie w doniczkach, co pozwala na dobre i obfite kwitnienie o każdej porze roku. Wśród bulwiastych przedstawicieli tej grupy wyróżnia się imbir, playon i gemantus, które wyróżniają się wysokimi właściwościami dekoracyjnymi. Zastanów się nad każdym z nich.

Imbir

Imbir to wieloletnia roślina z rodziny Ginger. Ludzie są bardziej zaznajomieni z korzeniem, ale koneserzy części naziemnej są również znalezieni, które, jeśli zostaną właściwie połączone z inną roślinnością, mogą stać się prawdziwą ozdobą pokoju lub ogrodu. Pionowe, zaokrąglone łodygi imbiru osiągają wysokość 1–1,5 m, chociaż krzewy o wysokości 30–40 cm są bardziej wartościowe w hodowli ozdobnej. Łodygi kwiatowe mają łuskowatą strukturę, liście - lancetowate, całe, ułożone na przemian.

Kwiaty - pomarańczowo-żółte lub brązowawe, przypominają kolec. Owoc jest reprezentowany przez pudło trójdzielne, a kłącze składa się z mięsistych, okrągłych części palchatotrazdelyazhennymi, z których powstał cały system korzeniowy.

Wiesz? W niektórych krajach imbir nazywa się „Zingiber”, który rzekomo tłumaczony jest jako „korzeń rogaty”.

Głównym zadaniem uprawy imbiru w pomieszczeniach jest znalezienie odpowiedniego miejsca. Ta roślina preferuje dobrze oświetlone obszary, ale bez stałej ekspozycji na bezpośrednie światło słoneczne.

Wideo: sadzenie imbiru Biorąc pod uwagę pochodzenie tropikalne, jego podlewanie powinno być regularne, ze wzrostem intensywności w szczególnie suchych czasach i spadkiem w niskich temperaturach. Imbir nie zapobiega regularnemu rozpylaniu.

Prawdopodobnie będziesz zainteresowany przeczytaniem o dobroczynnych właściwościach imbiru, a także dowiesz się, jak sadzić i hodować imbir w ogrodzie i doniczce.

Jak dokładnie twój imbir będzie wyglądał u dorosłego, zależy od celu jego uprawy. Jeśli hodowca potrzebuje korzenia, liście nie mogą być cięte, ponieważ po 8-9 miesiącach wyschną i można bezpiecznie dotrzeć do części podziemnej (korzeń jest suszony i przechowywany w ciemnym i chłodnym miejscu).

Gdy uprawia się roślinę ozdobną, sadzi się ją w małym naczyniu, a po wyschnięciu liści część korzeniową pozostawia się w glebie. Trwa to od kilku lat. W przeciwieństwie do wielu innych roślin domowych, imbir nawet podczas zimowego odpoczynku wymaga niewielkiej wilgotności gleby, a wiosną, po przebudzeniu, zwiększa się ilość zastosowanego płynu, dodając do niego nawóz do kwiatów wewnętrznych (wcześniej zmieszanych z potasem).

Wiesz? Obie odmiany gemantus mają pozytywny wpływ na zdrowie ich właścicieli. Nacisk ludzi w pokoju jest znormalizowany, a procesy metaboliczne w organizmie ulegają poprawie. Szczególnie przydatne jest umieszczenie doniczki obok elektrotechniki (pochłania ona szkodliwe promieniowanie).

Playone

Ta miniaturowa roślina ozdobna rośnie nie więcej niż 30 cm wysokości i należy do rodziny Orchid. Rodzaj obejmuje zarówno formy epifityczne (rosnące na innych roślinach), jak i litofityczne (rosnące na skalistej powierzchni) formy kwiatów, chociaż członkowie rodziny rodziny pozostają najczęściej spotykani w uprawach domowych.

Obserwując proces rozwoju zakładu, łatwo zauważyć jego cechy botaniczne:

1. Na początku sezonu wegetacyjnego na bulwie pojawiają się 1-2 twarde owalne liście, ciemnozielone. Talerze liściowe osiągają długość 10-15 cm Niektóre przedstawicielki kwitną wczesną wiosną lub jesienią, a na początku tego okresu u podstawy kłącza bulwiastego tworzy się krótka szypułka z 1-3 pąkami na równej części łodygi.
2. Średnica w pełni otwartych kwiatów wynosi około 6-11 cm, a każda z nich nie traci swojej atrakcyjności przez cały miesiąc.
3. Kolor kwiatów waha się od białego i kremowego do żółtego i karmazynowego i jest wyraźnie widoczny na rozrzuconych płatkach. Warga wygląda jak rura lub wrzeciono z wydłużoną krawędzią z frędzlami.

Выращивать плейоне могут даже начинающие цветоводы: при размещении в восточной или западной части квартиры, куда постоянно попадает достаточное количество света, проблем с ней не будет.

Предварительно растение высаживают в неглубокую ёмкость, на дне которой организованы большие отверстия для стока воды, с обязательным использованием дренажного слоя (с этой ролью идеально справятся керамзит и галька).

Jako podłoże do sadzenia można użyć mieszanki gleby z małej kory sosnowej, mchu torfowego i węgla drzewnego. Niezwłocznie po zejściu ze statku należy obniżyć temperaturę w pomieszczeniu do + 10-15 ° C.

To ważne! Domowe playones muszą być przeszczepiane corocznie wczesną wiosną, a wykonywanie tego zadania należy zastąpić większą górną częścią podłoża i badać korzenie pod kątem oznak jakichkolwiek chorób.

Wideo: Zasady opieki nad Playon Konieczne jest obfite podlewanie rośliny tylko w sezonie wegetacyjnym, a po upuszczeniu liści wprowadzenie cieczy jest prawie całkowicie zatrzymane. Idealna wilgotność w pomieszczeniu wynosi 50%, chociaż w upale zwiększa się do 70%.

Opatrunek wierzchni nakłada się na glebę co miesiąc, poczynając od kwietnia i kończąc w połowie jesieni, aż liście opadają. Preparaty odżywcze dla storczyków doskonale nadają się do roli nawozu.

Gemanthus

Gemantus jest przedstawicielem bulwiastych bulwiastych roślin z rodziny Amaryllis. Niektóre gatunki zrzucają liście na zimę, podczas gdy inne zawsze pozostają wiecznie zielone, dlatego częściej wybiera się je do uprawy domowej.

Najpopularniejszymi gatunkami w pomieszczeniach są gematus Katharina i białozielony zimozielony gemantus, często określany jako „ucho słonia” lub „język byka”. Zewnętrzne cechy tych roślin wynikają z ich gatunku.

Na przykład „Katharine” ma następujące cechy botaniczne:

• wyraźnie widoczne wydłużone, lekko faliste liściaste talerze, umieszczone na 15-centymetrowym pseudostemie;
• kwiat tworzy się na strzale, która pojawia się obok fałszywej łodygi (kwiaty rośliny są przeważnie czerwone, a kwiatostan przypomina dużą kulę);
• po kwitnieniu w miejscu kwiatów pojawia się owoc podobny do jagód, z którego w razie potrzeby można otrzymać nasiona.

Przedstawiciel o białych kwiatach ma gęste i szerokie owalne ulotki, gładkie w środkowej części i owłosione na końcu. Roślina charakteryzuje się gęstszym kwiatostanem o białych kwiatach i twardych pylnikach. Z góry wyglądają, jakby były posypane żółtawym proszkiem.

Dowiedz się więcej o uprawie i reprodukcji gemantusa.

W porównaniu z hematusem Kathariny, białe kwiaty mają grubą i krótką szypułkę. Kwitnienie można zaobserwować w lipcu - sierpniu, a na początku jesieni owoce dojrzewają około połowy listopada (w tym czasie pudełka zmieniają kolor na czerwony lub pomarańczowy). Nasiona nadają się do dalszej reprodukcji. Jeśli chodzi o cechy pielęgnacji, gemanthus wymaga dobrego oświetlenia, ale z ochroną przed bezpośrednimi promieniami słońca. Temperatura w pomieszczeniu powinna być utrzymywana w + 18 ... +22 ° C latem i + 12 ... + 15 ° C - w zimie.

Podlewanie jest obfite w suszy (z obowiązkowym odprowadzaniem ścieków z palety), a następnym razem nakładają ciecz na glebę tylko wtedy, gdy górna warstwa wysycha 1-2 cm. Zimą można lekko zwilżyć glebę w doniczce, ale nie często.

Odżywianie roślin odbywa się raz na 2-3 tygodnie i tylko podczas aktywnego wzrostu i rozwoju. W tym celu można używać zarówno związków organicznych, jak i mineralnych. Przeszczepy Hemantus wykonywane są raz na 2-3 lata.

Wideo: tajemnice opieki nad gemantiosem

Bulwa ziemniaczana

Ziemniaki - jedna z najpopularniejszych roślin, których bulwy są szeroko stosowane do celów kulinarnych. Są wysoce odżywcze i służą do przygotowywania różnorodnych potraw. Każdy mieszkaniec lata będzie prawdopodobnie zainteresowany zdobyciem informacji na temat bulw ziemniaka.

Jak utworzyć bulwę

Jak wspomnieliśmy wcześniej, bulwa jest wynikiem pogrubienia podziemnej części pędu łodygi - stolonu. Nie ma na nim normalnie rozwiniętych liści, aw zatokach zmodyfikowanych i zanikających liściowych liści są tak zwane oczy.

Stolony pojawiają się na roślinie, gdy osiągają 20 centymetrów wysokości, a podczas jej rozwoju górna część gęstnieje i rośnie, stając się znaną bulwą ziemniaka, pokrytą delikatną skórą. W przyszłości skórka ziemniaka gęstnieje i nie pozwala już na tyle powietrza, co wcześniej. Od tego momentu funkcja usuwania wilgoci i „oddechu” bulwy jest w całości przypisana soczewicy rozsianej po całej powierzchni ziemniaka.

Bulwy ziemniaczane mogą mieć najbardziej zróżnicowane formy (wydłużone, zaokrąglone, ponownie ukształtowane itp.) Ze względu na specyficzne warunki uprawy i cechy odmianowe rośliny. Oczy na powierzchni są klasyfikowane jako powierzchowne, małe, średnie i głębokie.

W potrzebach kulinarnych zazwyczaj używają bulw o małych oczach, ponieważ są bardzo łatwe do mycia i czyszczenia. Maksymalny wzrost podziemnej części ziemniaka zbiega się z kwitnieniem rośliny. Zwiększając rozmiar, komórki bulwy gromadzą wilgoć, składniki odżywcze i węglowodany (do 75% wartości końcowej). Okres ten (około 45-60 dni od początku kwitnienia) można nawet nazwać krytycznym dla formowania roślin, a jeśli warunki wzrostu okażą się nieodpowiednie (na przykład nie ma wystarczającej ilości wilgoci i nawozu), nie można liczyć na obfite zbiory.

Struktura bulw

Przekrój podłużny dojrzałego ziemniaka wyraźnie pokaże jego główne części składowe: naskórek (skóra), kora, kambium, włókna naczyniowe i rdzeń. Skóra pełni funkcję ochronną i łączy kilka rzędów komórek perydermy, które zostały przesiane.

Pod tą warstwą znajduje się skorupa, składająca się z komórek miąższowych, które zawierają ziarna skrobi. Poniżej znajduje się warstwa kambium, z której elementy ksylemu rozciągają się do środka. Środkowa część ziemniaka zawiera miąższowe komórki rdzeniowe. Na podstawie tej odmiany na zmodyfikowanych podziemnych pędach powstają 3-15 wizjerów. W każdym z nich znajdują się 3-4 pąki: jeden główny i kilka podkładów (zaczynają rosnąć tylko wtedy, gdy główny odcinek jest cięty lub łamany, ale uformowane z nich rośliny nie będą już tak gęste). Pod względem wielkości i stopnia zróżnicowania oczy różnią się od siebie, ale w górnej, najmłodszej części bulwy jest ich zawsze więcej.

Wartość odżywcza bulw ziemniaka charakteryzuje się następującymi wskaźnikami (na 100 g):

• kaloria - 77 kcal;
• białka - 2 g;
• tłuszcze - 0,4 g;
• węglowodany - 16,3 g;
• błonnik pokarmowy - 1,4 g;
• woda - 78,6 g;
• skrobia - 15 g;
• nasycone kwasy tłuszczowe - 0,1 g;
• mono - i disacharydy - 1,3 g

Dowiedz się więcej o dobroczynnych właściwościach ziemniaków, ich kwiatach, a także o tym, dlaczego nie powinieneś wyrzucać obranych ziemniaków.

To ważne! Nie należy jeść kiełkujących zielonych ziemniaków, ponieważ w tym stanie zawiera dużą ilość substancji toksycznej zwanej solaniną.

Choroby

Pomimo faktu, że wielu ogrodników uważa ziemniaki za bezpretensjonalną roślinę, przy niewłaściwej technologii rolniczej istnieją wszelkie szanse na rozwój chorób. Każda choroba znacząco obniża wartość bulw, więc walka z nimi musi się rozpocząć przy najmniejszym znaku.

Zalecamy zapoznanie się z metodami zwalczania chorób i szkodników ziemniaków.

Do najczęstszych dolegliwości ziemniaków należą:

1. Późna zaraza (objawiające się ołowiowo-szarymi lub brązowymi plamami na skórze). Najczęściej występuje natychmiast po umieszczeniu ziemniaków w magazynie, przy stosunkowo wysokiej temperaturze.
2. Alternaria (depresyjne, nierówne plamy, które różnią się kolorem od zdrowej skóry) są dobrze widoczne na całej powierzchni. Wkrótce mogą wydawać się pomarszczone, a pod nimi powstaje ciemna sucha masa.
3. Czarny strup przejawia się w czarnych, płaskich bryłach przypominających zwykłą wysuszoną glebę przylegającą do ziemniaków. Ciężka infekcja grzybicza objawia się przez pokrycie prawie całej bulwy. Roślina może zostać zainfekowana podczas aktywnego wzrostu, a szybki rozwój jest częściej obserwowany podczas długich wiosennych i późnych zbiorów.
4. Fusarium Dry Rot. Może wystąpić w dowolnym okresie przechowywania, ale większość znaków jest odnotowywana bliżej środka lub końca przechowywania. Na początku rozwoju choroba wydaje się matowa, szaro-brązowe plamki, a nieco później ciało pod nimi wysycha i topnieje. W dotkniętych częściach bulwy powstają puste przestrzenie wypełnione grzybnią.
5. Duszenie, zamrażanie i deformacja bulwzwiązane z niewłaściwą uprawą lub przechowywaniem. W pierwszym przypadku przyczyną tego zjawiska może być ostry brak tlenu w magazynie, w drugim - spadek temperatury do -2 ° C lub nawet niższy, aw trzecim - naruszenie odpowiednich warunków w sezonie wegetacyjnym (na przykład, gdy zaczynają się przedłużające się susze ).

Wszystko to są tylko główne, najbardziej charakterystyczne choroby ziemniaków, ale w rzeczywistości są ich dziesiątki. Tak więc często bulwy są dotknięte parchem zwykłym lub pylistym, zgnilizną gumową, zgnilizną pierścieniową, czarną łodygą (zakażenie występuje w prawie każdym stanie: podczas wzrostu i podczas przechowywania), brązowa zgnilizna bakteryjna.

Ponadto naruszenie warunków zbierania i transportu ziemniaków może prowadzić do pojawienia się szarego lub gruczołowego plamienia, ciemnienia ciała i pustki.

Wideo: odmiany, choroby i zbiory ziemniaków O wiele łatwiej jest zapobiegać chorobom niż radzić sobie z ich konsekwencjami, dlatego przy uprawie ziemniaków konieczne jest przestrzeganie traktowania roślin środkami grzybobójczymi i dbanie o odpowiednie warunki przechowywania z wyprzedzeniem.

Każda roślina bulwiasta ma swoje indywidualne i unikalne cechy i może być wykorzystywana do różnych celów.

Niech bulwa jest po prostu kolejnym rodzajem podziemnej części rośliny, ale prawidłowe sadzenie i uprawa tego samego ziemniaka, ze świadomością specyfiki procesu tuberyzacji, z pewnością przyniesie tylko pozytywne rezultaty. Dlatego, jeśli chcesz uzyskać maksymalną wydajność, lepiej dokładnie przestudiować ten problem.

Obejrzyj film: Jak sadzę bulwy begonii? (Może 2024).